¹Hjá þér, Drottinn, leita ég hælis, lát mig aldrei verða til skammar.

¹În Tine, Doamne, îmi caut scăparea: să nu rămîn de ruşine niciodată!

²Frelsa mig og bjarga mér eftir réttlæti þínu, hneig eyru þín til mín og hjálpa mér.

²Scapă-mă, în dreptatea Ta, şi izbăveşte-mă! Pleacă-Ţi urechea spre mine, şi ajută-mi.

³Ver mér verndarbjarg, vígi mér til hjálpar, því að þú ert bjarg mitt og vígi.

³Fii o stîncă de adăpost pentru mine, unde să pot fugi totdeauna! Tu ai hotărît să mă scapi, căci Tu eşti stînca şi cetăţuia mea.

⁴Guð minn, bjarga mér úr hendi illgjarnra, undan valdi illvirkja og harðstjóra.

⁴Izbăveşte-mă, Dumnezeule, din mîna celui rău, din mîna omului nelegiuit şi asupritor!

⁵Því að þú ert von mín, þú, Drottinn, ert athvarf mitt frá æsku.

⁵Căci Tu eşti nădejdea mea, Doamne, Dumnezeule! În Tine mă încred din tinereţea mea.

⁶Við þig hefi ég stuðst frá móðurlífi, frá móðurskauti hefir þú verið skjól mitt, um þig hljómar ætíð lofsöngur minn.

⁶Pe Tine mă sprijinesc, din pîntecele mamei mele. Tu eşti Binefăcătorul meu încă din pîntecele mamei; pe Tine Te laud fără-'ncetare.

⁷Ég er mörgum orðinn sem undur, en þú ert mér öruggt hæli.

⁷Pentru mulţi am ajuns ca o minune, dar Tu eşti scăparea mea cea tare.

⁸Munnur minn er fullur af lofstír þínum, af dýrð þinni daginn allan.

⁸Să mi se umple gura de laudele Tale, şi'n fiecare zi să Te slăvească!

⁹Útskúfa mér eigi í elli minni, yfirgef mig eigi, þá er þróttur minn þverrar.

⁹Nu mă lepăda la vremea bătrîneţei; cînd mi se duc puterile, nu mă părăsi!

¹⁰Því að óvinir mínir tala um mig, þeir er sitja um líf mitt, bera ráð sín saman:

¹⁰Căci vrăjmaşii mei vorbesc de mine, şi ceice-mi pîndesc viaţa se sfătuiesc între ei,

¹¹,,Guð hefir yfirgefið hann. Eltið hann og grípið hann, því að enginn bjargar.``

¹¹zicînd: ,,L -a părăsit Dumnezeu; urmăriţi -l, puneţi mîna pe el, căci nu -i nimeni care să -l scape!``

¹²Guð, ver eigi fjarri mér, Guð minn, skunda til liðs við mig.

¹²Dumnezeule, nu Te depărta de mine! Dumnezeule, vino de grab în ajutorul meu!

¹³Lát þá er sýna mér fjandskap farast með skömm, lát þá íklæðast háðung og svívirðing, er óska mér ógæfu.

¹³Să rămînă de ruşine şi nimiciţi, cei ce vor să-mi ia viaţa! Să fie acoperiţi de ruşine şi de ocară, cei ce-mi caută perzarea!

¹⁴En ég vil sífellt vona og auka enn á allan lofstír þinn.

¹⁴Şi eu voi nădăjdui pururea, Te voi lăuda tot mai mult.

¹⁵Munnur minn skal segja frá réttlæti þínu, frá hjálpsemdum þínum allan daginn, því að ég veit eigi tölu á þeim.

¹⁵Gura mea va vesti, zi de zi, dreptatea şi mîntuirea Ta, căci nu -i cunosc marginile.

¹⁶Ég vil segja frá máttarverkum Drottins, ég vil boða réttlæti þitt, það eitt.

¹⁶Voi spune lucrările Tale cele puternice, Doamne, Dumnezeule! Voi pomeni dreptatea Ta şi numai pe a Ta.

¹⁷Guð, þú hefir kennt mér frá æsku, og allt til þessa kunngjöri ég dásemdarverk þín.

¹⁷Dumnezeule, Tu m'ai învăţat din tinereţă, şi pînă acum eu vestesc minunile Tale.

¹⁸Yfirgef mig eigi, ó Guð, þegar ég er gamall orðinn og grár fyrir hærum, að ég megi kunngjöra styrkleik þinn komandi kynslóð.

¹⁸Nu mă părăsi, Dumnezeule, chiar la bătrîneţe cărunte, ca să vestesc tăria Ta neamului de acum, şi puterea Ta neamului de oameni care va veni!

¹⁹Máttur þinn og réttlæti þitt, ó Guð, nær til himins, þú sem hefir framið stórvirki, Guð, hver er sem þú?

¹⁹Dreptatea Ta, Dumnezeule, ajunge pînă la cer; Tu ai săvîrşit lucruri mari: Dumnezeule, cine este ca Tine?

²⁰Þú sem hefir látið oss horfa upp á miklar nauðir og ógæfu, þú munt láta oss lifna við að nýju og láta oss aftur stíga upp úr undirdjúpum jarðar.

²⁰Ne-ai făcut să trecem prin multe necazuri şi nenorociri; dar ne vei da iarăş viaţa, ne vei scoate iarăş din adîncurile pămîntului.

²¹Þú munt auka við tign mína og aftur veita mér huggun.

²¹Înalţă-mi mărimea mea, întoarce-Te, şi mîngîie-mă din nou!

²²Þá vil ég lofa trúfesti þína með hörpuleik, Guð minn, leika á gígju fyrir þér, þú Hinn heilagi í Ísrael.

²²Şi te voi lăuda în sunet de alăută, Îţi voi cînta credincioşia. Dumnezeule, Te voi lăuda cu arfa, Sfîntul lui Israel!

²³Varir mínar skulu fagna, er ég leik fyrir þér, og sál mín er þú hefir leyst.Þá skal og tunga mín tala um réttlæti þitt liðlangan daginn, því að þeir urðu til skammar, já hlutu kinnroða, er óskuðu mér ógæfu.

²³Cînd Te voi lăuda, voi fi cu bucuria pe buze, cu bucuria în sufletul, pe care mi l-ai izbăvit;

²⁴Þá skal og tunga mín tala um réttlæti þitt liðlangan daginn, því að þeir urðu til skammar, já hlutu kinnroða, er óskuðu mér ógæfu.

²⁴şi limba mea va vesti zi de zi dreptatea Ta, căci cei ce-mi caută pierzarea sînt ruşinaţi şi roşi de ruşine.