¹Asafs-sálmur. Vissulega er Guð góður við Ísrael, við þá sem hjartahreinir eru.

¹(Un psalm al lui Asaf.) Da, bun este Dumnezeu cu Israel, cu cei cu inima curată.

²Nærri lá, að fætur mínir hrösuðu, lítið vantaði á, að ég skriðnaði í skrefi,

²Totuş, era să mi se îndoaie piciorul, şi erau să-mi alunece paşii!

³því að ég fylltist gremju út af hinum hrokafullu, þegar ég sá gengi hinna guðlausu.

³Căci mă uitam cu jind la cei nesocotiţi, cînd vedeam fericirea celor răi.

⁴Þeir hafa engar hörmungar að bera, líkami þeirra er heill og hraustur.

⁴Într'adevăr, nimic nu -i turbură pînă la moarte, şi trupul le este încărcat de grăsime.

⁵Þeim mætir engin mæða sem öðrum mönnum, og þeir verða eigi fyrir neinum áföllum eins og aðrir menn.

⁵N'au parte de suferinţele omeneşti, şi nu sînt loviţi ca ceilalţi oameni.

⁶Fyrir því er hrokinn hálsfesti þeirra, þeir eru sveipaðir ofríki eins og yfirhöfn.

⁶Deaceea mîndria le slujeşte ca salbă, şi asuprirea este haina care -i înveleşte.

⁷Frá mörhjarta kemur misgjörð þeirra, girndir þeirra ganga fram úr öllu hófi.

⁷Li se bulbucă ochii de grăsime, şi au mai mult decît le-ar dori inima.

⁸Þeir spotta og tala af illsku, mæla kúgunarorð í mikilmennsku sinni.

⁸Rîd, şi vorbesc cu răutate de asuprire: vorbesc de sus,

⁹Með munni sínum snerta þeir himininn, en tunga þeirra er tíðförul um jörðina.

⁹îşi înalţă gura pînă la ceruri, şi limba le cutreieră pămîntul.

¹⁰Fyrir því aðhyllist lýðurinn þá og teygar gnóttir vatns.

¹⁰Deaceea aleargă lumea la ei, înghite apă din plin,

¹¹Þeir segja: ,,Hvernig ætti Guð að vita og Hinn hæsti að hafa nokkra þekkingu?``

¹¹şi zice: ,,Ce ar putea să ştie Dumnezeu, şi ce ar putea să cunoască Cel Prea Înalt?``

¹²Sjá, þessir menn eru guðlausir, og þó lifa þeir ætíð áhyggjulausir og auka efni sín.

¹²Aşa sînt cei răi: totdeauna fericiţi, şi îşi măresc bogăţiile.

¹³Vissulega hefi ég til ónýtis haldið hjarta mínu hreinu og þvegið hendur mínar í sakleysi,

¹³Degeaba dar mi-am curăţit eu inima, şi mi-am spălat mînile în nevinovăţie:

¹⁴ég þjáist allan daginn, og á hverjum morgni bíður mín hirting.

¹⁴căci în fiecare zi sînt lovit, şi în toate dimineţile sînt pedepsit.

¹⁵Ef ég hefði haft í hyggju að tala þannig, sjá, þá hefði ég brugðið trúnaði við kyn barna þinna.

¹⁵Dacă aş zice: ,,Vreau să vorbesc ca ei,`` iată că n'aş fi credincios neamului copiilor Tăi.

¹⁶En ég hugsaði um, hvernig ég ætti að skilja það, það var erfitt í augum mínum,

¹⁶M'am gîndit la aceste lucruri ca să le pricep, dar zădarnică mi -a fost truda,

¹⁷uns ég kom inn í helgidóma Guðs og skildi afdrif þeirra:

¹⁷pînă ce am intrat în sfîntul locaş al lui Dumnezeu, şi am luat seama la soarta dela urmă a celor răi.

¹⁸Vissulega setur þú þá á sleipa jörð, þú lætur þá falla í rústir.

¹⁸Da, Tu -i pui în locuri alunecoase, şi -i arunci în prăpăd.

¹⁹Sviplega verða þeir að auðn, líða undir lok, tortímdir af skelfingum.

¹⁹Cum sînt nimiciţi într'o clipă! Sînt perduţi, prăpădiţi printr'un sfîrşit năpraznic.

²⁰Eins og draum er maður vaknar, þannig fyrirlítur þú, Drottinn, mynd þeirra, er þú ríst á fætur.

²⁰Ca un vis la deşteptare, aşa le lepezi chipul, Doamne, la deşteptarea Ta!

²¹Þegar beiskja var í hjarta mínu og kvölin nísti hug minn,

²¹Cînd mi se amăra inima, şi mă simţeam străpuns în măruntaie,

²²þá var ég fáráðlingur og vissi ekkert, var sem skynlaus skepna gagnvart þér.

²²eram prost şi fără judecată, eram ca un dobitoc înaintea Ta.

²³En ég er ætíð hjá þér, þú heldur í hægri hönd mína.

²³Însă eu sînt totdeauna cu Tine, Tu m'ai apucat de mîna dreaptă;

²⁴Þú munt leiða mig eftir ályktun þinni, og síðan munt þú taka við mér í dýrð.

²⁴mă vei călăuzi cu sfatul Tău, apoi mă vei primi în slavă.

²⁵Hvern á ég annars að á himnum? Og hafi ég þig, hirði ég eigi um neitt á jörðu.

²⁵Pe cine altul am eu în cer afară de Tine? Şi pe pămînt nu-mi găsesc plăcerea în nimeni decît în Tine.

²⁶Þótt hold mitt og hjarta tærist, er Guð bjarg hjarta míns og hlutskipti mitt um eilífð.

²⁶Carnea şi inima pot să mi se prăpădească: fiindcă Dumnezeu va fi pururea stînca inimii mele şi partea mea de moştenire.

²⁷Því sjá, þeir sem fjarlægjast þig, farast, þú afmáir alla þá, sem eru þér ótrúir.En mín gæði eru það að vera nálægt Guði, ég hefi gjört Drottin að athvarfi mínu og segi frá öllum verkum þínum.

²⁷Căci iată că ceice se depărtează de Tine, pier; Tu nimiceşti pe toţi ceice-Ţi sînt necredincioşi.

²⁸En mín gæði eru það að vera nálægt Guði, ég hefi gjört Drottin að athvarfi mínu og segi frá öllum verkum þínum.

²⁸Cît pentru mine, fericirea mea este să mă apropii de Dumnezeu: pe Domnul Dumnezeu Îl fac locul meu de adăpost, ca să povestesc toate lucrările Tale.