1En er Davíð var kominn spölkorn frá hæðinni, kom Síba, sveinn Mefíbósets, í móti honum með tvo söðlaða asna, klyfjaða tvö hundruð brauðum, hundrað rúsínukökum, hundrað aldinkökum og vínlegli.
1When David was a little past the top, behold, Ziba the servant of Mephibosheth met him, with a couple of donkeys saddled, and on them two hundred loaves of bread, and one hundred clusters of raisins, and one hundred summer fruits, and a bottle of wine.
2Konungur mælti við Síba: ,,Hvað ætlar þú að gjöra við þetta?`` Síba svaraði: ,,Asnarnir eru ætlaðir konungsfólkinu til reiðar, brauðin og aldinin til matar þjónustuliðinu og vínið til drykkjar þeim, er örmagnast kunna á eyðimörkinni.``
2The king said to Ziba, What do you mean by these? Ziba said, The donkeys are for the king’s household to ride on; and the bread and summer fruit for the young men to eat; and the wine, that such as are faint in the wilderness may drink.
3Þá mælti konungur: ,,Hvar er sonur herra þíns?`` Síba svaraði konungi: ,,Hann er kyrr í Jerúsalem, því að hann hugsaði: ,Í dag mun Ísraels hús fá mér aftur konungsríki föður míns.```
3The king said, “Where is your master’s son?” Ziba said to the king, “Behold, he is staying in Jerusalem; for he said, ‘Today the house of Israel will restore me the kingdom of my father.’”
4Þá sagði konungur við Síba: ,,Sjá, allt sem Mefíbóset á, það sé þitt!`` Síba mælti: ,,Ég hneigi mig! Mætti ég jafnan finna náð í augum þínum, minn herra konungur.``
4Then the king said to Ziba, “Behold, all that pertains to Mephibosheth is yours.” Ziba said, “I do obeisance. Let me find favor in your sight, my lord, O king.”
5Þegar Davíð konungur kom til Bahúrím, kom þaðan maður af kynþætti Sáls, sem Símeí hét, Gerason. Hann kom bölvandi og ragnandi
5When king David came to Bahurim, behold, a man of the family of the house of Saul came out, whose name was Shimei, the son of Gera. He came out, and cursed still as he came.
6og kastaði steinum að Davíð og öllum þjónum Davíðs konungs, en allt fólkið og allir kapparnir gengu til hægri og vinstri hliðar honum.
6He cast stones at David, and at all the servants of king David, and all the people and all the mighty men were on his right hand and on his left.
7En Símeí komst svo að orði í formælingum sínum: ,,Burt, burt, blóðhundurinn og hrakmennið!
7Shimei said when he cursed, “Be gone, be gone, you man of blood, and base fellow!
8Nú lætur Drottinn þér í koll koma allt blóð ættar Sáls, í hvers stað þú ert konungur orðinn, og Drottinn hefir gefið konungdóminn í hendur Absalon syni þínum, og nú er ógæfan yfir þig komin, af því að þú ert blóðhundur.``
8Yahweh has returned on you all the blood of the house of Saul, in whose place you have reigned! Yahweh has delivered the kingdom into the hand of Absalom your son! Behold, you are caught by your own mischief, because you are a man of blood!”
9Þá mælti Abísaí Serújuson við konung: ,,Hví skal þessi dauði hundur formæla mínum herra konunginum? Lát mig fara og stýfa af honum hausinn.``
9Then Abishai the son of Zeruiah said to the king, “Why should this dead dog curse my lord the king? Please let me go over and take off his head.”
10En konungur svaraði: ,,Hvað hefi ég saman við yður að sælda, Serújusynir? Ef hann formælir og ef Drottinn hefir sagt honum: ,Formæl Davíð!` _ hver vogar þá að segja: ,Hví gjörir þú þetta?```
10The king said, “What have I to do with you, you sons of Zeruiah? Because he curses, and because Yahweh has said to him, ‘Curse David;’ who then shall say, ‘Why have you done so?’”
11Og Davíð sagði við Abísaí og við alla þjóna sína: ,,Sjá, fyrst sonur minn, sem út genginn er af lendum mínum, situr um líf mitt, hví þá ekki þessi Benjamíníti? Látið hann í friði og lofið honum að formæla, því að Drottinn hefir sagt honum það.
11David said to Abishai, and to all his servants, “Behold, my son, who came forth from my bowels, seeks my life. How much more this Benjamite, now? Leave him alone, and let him curse; for Yahweh has invited him.
12Vera má að Drottinn líti á eymd mína og bæti mér formæling hans í dag með góðu.``
12It may be that Yahweh will look on the wrong done to me, and that Yahweh will repay me good for the cursing of me today.”
13Síðan fór Davíð og menn hans leiðar sinnar, en Símeí gekk í fjallshlíðinni á hlið við hann og formælti honum í sífellu, kastaði steinum að honum og lét moldarhnausana dynja á honum.
13So David and his men went by the way; and Shimei went along on the hillside opposite him, and cursed as he went, threw stones at him, and threw dust.
14Síðan kom konungur og allt fólkið, sem með honum var, uppgefið til Jórdanar og hvíldi sig þar.
14The king, and all the people who were with him, came weary; and he refreshed himself there.
15Absalon og allir Ísraelsmenn komu til Jerúsalem og Akítófel með honum.
15Absalom, and all the people, the men of Israel, came to Jerusalem, and Ahithophel with him.
16Og er Húsaí Arkíti, vinur Davíðs, kom til Absalons, sagði Húsaí við hann: ,,Konungurinn lifi! Konungurinn lifi!``
16It happened, when Hushai the Archite, David’s friend, had come to Absalom, that Hushai said to Absalom, “Long live the king! Long live the king!”
17Þá sagði Absalon við Húsaí: ,,Er þetta kærleikur þinn til vinar þíns? Hvers vegna fórst þú ekki með vini þínum?``
17Absalom said to Hushai, “Is this your kindness to your friend? Why didn’t you go with your friend?”
18Húsaí sagði þá við Absalon: ,,Nei, því að þann, sem Drottinn og þessi lýður og allir Ísraelsmenn velja, hans maður vil ég vera, og hjá honum vil ég dveljast.
18Hushai said to Absalom, “No; but whomever Yahweh, and this people, and all the men of Israel have chosen, his will I be, and with him I will stay.
19Og í annan stað: Hverjum veiti ég þjónustu? Er það ekki syni hans? Eins og ég hefi veitt föður þínum þjónustu, svo mun ég og veita þér.``
19Again, whom should I serve? Shouldn’t I serve in the presence of his son? As I have served in your father’s presence, so will I be in your presence.”
20Þá sagði Absalon við Akítófel: ,,Leggið nú ráð á, hvað vér skulum gjöra!``
20Then Absalom said to Ahithophel, “Give your counsel what we shall do.”
21Akítófel sagði við Absalon: ,,Gakk þú inn til hjákvenna föður þíns, sem hann lét eftir verða til þess að gæta hallarinnar. Mun þá allur Ísrael frétta, að þú sért orðinn óþokkaður af föður þínum, og mun þá öllum þínum mönnum vaxa hugur.``
21Ahithophel said to Absalom, “Go in to your father’s concubines, that he has left to keep the house. Then all Israel will hear that you are abhorred by your father. Then the hands of all who are with you will be strong.”
22Þá tjölduðu þeir fyrir Absalon á þakinu, og Absalon gekk inn til hjákvenna föður síns í augsýn alls Ísraels.En þau ráð, er Akítófel réð, þóttu í þá daga eins góð og gild, sem gengið væri til frétta við Guð, _ svo mikils máttu sín öll ráð Akítófels, bæði hjá Davíð og Absalon.
22So they spread Absalom a tent on the top of the house; and Absalom went in to his father’s concubines in the sight of all Israel.
23En þau ráð, er Akítófel réð, þóttu í þá daga eins góð og gild, sem gengið væri til frétta við Guð, _ svo mikils máttu sín öll ráð Akítófels, bæði hjá Davíð og Absalon.
23The counsel of Ahithophel, which he gave in those days, was as if a man inquired at the oracle of God: so was all the counsel of Ahithophel both with David and with Absalom.