¹Sál lét sér vel líka líflát hans. Á þeim degi hófst mikil ofsókn gegn söfnuðinum í Jerúsalem. Allir dreifðust út um byggðir Júdeu og Samaríu nema postularnir.

¹Saul was consenting to his death. A great persecution arose against the assembly which was in Jerusalem in that day. They were all scattered abroad throughout the regions of Judea and Samaria, except for the apostles.

²Guðræknir menn greftruðu Stefán og höfðu sorgarathöfn mikla.

²Devout men buried Stephen, and lamented greatly over him.

³En Sál gjörði sér allt far um að uppræta söfnuðinn. Hann óð inn í hvert hús, dró þaðan bæði karla og konur og lét setja í varðhald.

³But Saul ravaged the assembly, entering into every house, and dragged both men and women off to prison.

⁴Þeir sem dreifst höfðu, fóru víðs vegar og fluttu fagnaðarerindið.

⁴Therefore those who were scattered abroad went around preaching the word.

⁵Filippus fór norður til höfuðborgar Samaríu og prédikaði Krist þar.

⁵Philip went down to the city of Samaria, and proclaimed to them the Christ.

⁶Menn hlýddu með athygli á orð Filippusar, þegar þeir heyrðu hann tala og sáu táknin, sem hann gjörði.

⁶The multitudes listened with one accord to the things that were spoken by Philip, when they heard and saw the signs which he did.

⁷Margir höfðu óhreina anda, og fóru þeir út af þeim með ópi miklu. Og margir lama menn og haltir voru læknaðir.

⁷For unclean spirits came out of many of those who had them. They came out, crying with a loud voice. Many who had been paralyzed and lame were healed.

⁸Mikill fögnuður varð í þeirri borg.

⁸There was great joy in that city.

⁹Maður nokkur, Símon að nafni, var fyrir í borginni. Hann lagði stund á töfra og vakti hrifningu fólksins í Samaríu. Hann þóttist vera næsta mikill.

⁹But there was a certain man, Simon by name, who used to practice sorcery in the city, and amazed the people of Samaria, making himself out to be some great one,

¹⁰Allir flykktust til hans, háir og lágir, og sögðu: ,,Þessi maður er kraftur Guðs, sá hinn mikli.``

¹⁰to whom they all listened, from the least to the greatest, saying, “This man is that great power of God.”

¹¹En því flykktust menn um hann, að hann hafði lengi heillað þá með töfrum.

¹¹They listened to him, because for a long time he had amazed them with his sorceries.

¹²Nú trúðu menn Filippusi, þegar hann flutti fagnaðarerindið um Guðs ríki og nafn Jesú Krists, og létu skírast, bæði karlar og konur.

¹²But when they believed Philip preaching good news concerning the Kingdom of God and the name of Jesus Christ, they were baptized, both men and women.

¹³Meira að segja Símon tók trú. Hann var skírður og gjörðist mjög fylgisamur Filippusi. Og er hann sá tákn og mikil kraftaverk gjörast, var hann frá sér numinn.

¹³Simon himself also believed. Being baptized, he continued with Philip. Seeing signs and great miracles occurring, he was amazed.

¹⁴Þegar postularnir í Jerúsalem heyrðu, að Samaría hefði tekið við orði Guðs, sendu þeir til þeirra þá Pétur og Jóhannes.

¹⁴Now when the apostles who were at Jerusalem heard that Samaria had received the word of God, they sent Peter and John to them,

¹⁵Þeir fóru norður þangað og báðu fyrir þeim, að þeir mættu öðlast heilagan anda,

¹⁵who, when they had come down, prayed for them, that they might receive the Holy Spirit;

¹⁶því að enn var hann ekki kominn yfir neinn þeirra. Þeir voru aðeins skírðir til nafns Drottins Jesú.

¹⁶for as yet he had fallen on none of them. They had only been baptized in the name of Christ Jesus.

¹⁷Nú lögðu þeir hendur yfir þá, og fengu þeir heilagan anda.

¹⁷Then they laid their hands on them, and they received the Holy Spirit.

¹⁸En er Símon sá, að heilagur andi veittist fyrir handayfirlagning postulanna, bauð hann þeim fé og sagði:

¹⁸Now when Simon saw that the Holy Spirit was given through the laying on of the apostles’ hands, he offered them money,

¹⁹,,Gefið einnig mér þetta vald, að hver sá, er ég legg hendur yfir, fái heilagan anda.``

¹⁹saying, “Give me also this power, that whomever I lay my hands on may receive the Holy Spirit.”

²⁰En Pétur svaraði: ,,Þrífist aldrei silfur þitt né sjálfur þú, fyrst þú hugðist eignast gjöf Guðs fyrir fé.

²⁰But Peter said to him, “May your silver perish with you, because you thought you could obtain the gift of God with money!

²¹Eigi átt þú skerf né hlut í þessu, því að hjarta þitt er ekki einlægt gagnvart Guði.

²¹You have neither part nor lot in this matter, for your heart isn’t right before God.

²²Snú því huga þínum frá þessari illsku þinni og bið Drottin, að þér mætti fyrirgefast hugsun hjarta þíns,

²²Repent therefore of this, your wickedness, and ask God if perhaps the thought of your heart may be forgiven you.

²³því ég sé, að þú ert fullur gallbeiskju og í fjötrum ranglætis.``

²³For I see that you are in the gall of bitterness and in the bondage of iniquity.”

²⁴Símon sagði: ,,Biðjið þér fyrir mér til Drottins, að ekkert komi það yfir mig, sem þér hafið mælt.``

²⁴Simon answered, “Pray for me to the Lord, that none of the things which you have spoken happen to me.”

²⁵Er þeir höfðu nú vitnað og talað orð Drottins, sneru þeir aftur áleiðis til Jerúsalem og boðuðu fagnaðarerindið í mörgum þorpum Samverja.

²⁵They therefore, when they had testified and spoken the word of the Lord, returned to Jerusalem, and preached the Good News to many villages of the Samaritans.

²⁶En engill Drottins mælti til Filippusar: ,,Statt upp og gakk suður á veginn, sem liggur ofan frá Jerúsalem til Gasa.`` Þar er óbyggð.

²⁶But an angel of the Lord spoke to Philip, saying, “Arise, and go toward the south to the way that goes down from Jerusalem to Gaza. This is a desert.”

²⁷Hann hlýddi og fór. Þá bar að mann frá Eþíópíu. Hann var hirðmaður og höfðingi hjá Kandake, drottningu Eþíópa, og settur yfir alla fjárhirslu hennar. Hann hafði farið til Jerúsalem til að biðjast fyrir

²⁷He arose and went; and behold, there was a man of Ethiopia, a eunuch of great authority under Candace, queen of the Ethiopians, who was over all her treasure, who had come to Jerusalem to worship.

²⁸og var á heimleið, sat í vagni sínum og las Jesaja spámann.

²⁸He was returning and sitting in his chariot, and was reading the prophet Isaiah.

²⁹Andinn sagði þá við Filippus: ,,Gakk að þessum vagni og vertu sem næst honum.``

²⁹The Spirit said to Philip, “Go near, and join yourself to this chariot.”

³⁰Filippus skundaði þangað og heyrði manninn vera að lesa Jesaja spámann. Hann spurði: ,,Hvort skilur þú það, sem þú ert að lesa?``

³⁰Philip ran to him, and heard him reading Isaiah the prophet, and said, “Do you understand what you are reading?”

³¹Hinn svaraði: ,,Hvernig ætti ég að geta það, ef enginn leiðbeinir mér?`` Og hann bað Filippus stíga upp í og setjast hjá sér.

³¹He said, “How can I, unless someone explains it to me?” He begged Philip to come up and sit with him.

³²En orð þeirrar ritningar, sem hann var að lesa, voru þessi: Eins og sauður til slátrunar leiddur, og sem lamb þegir hjá þeim, er klippir það, svo lauk hann ekki upp munni sínum.

³²Now the passage of the Scripture which he was reading was this, “He was led as a sheep to the slaughter. As a lamb before his shearer is silent, so he doesn’t open his mouth.

³³Í niðurlægingunni var hann sviptur rétti. Hver getur sagt frá ætt hans? Því að líf hans var hrifið burt af jörðinni.

³³In his humiliation, his judgment was taken away. Who will declare His generation? For his life is taken from the earth.” Isaiah 53:7,8

³⁴Hirðmaðurinn mælti þá við Filippus: ,,Seg þú mér: Um hvern segir spámaðurinn þetta, sjálfan sig eða einhvern annan?``

³⁴The eunuch answered Philip, “Who is the prophet talking about? About himself, or about someone else?”

³⁵Filippus tók þá til orða, hóf máls á ritningu þessari og boðaði honum fagnaðarerindið um Jesú.

³⁵Philip opened his mouth, and beginning from this Scripture, preached to him Jesus.

³⁶Þegar þeir fóru áfram veginn, komu þeir að vatni nokkru. Þá mælti hirðmaðurinn: ,,Hér er vatn, hvað hamlar mér að skírast?``

³⁶As they went on the way, they came to some water, and the eunuch said, “Behold, here is water. What is keeping me from being baptized?”

³⁷Hann lét stöðva vagninn, og stigu báðir niður í vatnið, Filippus og hirðmaðurinn, og Filippus skírði hann.

³⁷ TR adds “Philip said, ‘If you believe with all your heart, you may.’ He answered, ‘I believe that Jesus Christ is the Son of God.’”

³⁸En er þeir stigu upp úr vatninu, hreif andi Drottins Filippus burt. Hirðmaðurinn sá hann ekki framar og fór fagnandi leiðar sinnar.En Filippus kom fram í Asdód, fór um og flutti fagnaðarerindið í hverri borg, uns hann kom til Sesareu.

³⁸He commanded the chariot to stand still, and they both went down into the water, both Philip and the eunuch, and he baptized him.

³⁹En Filippus kom fram í Asdód, fór um og flutti fagnaðarerindið í hverri borg, uns hann kom til Sesareu.

³⁹When they came up out of the water, the Spirit of the Lord caught Philip away, and the eunuch didn’t see him any more, for he went on his way rejoicing.

⁴⁰But Philip was found at Azotus. Passing through, he preached the Good News to all the cities, until he came to Caesarea.