¹Eftir andlát Jósúa spurðu Ísraelsmenn Drottin og sögðu: ,,Hver af oss skal fyrstur fara í móti Kanaanítum til þess að berjast við þá?``

¹It happened after the death of Joshua, the children of Israel asked of Yahweh, “Yahweh” is God’s proper Name, sometimes rendered “LORD” (all caps) in other translations. saying, “Who should go up for us first against the Canaanites, to fight against them?”

²Drottinn sagði: ,,Júda skal fara í móti þeim, sjá, ég gef landið í hendur honum.``

²Yahweh said, “Judah shall go up. Behold, I have delivered the land into his hand.”

³Júda sagði við Símeon, bróður sinn: ,,Far þú með mér inn í minn hluta, svo að við báðir megum berjast við Kanaanítana. Þá skal ég líka fara með þér inn í þinn hluta.`` Fór þá Símeon með honum.

³Judah said to Simeon his brother, “Come up with me into my lot, that we may fight against the Canaanites; and I likewise will go with you into your lot.” So Simeon went with him.

⁴Og Júda fór, og Drottinn gaf Kanaaníta og Peresíta í hendur þeirra, og lögðu þeir þá að velli í Besek, _ tíu þúsundir manna.

⁴Judah went up; and Yahweh delivered the Canaanites and the Perizzites into their hand: and they struck of them in Bezek ten thousand men.

⁵Þeir fundu Adóní Besek í Besek og börðust við hann og unnu sigur á Kanaanítum og Peresítum.

⁵They found Adoni-Bezek in Bezek; and they fought against him, and they struck the Canaanites and the Perizzites.

⁶En Adóní Besek flýði og veittu þeir honum eftirför, tóku hann höndum og hjuggu af honum þumalfingurna og stórutærnar.

⁶But Adoni-Bezek fled; and they pursued after him, and caught him, and cut off his thumbs and his great toes.

⁷Þá mælti Adóní Besek: ,,Sjötíu konungar, sem höggnir voru af þumalfingur og stórutær, urðu að tína upp mola undir borði mínu. Eins og ég hefi gjört, svo geldur Guð mér.`` Síðan fóru þeir með hann til Jerúsalem og þar dó hann.

⁷Adoni-Bezek said, “Seventy kings, having their thumbs and their great toes cut off, scavenged under my table: as I have done, so God The Hebrew word rendered “God” is “Elohim.” has requited me.” They brought him to Jerusalem, and he died there.

⁸Júda synir herjuðu á Jerúsalem og unnu hana, felldu íbúana með sverðseggjum og lögðu síðan eld í borgina.

⁸The children of Judah fought against Jerusalem, and took it, and struck it with the edge of the sword, and set the city on fire.

⁹Eftir það héldu Júda synir ofan þaðan til þess að berjast við Kanaaníta, þá er bjuggu á fjöllunum, í Suðurlandinu og á láglendinu.

⁹Afterward the children of Judah went down to fight against the Canaanites who lived in the hill country, and in the South, and in the lowland.

¹⁰Júda fór móti Kanaanítunum, sem bjuggu í Hebron, en Hebron hét áður Kirjat Arba. Og þeir unnu sigur á Sesaí, Ahíman og Talmaí.

¹⁰Judah went against the Canaanites who lived in Hebron (now the name of Hebron before was Kiriath Arba); and they struck Sheshai, and Ahiman, and Talmai.

¹¹Þaðan fóru þeir móti Debír-búum, en Debír hét áður Kirjat Sefer.

¹¹From there he went against the inhabitants of Debir. (Now the name of Debir before was Kiriath Sepher.)

¹²Kaleb sagði: ,,Hver sem leggur Kirjat Sefer undir sig og vinnur hana, honum skal ég gefa Aksa dóttur mína að konu.``

¹²Caleb said, “He who strikes Kiriath Sepher, and takes it, to him will I give Achsah my daughter as wife.”

¹³Otníel Kenasson, bróðir Kalebs og honum yngri, vann þá borgina, og hann gaf honum Aksa dóttur sína að konu.

¹³Othniel the son of Kenaz, Caleb’s younger brother, took it: and he gave him Achsah his daughter as wife.

¹⁴Þegar hún skyldi heim fara með bónda sínum, eggjaði hún hann þess, að hann skyldi beiðast lands nokkurs af föður hennar. Steig hún þá niður af asnanum. Kaleb spurði hana þá: ,,Hvað viltu?``

¹⁴It happened, when she came, that she got him to ask her father for a field: and she alighted from off her donkey; and Caleb said to her, “What would you like?”

¹⁵Hún svaraði honum: ,,Gef mér gjöf nokkra, af því að þú hefir gefið mig til Suðurlandsins. Gef mér því vatnsbrunna.`` Gaf hann henni þá brunna hið efra og brunna hið neðra.

¹⁵She said to him, “Give me a blessing; for that you have set me in the land of the South, give me also springs of water.” Then Caleb gave her the upper springs and the lower springs.

¹⁶Synir Kenítans, tengdaföður Móse, höfðu farið úr pálmaborginni með sonum Júda upp í Júdaeyðimörk, sem liggur fyrir sunnan Arad, og þeir fóru og settust að meðal lýðsins.

¹⁶The children of the Kenite, Moses’ brother-in-law, went up out of the city of palm trees with the children of Judah into the wilderness of Judah, which is in the south of Arad; and they went and lived with the people.

¹⁷En Júda fór með Símeon bróður sínum, og þeir unnu sigur á Kanaanítunum, sem bjuggu í Sefat, og helguðu hana banni. Fyrir því var borgin nefnd Horma.

¹⁷Judah went with Simeon his brother, and they struck the Canaanites who inhabited Zephath, and utterly destroyed it. The name of the city was called Hormah.

¹⁸Júda vann Gasa og land það, er undir hana lá, og Askalon og land það, er undir hana lá, og Ekron og land það, er undir hana lá.

¹⁸Also Judah took Gaza with its border, and Ashkelon with its border, and Ekron with its border.

¹⁹Og Drottinn var með Júda, svo að þeir náðu undir sig fjalllendinu, en þá, sem bjuggu á sléttlendinu, fengu þeir eigi rekið burt, því að þeir höfðu járnvagna.

¹⁹Yahweh was with Judah; and drove out the inhabitants of the hill country; for he could not drive out the inhabitants of the valley, because they had chariots of iron.

²⁰Þeir gáfu Kaleb Hebron, eins og Móse hafði boðið, og þeir ráku þaðan þá Anaks sonu þrjá.

²⁰They gave Hebron to Caleb, as Moses had spoken: and he drove out there the three sons of Anak.

²¹En Jebúsítana, sem bjuggu í Jerúsalem, gátu Benjamíns synir ekki rekið burt. Fyrir því hafa Jebúsítar búið í Jerúsalem ásamt Benjamíns sonum fram á þennan dag.

²¹The children of Benjamin did not drive out the Jebusites who inhabited Jerusalem; but the Jebusites dwell with the children of Benjamin in Jerusalem to this day.

²²Ættmenn Jósefs fóru líka upp til Betel, og Drottinn var með þeim.

²²The house of Joseph, they also went up against Bethel; and Yahweh was with them.

²³Og ættmenn Jósefs létu njósna í Betel, en borgin hét áður Lúz.

²³The house of Joseph sent to spy out Bethel. (Now the name of the city before was Luz.)

²⁴Þá sáu njósnarmennirnir mann koma út úr borginni og sögðu við hann: ,,Sýn oss, hvar komast má inn í borgina, og munum vér sýna þér miskunn.``

²⁴The watchers saw a man come forth out of the city, and they said to him, “Please show us the entrance into the city, and we will deal kindly with you.”

²⁵Og hann sýndi þeim, hvar komast mætti inn í borgina, og þeir tóku borgina herskildi, en manninum og öllu fólki hans leyfðu þeir brottgöngu.

²⁵He showed them the entrance into the city; and they struck the city with the edge of the sword; but they let the man go and all his family.

²⁶Maðurinn fór til lands Hetíta og reisti þar borg og nefndi hana Lúz. Heitir hún svo enn í dag.

²⁶The man went into the land of the Hittites, and built a city, and called its name Luz, which is its name to this day.

²⁷Manasse rak eigi burt íbúana í Bet Sean og smáborgunum, er að lágu, í Taanak og smáborgunum, er að lágu, íbúana í Dór og smáborgunum, er að lágu, íbúana í Jibleam og smáborgunum, er að lágu, né íbúana í Megiddó og smáborgunum, er að lágu; og þannig fengu Kanaanítar haldið bústað í landi þessu.

²⁷Manasseh did not drive out the inhabitants of Beth Shean and its towns, nor Taanach and its towns, nor the inhabitants of Dor and its towns, nor the inhabitants of Ibleam and its towns, nor the inhabitants of Megiddo and its towns; but the Canaanites would dwell in that land.

²⁸En er Ísrael efldist, gjörði hann Kanaaníta sér vinnuskylda, en rak þá ekki algjörlega burt.

²⁸It happened, when Israel had grown strong, that they put the Canaanites to forced labor, and did not utterly drive them out.

²⁹Efraím rak eigi burt Kanaanítana, sem bjuggu í Geser; þannig héldu Kanaanítar áfram að búa í Geser meðal þeirra.

²⁹Ephraim didn’t drive out the Canaanites who lived in Gezer; but the Canaanites lived in Gezer among them.

³⁰Sebúlon rak eigi burt íbúana í Kitrón né íbúana í Nahalól; þannig héldu Kanaanítar áfram að búa meðal þeirra og urðu þeim vinnuskyldir.

³⁰Zebulun didn’t drive out the inhabitants of Kitron, nor the inhabitants of Nahalol; but the Canaanites lived among them, and became subject to forced labor.

³¹Asser rak eigi burt íbúana í Akkó né íbúana í Sídon, eigi heldur í Ahlab, Aksíd, Helba, Afík og Rehób.

³¹Asher didn’t drive out the inhabitants of Acco, nor the inhabitants of Sidon, nor of Ahlab, nor of Achzib, nor of Helbah, nor of Aphik, nor of Rehob;

³²Fyrir því bjuggu Asserítar meðal Kanaaníta, er fyrir voru í landinu, því að þeir ráku þá eigi burt.

³²but the Asherites lived among the Canaanites, the inhabitants of the land; for they did not drive them out.

³³Naftalí rak eigi burt íbúana í Bet Semes né íbúana í Bet Anat; fyrir því bjó hann meðal Kanaaníta, er fyrir voru í landinu, en íbúarnir í Bet Semes og Bet Anat urðu þeim vinnuskyldir.

³³Naphtali didn’t drive out the inhabitants of Beth Shemesh, nor the inhabitants of Beth Anath; but he lived among the Canaanites, the inhabitants of the land: nevertheless the inhabitants of Beth Shemesh and of Beth Anath became subject to forced labor.

³⁴Amorítar þrengdu Dans sonum upp í fjöllin og liðu þeim ekki að koma niður á sléttlendið.

³⁴The Amorites forced the children of Dan into the hill country; for they would not allow them to come down to the valley;

³⁵Þannig fengu Amorítar haldið bústað í Har Heres, í Ajalon og Saalbím, en með því að ætt Jósefs var þeim yfirsterkari, urðu þeir vinnuskyldir.Landamæri Amoríta lágu frá Sporðdrekaskarði, frá klettinum og þar upp eftir.

³⁵but the Amorites would dwell in Mount Heres, in Aijalon, and in Shaalbim: yet the hand of the house of Joseph prevailed, so that they became subject to forced labor.

³⁶Landamæri Amoríta lágu frá Sporðdrekaskarði, frá klettinum og þar upp eftir.

³⁶The border of the Amorites was from the ascent of Akrabbim, from the rock, and upward.