¹En það bar til um þessar mundir, að boð kom frá Ágústus keisara, að skrásetja skyldi alla heimsbyggðina.

¹Now it happened in those days, that a decree went out from Caesar Augustus that all the world should be enrolled.

²Þetta var fyrsta skrásetningin og var gjörð þá er Kýreníus var landstjóri á Sýrlandi.

²This was the first enrollment made when Quirinius was governor of Syria.

³Fóru þá allir til að láta skrásetja sig, hver til sinnar borgar.

³All went to enroll themselves, everyone to his own city.

⁴Þá fór og Jósef úr Galíleu frá borginni Nasaret upp til Júdeu, til borgar Davíðs, sem heitir Betlehem, en hann var af ætt og kyni Davíðs,

⁴Joseph also went up from Galilee, out of the city of Nazareth, into Judea, to the city of David, which is called Bethlehem, because he was of the house and family of David;

⁵að láta skrásetja sig ásamt Maríu heitkonu sinni, sem var þunguð.

⁵to enroll himself with Mary, who was pledged to be married to him as wife, being pregnant.

⁶En meðan þau voru þar, kom sá tími, er hún skyldi verða léttari.

⁶It happened, while they were there, that the day had come that she should give birth.

⁷Fæddi hún þá son sinn frumgetinn, vafði hann reifum og lagði hann í jötu, af því að eigi var rúm handa þeim í gistihúsi.

⁷She brought forth her firstborn son, and she wrapped him in bands of cloth, and laid him in a feeding trough, because there was no room for them in the inn.

⁸En í sömu byggð voru hirðar úti í haga og gættu um nóttina hjarðar sinnar.

⁸There were shepherds in the same country staying in the field, and keeping watch by night over their flock.

⁹Og engill Drottins stóð hjá þeim, og dýrð Drottins ljómaði kringum þá. Þeir urðu mjög hræddir,

⁹Behold, an angel of the Lord stood by them, and the glory of the Lord shone around them, and they were terrified.

¹⁰en engillinn sagði við þá: ,,Verið óhræddir, því sjá, ég boða yður mikinn fögnuð, sem veitast mun öllum lýðnum:

¹⁰The angel said to them, “Don’t be afraid, for behold, I bring you good news of great joy which will be to all the people.

¹¹Yður er í dag frelsari fæddur, sem er Kristur Drottinn, í borg Davíðs.

¹¹For there is born to you, this day, in the city of David, a Savior, who is Christ the Lord.

¹²Og hafið þetta til marks: Þér munuð finna ungbarn reifað og lagt í jötu.``

¹²This is the sign to you: you will find a baby wrapped in strips of cloth, lying in a feeding trough.”

¹³Og í sömu svipan var með englinum fjöldi himneskra hersveita, sem lofuðu Guð og sögðu:

¹³Suddenly, there was with the angel a multitude of the heavenly army praising God, and saying,

¹⁴Dýrð sé Guði í upphæðum, og friður á jörðu með mönnum, sem hann hefur velþóknun á.

¹⁴“Glory to God in the highest, on earth peace, good will toward men.”

¹⁵Þegar englarnir voru farnir frá þeim til himins, sögðu hirðarnir sín á milli: ,,Förum beint til Betlehem að sjá það, sem gjörst hefur og Drottinn hefur kunngjört oss.``

¹⁵It happened, when the angels went away from them into the sky, that the shepherds said one to another, “Let’s go to Bethlehem, now, and see this thing that has happened, which the Lord has made known to us.”

¹⁶Og þeir fóru með skyndi og fundu Maríu og Jósef og ungbarnið, sem lá í jötu.

¹⁶They came with haste, and found both Mary and Joseph, and the baby was lying in the feeding trough.

¹⁷Þegar þeir sáu það, skýrðu þeir frá því, er þeim hafði verið sagt um barn þetta.

¹⁷When they saw it, they publicized widely the saying which was spoken to them about this child.

¹⁸Og allir, sem heyrðu, undruðust það, er hirðarnir sögðu þeim.

¹⁸All who heard it wondered at the things which were spoken to them by the shepherds.

¹⁹En María geymdi allt þetta í hjarta sér og hugleiddi það.

¹⁹But Mary kept all these sayings, pondering them in her heart.

²⁰Og hirðarnir sneru aftur og vegsömuðu Guð og lofuðu hann fyrir það, sem þeir höfðu heyrt og séð, en allt var það eins og þeim hafði verið sagt.

²⁰The shepherds returned, glorifying and praising God for all the things that they had heard and seen, just as it was told them.

²¹Þegar átta dagar voru liðnir, skyldi umskera hann, og var hann látinn heita Jesús, eins og engillinn nefndi hann, áður en hann var getinn í móðurlífi.

²¹When eight days were fulfilled for the circumcision of the child, his name was called Jesus, which was given by the angel before he was conceived in the womb.

²²En er hreinsunardagar þeirra voru úti eftir lögmáli Móse, fóru þau með hann upp til Jerúsalem til að færa hann Drottni, _

²²When the days of their purification according to the law of Moses were fulfilled, they brought him up to Jerusalem, to present him to the Lord

²³en svo er ritað í lögmáli Drottins: ,,Allt karlkyns, er fyrst fæðist af móðurlífi, skal helgað Drottni,`` _

²³(as it is written in the law of the Lord, “Every male who opens the womb shall be called holy to the Lord”), Exodus 13:2,12

²⁴og til að færa fórn eins og segir í lögmáli Drottins, ,,tvær turtildúfur eða tvær ungar dúfur.``

²⁴and to offer a sacrifice according to that which is said in the law of the Lord, “A pair of turtledoves, or two young pigeons.” Leviticus 12:8

²⁵Þá var í Jerúsalem maður, er Símeon hét. Hann var réttlátur og guðrækinn og vænti huggunar Ísraels, og yfir honum var heilagur andi.

²⁵Behold, there was a man in Jerusalem whose name was Simeon. This man was righteous and devout, looking for the consolation of Israel, and the Holy Spirit was on him.

²⁶Honum hafði heilagur andi vitrað, að hann skyldi ekki dauðann sjá, fyrr en hann hefði séð Krist Drottins.

²⁶It had been revealed to him by the Holy Spirit that he should not see death before he had seen the Lord’s Christ. “Christ” (Greek) and “Messiah” (Hebrew) both mean “Anointed One”

²⁷Hann kom að tillaðan andans í helgidóminn. Og er foreldrarnir færðu þangað sveininn Jesú til að fara með hann eftir venju lögmálsins,

²⁷He came in the Spirit into the temple. When the parents brought in the child, Jesus, that they might do concerning him according to the custom of the law,

²⁸tók Símeon hann í fangið, lofaði Guð og sagði:

²⁸then he received him into his arms, and blessed God, and said,

²⁹,,Nú lætur þú, Drottinn, þjón þinn í friði fara, eins og þú hefur heitið mér,

²⁹“Now you are releasing your servant, Master, according to your word, in peace;

³⁰því að augu mín hafa séð hjálpræði þitt,

³¹sem þú hefur fyrirbúið í augsýn allra lýða,

³²ljós til opinberunar heiðingjum og til vegsemdar lýð þínum Ísrael.``

³²a light for revelation to the nations, and the glory of your people Israel.”

³³Faðir hans og móðir undruðust það, er sagt var um hann.

³³Joseph and his mother were marveling at the things which were spoken concerning him,

³⁴En Símeon blessaði þau og sagði við Maríu móður hans: ,,Þessi sveinn er settur til falls og til viðreisnar mörgum í Ísrael og til tákns, sem móti verður mælt,

³⁴and Simeon blessed them, and said to Mary, his mother, “Behold, this child is set for the falling and the rising of many in Israel, and for a sign which is spoken against.

³⁵og sjálf munt þú sverði níst í sálu þinni. Þannig munu hugsanir margra hjartna verða augljósar.``

³⁵Yes, a sword will pierce through your own soul, that the thoughts of many hearts may be revealed.”

³⁶Og þar var Anna spákona Fanúelsdóttir af ætt Assers, kona háöldruð. Hafði hún lifað sjö ár með manni sínum frá því hún var mær

³⁶There was one Anna, a prophetess, the daughter of Phanuel, of the tribe of Asher (she was of a great age, having lived with a husband seven years from her virginity,

³⁷og síðan verið ekkja fram á áttatíu og fjögra ára aldur. Hún vék eigi úr helgidóminum, en þjónaði Guði nótt og dag með föstum og bænahaldi.

³⁷and she had been a widow for about eighty-four years), who didn’t depart from the temple, worshipping with fastings and petitions night and day.

³⁸Hún kom að á sömu stundu og lofaði Guð. Og hún talaði um barnið við alla, sem væntu lausnar Jerúsalem.

³⁸Coming up at that very hour, she gave thanks to the Lord, and spoke of him to all those who were looking for redemption in Jerusalem.

³⁹Og er þau höfðu lokið öllu eftir lögmáli Drottins, sneru þau aftur til Galíleu, til borgar sinnar Nasaret.

³⁹When they had accomplished all things that were according to the law of the Lord, they returned into Galilee, to their own city, Nazareth.

⁴⁰En sveinninn óx og styrktist, fylltur visku, og náð Guðs var yfir honum.

⁴⁰The child was growing, and was becoming strong in spirit, being filled with wisdom, and the grace of God was upon him.

⁴¹Foreldrar hans ferðuðust ár hvert til Jerúsalem á páskahátíðinni.

⁴¹His parents went every year to Jerusalem at the feast of the Passover.

⁴²Og þegar hann var tólf ára gamall, fóru þau upp þangað eins og siður var á hátíðinni.

⁴²When he was twelve years old, they went up to Jerusalem according to the custom of the feast,

⁴³Þau voru þar út hátíðisdagana. En þegar þau sneru heimleiðis, varð sveinninn Jesús eftir í Jerúsalem, og vissu foreldrar hans það eigi.

⁴³and when they had fulfilled the days, as they were returning, the boy Jesus stayed behind in Jerusalem. Joseph and his mother didn’t know it,

⁴⁴Þau hugðu, að hann væri með samferðafólkinu, og fóru eina dagleið og leituðu hans meðal frænda og kunningja.

⁴⁴but supposing him to be in the company, they went a day’s journey, and they looked for him among their relatives and acquaintances.

⁴⁵En þau fundu hann ekki og sneru þá aftur til Jerúsalem og leituðu hans.

⁴⁵When they didn’t find him, they returned to Jerusalem, looking for him.

⁴⁶Eftir þrjá daga fundu þau hann í helgidóminum. Þar sat hann mitt á meðal lærifeðranna, hlýddi á þá og spurði þá.

⁴⁶It happened after three days they found him in the temple, sitting in the midst of the teachers, both listening to them, and asking them questions.

⁴⁷En alla, sem heyrðu til hans, furðaði stórum á skilningi hans og andsvörum.

⁴⁷All who heard him were amazed at his understanding and his answers.

⁴⁸Og er þau sáu hann þar, brá þeim mjög, og móðir hans sagði við hann: ,,Barn, hví gjörðir þú okkur þetta? Við faðir þinn höfum leitað þín harmþrungin.``

⁴⁸When they saw him, they were astonished, and his mother said to him, “Son, why have you treated us this way? Behold, your father and I were anxiously looking for you.”

⁴⁹Og hann sagði við þau: ,,Hvers vegna voruð þið að leita að mér? Vissuð þið ekki, að mér ber að vera í húsi föður míns?``

⁴⁹He said to them, “Why were you looking for me? Didn’t you know that I must be in my Father’s house?”

⁵⁰En þau skildu ekki það er hann talaði við þau.

⁵⁰They didn’t understand the saying which he spoke to them.

⁵¹Og hann fór heim með þeim og kom til Nasaret og var þeim hlýðinn. En móðir hans geymdi allt þetta í hjarta sér.Og Jesús þroskaðist að visku og vexti, og náð hjá Guði og mönnum.

⁵¹And he went down with them, and came to Nazareth. He was subject to them, and his mother kept all these sayings in her heart.

⁵²Og Jesús þroskaðist að visku og vexti, og náð hjá Guði og mönnum.

⁵²And Jesus increased in wisdom and stature, and in favor with God and men.