¹Þeir komu nú yfir um vatnið í byggð Gerasena.

¹They came to the other side of the sea, into the country of the Gadarenes.

²Og um leið og Jesús sté úr bátnum, kom maður á móti honum frá gröfunum, haldinn óhreinum anda.

²When he had come out of the boat, immediately a man with an unclean spirit met him out of the tombs.

³Hann hafðist við í gröfunum, og enginn gat lengur bundið hann, ekki einu sinni með hlekkjum.

³He lived in the tombs. Nobody could bind him any more, not even with chains,

⁴Oft hafði hann verið fjötraður á fótum og höndum, en hann braut jafnóðum af sér hlekkina og sleit fjötrana, og gat enginn ráðið við hann.

⁴because he had been often bound with fetters and chains, and the chains had been torn apart by him, and the fetters broken in pieces. Nobody had the strength to tame him.

⁵Allar nætur og daga var hann í gröfunum eða á fjöllum, æpti og lamdi sig grjóti.

⁵Always, night and day, in the tombs and in the mountains, he was crying out, and cutting himself with stones.

⁶Þegar hann sá Jesú álengdar, hljóp hann og féll fram fyrir honum

⁶When he saw Jesus from afar, he ran and bowed down to him,

⁷og æpti hárri röddu: ,,Hvað vilt þú mér, Jesús, sonur Guðs hins hæsta? Ég særi þig við Guð, kvel þú mig eigi!``

⁷and crying out with a loud voice, he said, “What have I to do with you, Jesus, you Son of the Most High God? I adjure you by God, don’t torment me.”

⁸Því að Jesús hafði sagt við hann: ,,Þú óhreini andi, far út af manninum.``

⁸For he said to him, “Come out of the man, you unclean spirit!”

⁹Jesús spurði hann þá: ,,Hvað heitir þú?`` Hinn svaraði: ,,Hersing heiti ég, vér erum margir.``

⁹He asked him, “What is your name?” He said to him, “My name is Legion, for we are many.”

¹⁰Og hann bað Jesú ákaft að senda þá ekki brott úr héraðinu.

¹⁰He begged him much that he would not send them away out of the country.

¹¹En þar í fjallinu var mikil svínahjörð á beit.

¹¹Now on the mountainside there was a great herd of pigs feeding.

¹²Og þeir báðu hann: ,,Send oss í svínin, lát oss fara í þau!``

¹²All the demons begged him, saying, “Send us into the pigs, that we may enter into them.”

¹³Hann leyfði þeim það, og fóru þá óhreinu andarnir út og í svínin, og hjörðin, nær tveim þúsundum, ruddist fram af hamrinum í vatnið og drukknaði þar.

¹³At once Jesus gave them permission. The unclean spirits came out and entered into the pigs. The herd of about two thousand rushed down the steep bank into the sea, and they were drowned in the sea.

¹⁴En hirðarnir flýðu og sögðu tíðindin í borginni og sveitinni. Menn fóru þá að sjá, hvað gjörst hafði,

¹⁴Those who fed them fled, and told it in the city and in the country. The people came to see what it was that had happened.

¹⁵komu til Jesú og sáu haldna manninn, sem hersingin hafði verið í, sitja þar klæddan og heilvita. Og þeir urðu hræddir.

¹⁵They came to Jesus, and saw him who had been possessed by demons sitting, clothed, and in his right mind, even him who had the legion; and they were afraid.

¹⁶En sjónarvottar sögðu þeim, hvað fram hafði farið við haldna manninn, og frá svínunum.

¹⁶Those who saw it declared to them how it happened to him who was possessed by demons, and about the pigs.

¹⁷Og þeir tóku að biðja Jesú að fara burt úr héruðum þeirra.

¹⁷They began to beg him to depart from their region.

¹⁸Þá er hann sté í bátinn, bað sá, er haldinn hafði verið, að fá að vera með honum.

¹⁸As he was entering into the boat, he who had been possessed by demons begged him that he might be with him.

¹⁹En Jesús leyfði honum það eigi, heldur sagði: ,,Far heim til þín og þinna, og seg þeim, hve mikið Drottinn hefur gjört fyrir þig og verið þér miskunnsamur.``

¹⁹He didn’t allow him, but said to him, “Go to your house, to your friends, and tell them what great things the Lord has done for you, and how he had mercy on you.”

²⁰Hann fór og tók að kunngjöra í Dekapólis, hve mikið Jesús hafði fyrir hann gjört, og undruðust það allir.

²⁰He went his way, and began to proclaim in Decapolis how Jesus had done great things for him, and everyone marveled.

²¹Þegar Jesús kom aftur yfir um á bátnum, safnaðist að honum mikill mannfjöldi, þar sem hann var við vatnið.

²¹When Jesus had crossed back over in the boat to the other side, a great multitude was gathered to him; and he was by the sea.

²²Þar kom og einn af samkundustjórunum, Jaírus að nafni, og er hann sá Jesú, féll hann til fóta honum,

²²Behold, one of the rulers of the synagogue, Jairus by name, came; and seeing him, he fell at his feet,

²³bað hann ákaft og sagði: ,,Dóttir mín litla er að dauða komin. Kom og legg hendur yfir hana, að hún læknist og lifi.``

²³and begged him much, saying, “My little daughter is at the point of death. Please come and lay your hands on her, that she may be made healthy, and live.”

²⁴Jesús fór með honum. Og mikill mannfjöldi fylgdi honum, og var þröng um hann.

²⁴He went with him, and a great multitude followed him, and they pressed upon him on all sides.

²⁵Þar var kona, sem hafði haft blóðlát í tólf ár.

²⁵A certain woman, who had an issue of blood for twelve years,

²⁶Hún hafði orðið margt að þola hjá mörgum læknum, kostað til aleigu sinni, en engan bata fengið, öllu heldur versnað.

²⁶and had suffered many things by many physicians, and had spent all that she had, and was no better, but rather grew worse,

²⁷Hún heyrði um Jesú og kom nú í mannþrönginni að baki honum og snart klæði hans.

²⁷having heard the things concerning Jesus, came up behind him in the crowd, and touched his clothes.

²⁸Hún hugsaði: ,,Ef ég fæ aðeins snert klæði hans, mun ég heil verða.``

²⁸For she said, “If I just touch his clothes, I will be made well.”

²⁹Jafnskjótt þvarr blóðlát hennar, og hún fann það á sér, að hún var heil af meini sínu.

²⁹Immediately the flow of her blood was dried up, and she felt in her body that she was healed of her affliction.

³⁰Jesús fann þegar á sjálfum sér, að kraftur hafði farið út frá honum, og hann sneri sér við í mannþrönginni og sagði: ,,Hver snart klæði mín?``

³⁰Immediately Jesus, perceiving in himself that the power had gone out from him, turned around in the crowd, and asked, “Who touched my clothes?”

³¹Lærisveinar hans sögðu við hann: ,,Þú sérð, að mannfjöldinn þrengir að þér, og spyrð þó: Hver snart mig?``

³¹His disciples said to him, “You see the multitude pressing against you, and you say, ‘Who touched me?’”

³²Hann litaðist um til að sjá, hver þetta hefði gjört,

³²He looked around to see her who had done this thing.

³³en konan, sem vissi, hvað fram við sig hafði farið, kom hrædd og skjálfandi, féll til fóta honum og sagði honum allan sannleikann.

³³But the woman, fearing and trembling, knowing what had been done to her, came and fell down before him, and told him all the truth.

³⁴Jesús sagði við hana: ,,Dóttir, trú þín hefur bjargað þér. Far þú í friði, og ver heil meina þinna.``

³⁴He said to her, “Daughter, your faith has made you well. Go in peace, and be cured of your disease.”

³⁵Meðan hann var að segja þetta, koma menn heiman frá samkundustjóranum og segja: ,,Dóttir þín er látin, hví ómakar þú meistarann lengur?``

³⁵While he was still speaking, people came from the synagogue ruler’s house saying, “Your daughter is dead. Why bother the Teacher any more?”

³⁶Jesús heyrði, hvað þeir sögðu, en gaf ekki um, heldur sagði við samkundustjórann: ,,Óttast ekki, trú þú aðeins.``

³⁶But Jesus, when he heard the message spoken, immediately said to the ruler of the synagogue, “Don’t be afraid, only believe.”

³⁷Og nú leyfði hann engum að fylgja sér nema Pétri og þeim bræðrum Jakobi og Jóhannesi.

³⁷He allowed no one to follow him, except Peter, James, and John the brother of James.

³⁸Þeir koma að húsi samkundustjórans. Þar sér hann, að allt er í uppnámi, grátur mikill og kveinan.

³⁸He came to the synagogue ruler’s house, and he saw an uproar, weeping, and great wailing.

³⁹Hann gengur inn og segir við þá: ,,Hví hafið þér svo hátt og grátið? Barnið er ekki dáið, það sefur.``

³⁹When he had entered in, he said to them, “Why do you make an uproar and weep? The child is not dead, but is asleep.”

⁴⁰En þeir hlógu að honum. Þá lét hann alla fara út og tók með sér föður barnsins og móður og þá sem með honum voru, og gekk þar inn, sem barnið var.

⁴⁰They ridiculed him. But he, having put them all out, took the father of the child, her mother, and those who were with him, and went in where the child was lying.

⁴¹Og hann tók hönd barnsins og sagði: ,,Talíþa kúm!`` Það þýðir: ,,Stúlka litla, ég segi þér, rís upp!``

⁴¹Taking the child by the hand, he said to her, “Talitha cumi!” which means, being interpreted, “Girl, I tell you, get up!”

⁴²Jafnskjótt reis stúlkan upp og fór að ganga um, en hún var tólf ára. Og menn urðu frá sér numdir af undrun.En hann lagði ríkt á við þá að láta engan vita þetta og bauð að gefa henni að eta.

⁴²Immediately the girl rose up and walked, for she was twelve years old. They were amazed with great amazement.

⁴³En hann lagði ríkt á við þá að láta engan vita þetta og bauð að gefa henni að eta.

⁴³He strictly ordered them that no one should know this, and commanded that something should be given to her to eat.