¹Io sono la rosa di Saron, il giglio delle valli.

¹ Yr wyf fel rhosyn Saron, fel lili'r dyffrynnoedd.

²Quale un giglio tra le spine, tale è l’amica mia tra le fanciulle.

² Ie, lili ymhlith drain yw f'anwylyd ymysg merched.

³Qual è un melo fra gli alberi del bosco, tal è l’amico mio fra i giovani. Io desidero sedermi alla sua ombra, e il suo frutto è dolce al mio palato.

³ Fel pren afalau ymhlith prennau'r goedwig yw fy nghariad ymysg y bechgyn. Yr oeddwn wrth fy modd yn eistedd yn ei gysgod, ac yr oedd ei ffrwyth yn felys i'm genau.

⁴Egli m’ha condotta nella casa del convito, e l’insegna che spiega su di me è Amore.

⁴ Cymerodd fi i'r gwindy, gyda baner ei gariad drosof.

⁵Fortificatemi con delle schiacciate d’uva, sostentatemi con de’ pomi, perch’io son malata d’amore.

⁵ Rhoddodd imi rawnwin i'w bwyta, a'm hadfywio ag afalau, oherwydd yr oeddwn yn glaf o gariad.

⁶La sua sinistra sia sotto al mio capo, e la sua destra m’abbracci!

⁶ Yr oedd ei fraich chwith dan fy mhen, a'i fraich dde yn fy nghofleidio.

⁷O figliuole di Gerusalemme, io vi scongiuro per le gazzelle, per le cerve dei campi, non svegliate, non svegliate l’amor mio, finch’essa non lo desideri!

⁷ Ferched Jerwsalem, yr wyf yn ymbil arnoch yn enw iyrchod ac ewigod y maes. Peidiwch � deffro na tharfu fy nghariad nes y bydd yn barod.

⁸Ecco la voce del mio amico! Eccolo che viene, saltando per i monti, balzando per i colli.

⁸ Ust! dyma fy nghariad, dyma ef yn dod; y mae'n neidio ar y mynyddoedd, ac yn llamu ar y bryniau.

⁹L’amico mio è simile a una gazzella o ad un cerbiatto. Eccolo, egli sta dietro al nostro muro, e guarda per la finestra, lancia occhiate attraverso alle persiane.

⁹ Y mae fy nghariad fel gafrewig, neu hydd ifanc; dyna ef yn sefyll y tu allan i'r mur, yn edrych trwy'r ffenestri, ac yn syllu rhwng y dellt.

¹⁰Il mio amico parla e mi dice: Lèvati, amica mia, mia bella, e vientene,

¹⁰ Y mae fy nghariad yn galw arnaf ac yn dweud wrthyf, "Cod yn awr, f'anwylyd, a thyrd, fy mhrydferth;

¹¹poiché, ecco, l’inverno è passato, il tempo delle piogge è finito, se n’è andato;

¹¹ oherwydd edrych, aeth y gaeaf heibio, ciliodd y glaw a darfu;

¹²i fiori appaion sulla terra, il tempo del cantare è giunto, e la voce della tortora si fa udire nelle nostre contrade.

¹² y mae'r blodau'n ymddangos yn y meysydd, daeth yn amser i'r adar ganu, ac fe glywir c�n y durtur yn ein gwlad;

¹³Il fico ha messo i suoi ficucci, e le viti fiorite esalano il loro profumo. Lèvati, amica mia, mia bella, e vientene".

¹³ y mae'r ffigysbren yn llawn ffigys ir, a blodau'r gwinwydd yn gwasgaru aroglau peraidd. Cod yn awr, f'anwylyd, a thyrd, fy mhrydferth."

¹⁴O mia colomba, che stai nelle fessure delle rocce, nel nascondiglio delle balze, mostrami il tuo viso, fammi udire la tua voce; poiché la tua voce è soave, e il tuo viso è bello.

¹⁴ Fy ngholomen, sydd yn encilion y graig, yng nghysgod y clogwyni, gad imi weld dy wyneb, a chlywed dy lais, oherwydd y mae dy lais yn swynol, a'th wyneb yn brydferth.

¹⁵Pigliateci le volpi, le volpicine che guastano le vigne, poiché le nostre vigne sono in fiore!

¹⁵ Daliwch inni'r llwynogod, y llwynogod bychain, sy'n difetha'r gwinllannoedd pan yw'r blodau ar y gwinwydd.

¹⁶Il mio amico è mio, ed io son sua: di lui, che pastura il gregge fra i gigli.

¹⁶ Y mae fy nghariad yn eiddo i mi, a minnau'n eiddo iddo ef; y mae'n bugeilio'i braidd ymysg y lil�au.

¹⁷Prima che spiri l’aura del giorno e che le ombre fuggano, torna, amico mio, come la gazzella od il cerbiatto sui monti che ci separano!

¹⁷ Cyn i awel y dydd godi, ac i'r cysgodion ddiflannu, tro ataf, fy nghariad, a bydd yn debyg i afrewig neu hydd ifanc ar y mynyddoedd ysgythrog.