¹Preghiera di Mosè, uomo di Dio. O Signore, tu sei stato per noi un rifugio d’età in età.

¹Pregxo de Moseo, homo de Dio. Mia Sinjoro, Vi estis por ni logxejo De generacio al generacio.

²Avanti che i monti fossero nati e che tu avessi formato la terra e il mondo, anzi, ab eterno in eterno, tu sei Dio.

²Antaux ol la montoj naskigxis Kaj Vi kreis la teron kaj la mondon, Kaj de eterne gxis eterne, Vi estas Dio.

³Tu fai tornare i mortali in polvere e dici: Ritornate, o figliuoli degli uomini.

³Vi venigas homon al polvo; Kaj Vi diras:Revenu, homidoj.

⁴Perché mille anni, agli occhi tuoi, sono come il giorno d’ieri quand’è passato, e come una veglia nella notte.

⁴CXar mil jaroj estas en Viaj okuloj Kiel la hierauxa tago, kiu pasis, Kaj kiel nokta gardoparto.

⁵Tu li porti via come in una piena; son come un sogno. Son come l’erba che verdeggia la mattina;

⁵Vi forfluigas ilin torente, ili estas kiel songxo; Matene ili renovigxas kiel herbo:

⁶la mattina essa fiorisce e verdeggia, la sera è segata e si secca.

⁶Matene gxi floras kaj gxermas, Vespere gxi dehakigxas kaj sekigxas.

⁷Poiché noi siam consumati per la tua ira, e siamo atterriti per il tuo cruccio.

⁷Jes, ni pereas de Via kolero, Kaj de Via kolerego ni neniigxas.

⁸Tu metti le nostre iniquità davanti a te, e i nostri peccati occulti, alla luce della tua faccia.

⁸Vi metis niajn malbonagojn antaux Vin, Nian kasxitajxon antaux la lumon de Via vizagxo.

⁹Tutti i nostri giorni spariscono per il tuo cruccio; noi finiamo gli anni nostri come un soffio.

⁹CXar cxiuj niaj tagoj pasis sub Via kolero, Malaperis niaj jaroj, kiel sono.

¹⁰I giorni de’ nostri anni arrivano a settant’anni; o, per i più forti, a ottant’anni; e quel che ne fa l’orgoglio, non è che travaglio e vanità; perché passa presto, e noi ce ne voliam via.

¹⁰La dauxro de nia vivo estas sepdek jaroj, Kaj cxe forteco okdek jaroj; Kaj ilia tuta majesto estas penado kaj suferado, CXar gxi forkuras rapide kaj ni forflugas.

¹¹Chi conosce la forza della tua ira e il tuo cruccio secondo il timore che t’è dovuto?

¹¹Kiu scias la forton de Via kolero, Vian timindecon kaj Vian indignon?

¹²Insegnaci dunque a così contare nostri giorni, che acquistiamo un cuor savio.

¹²Instruu nin kalkuli niajn tagojn, Por ke ni akiru sagxan koron.

¹³Ritorna, o Eterno; fino a quando? e muoviti a pietà dei tuoi servitori.

¹³Returnu Vin, ho Eternulo! Kiel longe? Kaj kompatu Viajn sklavojn.

¹⁴Saziaci al mattino della tua benignità, e noi giubileremo, ci rallegreremo tutti i dì nostri.

¹⁴Satigu nin matene per Via boneco; Kaj ni kantos kaj gxojos en la dauxro de nia tuta vivo.

¹⁵Rallegraci in proporzione de’ giorni che ci hai afflitti, e degli anni che abbiam sentito il male.

¹⁵GXojigu nin tiel longe, kiel Vi nin premis, Tiom da jaroj, kiom ni vidis mizeron.

¹⁶Apparisca l’opera tua a pro de’ tuo servitori, e la tua gloria sui loro figliuoli.

¹⁶Al Viaj sklavoj aperu Viaj faroj, Kaj Via beleco al iliaj infanoj.

¹⁷La grazia del Signore Iddio nostro sia sopra noi, e rendi stabile l’opera delle nostre mani; sì, l’opera delle nostre mani rendila stabile.

¹⁷Kaj la favoro de la Eternulo, nia Dio, estu super ni; Kaj la faron de niaj manoj fortikigu al ni, Kaj fortikigu la faron de niaj manoj.