¹Proverbi di Salomone, figliuolo di Davide, re d’Israele;

¹Orðskviðir Salómons Davíðssonar, Ísraels konungs,

²perché l’uomo conosca la sapienza e l’istruzione, e intenda i detti sensati;

²til þess að menn kynnist visku og aga, læri að skilja skynsamleg orð,

³perché riceva istruzione circa l’assennatezza, la giustizia, l’equità, la dirittura;

³til þess að menn fái viturlegan aga, réttlæti, réttvísi og ráðvendni,

⁴per dare accorgimento ai semplici, e conoscenza e riflessione al giovane.

⁴til þess að þeir veiti hinum óreyndu hyggindi, unglingum þekking og aðgætni, _

⁵Il savio ascolterà, e accrescerà il suo sapere; l’uomo intelligente ne ritrarrà buone direzioni

⁵hinn vitri hlýðir á og eykur lærdóm sinn, og hinn hyggni nemur hollar lífsreglur _

⁶per capire i proverbi e le allegorie, le parole dei savi e i loro enigmi.

⁶til þess að menn skilji orðskviði og líkingamál, orð spekinganna og gátur þeirra.

⁷Il timore dell’Eterno è il principio della scienza; gli stolti disprezzano la sapienza e l’istruzione.

⁷Ótti Drottins er upphaf þekkingar, visku og aga fyrirlíta afglapar einir.

⁸Ascolta, figliuol mio, l’istruzione di tuo padre e non ricusare l’insegnamento di tua madre;

⁸Hlýð þú, son minn, á áminning föður þíns og hafna eigi viðvörun móður þinnar,

⁹poiché saranno una corona di grazia sul tuo capo, e monili al tuo collo.

⁹því að þær eru yndislegur sveigur á höfði þér og men um háls þinn.

¹⁰Figliuol mio, se i peccatori ti vogliono sedurre, non dar loro retta.

¹⁰Son minn, þegar skálkar ginna þig, þá gegn þeim eigi.

¹¹Se dicono: "Vieni con noi; mettiamoci in agguato per uccidere; tendiamo insidie senza motivo all’innocente;

¹¹Þegar þeir segja: ,,Kom með oss! Leggjumst í launsátur til manndrápa, sitjum án saka um saklausan mann,

¹²inghiottiamoli vivi, come il soggiorno de’ morti, e tutt’interi come quelli che scendon nella fossa;

¹²gleypum þá lifandi eins og Hel _ með húð og hári, eins og þá sem farnir eru til dánarheima.

¹³noi troveremo ogni sorta di beni preziosi, empiremo le nostre case di bottino;

¹³Alls konar dýra muni munum vér eignast, fylla hús vor rændum fjármunum.

¹⁴tu trarrai a sorte la tua parte con noi, non ci sarà fra noi tutti che una borsa sola"

¹⁴Þú skalt taka jafnan hlut með oss, einn sjóð skulum vér allir hafa`` _

¹⁵figliuol mio, non t’incamminare con essi; trattieni il tuo piè lungi dal loro sentiero;

¹⁵son minn, þá haf ekki samleið við þá, halt fæti þínum frá stigum þeirra.

¹⁶poiché i loro piedi corrono al male ed essi s’affrettano a spargere il sangue.

¹⁶Því að fætur þeirra eru skjótir til ills og fljótir til að úthella blóði.

¹⁷Si tende invano la rete dinanzi a ogni sorta d’uccelli;

¹⁷Því að til einskis þenja menn út netið í augsýn allra fleygra fugla,

¹⁸ma costoro pongono agguati al loro proprio sangue, e tendono insidie alla stessa loro vita.

¹⁸og slíkir menn sitja um sitt eigið líf, liggja í launsátri fyrir sjálfum sér.

¹⁹Tal è la sorte di chiunque è avido di guadagno; esso toglie la vita a chi lo possiede.

¹⁹Þannig fer öllum þeim, sem fíknir eru í rangfenginn gróða: fíknin verður þeim að fjörlesti.

²⁰La sapienza grida per le vie, fa udire la sua voce per le piazze;

²⁰Spekin kallar hátt á strætunum, lætur rödd sína gjalla á torgunum.

²¹nei crocicchi affollati ella chiama, all’ingresso delle porte, in città, pronunzia i suoi discorsi:

²¹Hún hrópar á glaummiklum gatnamótum, við borgarhliðin heldur hún tölur sínar:

²²"Fino a quando, o scempi, amerete la scempiaggine? fino a quando gli schernitori prenderanno gusto a schernire e gli stolti avranno in odio la scienza?

²²Hversu lengi ætlið þér, fávísir, að elska fávísi og hinir háðgjörnu að hafa yndi af háði og heimskingjarnir að hata þekkingu?

²³Volgetevi a udire la mia riprensione; ecco, io farò sgorgare su voi lo spirito mio, vi farò conoscere le mie parole…

²³Snúist til umvöndunar minnar, sjá, ég læt anda minn streyma yfir yður, kunngjöri yður orð mín.

²⁴Ma poiché, quand’ho chiamato avete rifiutato d’ascoltare, quand’ho steso la mano nessun vi ha badato,

²⁴En af því að þér færðust undan, þá er ég kallaði, og enginn gaf því gaum, þótt ég rétti út höndina,

²⁵anzi avete respinto ogni mio consiglio e della mia correzione non ne avete voluto sapere,

²⁵heldur létuð öll mín ráð sem vind um eyrun þjóta og skeyttuð eigi umvöndun minni,

²⁶anch’io mi riderò delle vostre sventure, mi farò beffe quando lo spavento vi piomberà addosso;

²⁶þá mun ég hlæja í ógæfu yðar, draga dár að, þegar skelfingin dynur yfir yður,

²⁷quando lo spavento vi piomberà addosso come una tempesta quando la sventura v’investirà come un uragano, e vi cadranno addosso la distretta l’angoscia.

²⁷þegar skelfingin dynur yfir yður eins og þrumuveður og ógæfa yðar nálgast eins og fellibylur, þegar neyð og angist dynja yfir yður.

²⁸Allora mi chiameranno, ma io non risponderò; mi cercheranno con premura ma non mi troveranno.

²⁸Þá munu þeir kalla á mig, en ég mun ekki svara, þeir munu leita mín, en ekki finna mig.

²⁹Poiché hanno odiato la scienza e non hanno scelto il timor dell’Eterno

²⁹Vegna þess að þeir hötuðu þekking og aðhylltust ekki ótta Drottins,

³⁰e non hanno voluto sapere dei miei consigli e hanno disdegnato ogni mia riprensione,

³⁰skeyttu ekki ráðum mínum og smáðu alla umvöndun mína,

³¹si pasceranno del frutto della loro condotta, e saranno saziati dei loro propri consigli.

³¹þá skulu þeir fá að neyta ávaxtar breytni sinnar og mettast af sínum eigin vélræðum.

³²Poiché il pervertimento degli scempi li uccide, e lo sviarsi degli stolti li fa perire;

³²Því að fráhvarf fávísra drepur þá, og uggleysi heimskingjanna tortímir þeim.En sá sem á mig hlýðir, mun búa óhultur, mun vera öruggur og engri óhamingju kvíða.

³³ma chi m’ascolta se ne starà al sicuro, sarà tranquillo, senza paura d’alcun male".

³³En sá sem á mig hlýðir, mun búa óhultur, mun vera öruggur og engri óhamingju kvíða.