¹Non ti vantare del domani, poiché non sai quel che un giorno possa produrre.

¹Vertu ekki hróðugur af morgundeginum, því að þú veist ekki, hvað dagurinn ber í skauti sínu.

²Altri ti lodi, non la tua bocca; un estraneo, non le tue labbra.

²Lát aðra hrósa þér og ekki þinn eigin munn, óviðkomandi menn, en ekki þínar eigin varir.

³La pietra è grave e la rena pesante, ma l’irritazione dello stolto pesa più dell’uno e dell’altra.

³Steinar eru þungir, og sandurinn sígur í, en gremja afglapans er þyngri en hvort tveggja.

⁴L’ira è crudele e la collera impetuosa; ma chi può resistere alla gelosia?

⁴Heiftin er grimm, og reiðin er svæsin, en hver fær staðist öfundina?

⁵Meglio riprensione aperta, che amore occulto.

⁵Betri er opinber ofanígjöf en elska sem leynt er.

⁶Fedeli son le ferite di chi ama; frequenti i baci di chi odia.

⁶Vel meint eru vinar sárin, en viðbjóðslegir kossar hatursmannsins.

⁷Chi è sazio calpesta il favo di miele; ma, per chi ha fame, ogni cosa amara è dolce.

⁷Saddur maður treður hunangsseim undir fótum, en hungruðum manni þykir allt beiskt sætt.

⁸Come l’uccello che va ramingo lungi dal nido, così è l’uomo che va ramingo lungi da casa.

⁸Eins og fugl, sem floginn er burt úr hreiðri sínu, svo er maður, sem flúinn er burt af heimili sínu.

⁹L’olio e il profumo rallegrano il cuore; così fa la dolcezza d’un amico coi suoi consigli cordiali.

⁹Ilmolía og reykelsi gleðja hjartað, en indælli er vinur en ilmandi viður.

¹⁰Non abbandonare il tuo amico né l’amico di tuo padre, e non andare in casa del tuo fratello nel dì della tua sventura; un vicino dappresso val meglio d’un fratello lontano.

¹⁰Yfirgef eigi vin þinn né vin föður þíns og gakk eigi í hús bróður þíns á óheilladegi þínum. Betri er nábúi í nánd en bróðir í fjarlægð.

¹¹Figliuol mio, sii savio e rallegrami il cuore, così potrò rispondere a chi mi vitupera.

¹¹Vertu vitur, sonur minn, og gleð hjarta mitt, svo að ég geti svarað þeim orði, sem smána mig.

¹²L’uomo accorto vede il male e si nasconde, ma gli scempi passan oltre e ne portan la pena.

¹²Vitur maður sér ógæfuna og felur sig, en einfeldningarnir halda áfram og fá að kenna á því.

¹³Prendigli il vestito giacché ha fatto cauzione per altri; fatti dare dei pegni, poiché s’è reso garante di stranieri.

¹³Tak þú skikkjuna af þeim manni, sem hefir gengið í ábyrgð fyrir ókunnugan, tak veð af þeim manni, sem hefir gengið í ábyrgð fyrir útlending.

¹⁴Chi benedice il prossimo ad alta voce, di buon mattino, sarà considerato come se lo maledicesse.

¹⁴Hver sem blessar náunga sinn snemma morguns með hárri raustu, það skal metið við hann sem formæling.

¹⁵Un gocciolar continuo in giorno di gran pioggia e una donna rissosa son cose che si somigliano.

¹⁵Sífelldur þakleki í rigningatíð og þrasgjörn kona _ er hvað öðru líkt.

¹⁶Chi la vuol trattenere vuol trattenere il vento, e stringer l’olio nella sua destra.

¹⁶Sá er hana stöðvaði, gæti stöðvað vindinn og haldið olíu í hægri hendi sinni.

¹⁷Il ferro forbisce il ferro; così un uomo ne forbisce un altro.

¹⁷Járn brýnir járn, og maður brýnir mann.

¹⁸Chi ha cura del fico ne mangerà il frutto; e chi veglia sul suo padrone sarà onorato.

¹⁸Sá sem gætir fíkjutrés, mun eta ávöxt þess, og sá sem þjónar húsbónda sínum með virktum, mun heiður hljóta.

¹⁹Come nell’acqua il viso risponde al viso, così il cuor dell’uomo risponde al cuore dell’uomo.

¹⁹Eins og andlit horfir við andliti í vatni, svo er hjarta eins manns gagnvart öðrum.

²⁰Il soggiorno dei morti e l’abisso sono insaziabili, e insaziabili son gli occhi degli uomini.

²⁰Dánarheimar og undirdjúpin eru óseðjandi, svo eru og augu mannsins óseðjandi.

²¹Il crogiuolo è per l’argento, il forno fusorio per l’oro, e l’uomo è provato dalla bocca di chi lo loda.

²¹Deiglan er fyrir silfrið og bræðsluofninn fyrir gullið, og maðurinn er dæmdur eftir orðstír hans.

²²Anche se tu pestassi lo stolto in un mortaio in mezzo al grano col pestello, la sua follia non lo lascerebbe.

²²Þótt þú steyttir afglapann í mortéli með stauti innan um grjón, þá mundi fíflska hans ekki við hann skilja.

²³Guarda di conoscer bene lo stato delle tue pecore, abbi gran cura delle tue mandre;

²³Haf nákvæmar gætur á útliti sauða þinna og veit hjörðunum athygli þína.

²⁴perché le ricchezze non duran sempre, e neanche una corona dura d’età in età.

²⁴Því að auður varir ekki eilíflega, né heldur kóróna frá kyni til kyns.

²⁵Quando è levato il fieno, subito rispunta la fresca verdura e le erbe dei monti sono raccolte.

²⁵Sé heyið komið undan og grængresi komið í ljós, og hafi jurtir fjallanna verið hirtar,

²⁶Gli agnelli ti dànno da vestire, i becchi di che comprarti un campo,

²⁶þá átt þú lömb þér til klæðnaðar og geithafra til þess að kaupa fyrir akurog nóga geitamjólk þér til fæðslu, til fæðslu heimili þínu, og til viðurlífis þernum þínum.

²⁷e il latte delle capre basta a nutrir te, a nutrir la tua famiglia e a far vivere le tue serve.

²⁷og nóga geitamjólk þér til fæðslu, til fæðslu heimili þínu, og til viðurlífis þernum þínum.