¹Come la neve non conviene all’estate, né la pioggia al tempo della mèsse, così non conviene la gloria allo stolto.

¹Eins og snjór um sumar og eins og regn um uppskeru, eins illa á sæmd við heimskan mann.

²Come il passero vaga qua e là e la rondine vola, così la maledizione senza motivo, non raggiunge l’effetto.

²Eins og spörfugl flögrar, eins og svala flýgur, eins er um óverðskuldaða formæling _ hún verður eigi að áhrínsorðum.

³La frusta per il cavallo, la briglia per l’asino, e il bastone per il dosso degli stolti.

³Svipan hæfir hestinum og taumurinn asnanum _ en vöndurinn baki heimskingjanna.

⁴Non rispondere allo stolto secondo la sua follia, che tu non gli abbia a somigliare.

⁴Svara þú ekki heimskingjanum eftir fíflsku hans, svo að þú verðir ekki honum jafn.

⁵Rispondi allo stolto secondo la sua follia, perché non abbia a credersi savio.

⁵Svara þú heimskingjanum eftir fíflsku hans, svo að hann haldi ekki, að hann sé vitur.

⁶Chi affida messaggi a uno stolto si taglia i piedi e s’abbevera di pene.

⁶Sá höggur af sér fæturna og fær að súpa á ranglæti, sem sendir orð með heimskingja.

⁷Come le gambe dello zoppo son senza forza, così è una massima in bocca degli stolti.

⁷Eins og lærleggir hins lama hanga máttlausir, svo er spakmæli í munni heimskingjanna.

⁸Chi onora uno stolto fa come chi getta una gemma in un mucchio di sassi.

⁸Sá sem sýnir heimskum manni sæmd, honum fer eins og þeim, er bindur stein í slöngvu.

⁹Una massima in bocca agli stolti è come un ramo spinoso in mano a un ubriaco.

⁹Eins og þyrnir, sem stingst upp í höndina á drukknum manni, svo er spakmæli í munni heimskingjanna.

¹⁰Chi impiega lo stolto e il primo che capita, è come un arciere che ferisce tutti.

¹⁰Eins og skytta, sem hæfir allt, svo er sá sem leigir heimskingja, og sá er leigir vegfarendur.

¹¹Lo stolto che ricade nella sua follia, è come il cane che torna al suo vomito.

¹¹Eins og hundur, sem snýr aftur til spýju sinnar, svo er heimskingi, sem endurtekur fíflsku sína.

¹²Hai tu visto un uomo che si crede savio? C’è più da sperare da uno stolto che da lui.

¹²Sjáir þú mann, sem þykist vitur, þá er meiri von um heimskingja en hann.

¹³Il pigro dice: "C’è un leone nella strada, c’è un leone per le vie!"

¹³Letinginn segir: ,,Óargadýr er á veginum, ljón á götunum.``

¹⁴Come la porta si volge sui cardini così il pigro sul suo letto.

¹⁴Hurðin snýst á hjörunum og letinginn í hvílu sinni.

¹⁵Il pigro tuffa la mano nel piatto; gli par fatica riportarla alla bocca.

¹⁵Latur maður dýfir hendinni ofan í skálina, en honum verður þungt um að bera hana aftur upp að munninum.

¹⁶Il pigro si crede più savio di sette uomini che dànno risposte sensate.

¹⁶Latur maður þykist vitrari en sjö, sem svara hyggilega.

¹⁷Il passante che si riscalda per una contesa che non lo concerne, è come chi afferra un cane per le orecchie.

¹⁷Sá, sem kemst í æsing út af deilu, sem honum kemur ekki við, hann er eins og sá, sem tekur um eyrun á hundi, er hleypur fram hjá.

¹⁸Come un pazzo che avventa tizzoni, frecce e morte,

¹⁸Eins og óður maður, sem kastar tundurörvum, banvænum skeytum,

¹⁹così è colui che inganna il prossimo, e dice: "Ho fatto per ridere!"

¹⁹eins er sá maður, er svikið hefir náunga sinn og segir síðan: ,,Ég er bara að gjöra að gamni mínu.``

²⁰Quando mancan le legna, il fuoco si spegne; e quando non c’è maldicente, cessan le contese.

²⁰Þegar eldsneytið þrýtur, slokknar eldurinn, og þegar enginn er rógberinn, stöðvast deilurnar.

²¹Come il carbone da la brace, e le legna dànno la fiamma, così l’uomo rissoso accende le liti.

²¹Eins og kol þarf til glóða og við til elds, svo þarf þrætugjarnan mann til að kveikja deilur.

²²Le parole del maldicente son come ghiottonerie, e penetrano fino nell’intimo delle viscere.

²²Orð rógberans eru eins og sælgæti, og þau læsa sig inn í innstu fylgsni hjartans.

²³Labbra ardenti e un cuor malvagio son come schiuma d’argento spalmata sopra un vaso di terra.

²³Eldheitir kossar og illt hjarta, það er sem sorasilfur utan af leirbroti.

²⁴Chi odia, parla con dissimulazione; ma, dentro, cova la frode.

²⁴Með vörum sínum gjörir hatursmaðurinn sér upp vinalæti, en í hjarta sínu hyggur hann á svik.

²⁵Quando parla con voce graziosa, non te ne fidare, perché ha sette abominazioni in cuore.

²⁵Þegar hann mælir fagurt, þá trú þú honum ekki, því að sjö andstyggðir eru í hjarta hans.

²⁶L’odio suo si nasconde sotto la finzione, ma la sua malvagità si rivelerà nell’assemblea.

²⁶Þótt hatrið hylji sig hræsni, þá verður þó illska þess opinber á dómþinginu.

²⁷Chi scava una fossa vi cadrà, e la pietra torna addosso a chi la rotola.

²⁷Sá sem grefur gröf, fellur í hana, og steinninn fellur aftur í fang þeim, er veltir honum.Lygin tunga hatar þá, er hún hefir sundur marið, og smjaðrandi munnur veldur glötun.

²⁸La lingua bugiarda odia quelli che ha ferito, e la bocca lusinghiera produce rovina.

²⁸Lygin tunga hatar þá, er hún hefir sundur marið, og smjaðrandi munnur veldur glötun.