¹Ecco altri proverbi di Salomone, raccolti dalla gente di Ezechia, re di Giuda.

¹Þetta eru líka orðskviðir Salómons, er menn Hiskía Júdakonungs hafa safnað.

²E’ gloria di Dio nascondere le cose; ma la gloria dei re sta nell’investigarle.

²Guði er það heiður að dylja mál, en konungum heiður að rannsaka mál.

³L’altezza del cielo, la profondità della terra e il cuore dei re non si possono investigare.

³Eins og hæð himins og dýpt jarðar, svo eru konungahjörtun órannsakanleg.

⁴Togli dall’argento le scorie, e ne uscirà un vaso per l’artefice;

⁴Sé sorinn tekinn úr silfrinu, þá fær smiðurinn ker úr því.

⁵togli l’empio dalla presenza del re, e il suo trono sarà reso stabile dalla giustizia.

⁵Séu hinir óguðlegu teknir burt frá augliti konungsins, þá mun hásæti hans staðfestast fyrir réttlæti.

⁶Non fare il vanaglorioso in presenza del re, e non ti porre nel luogo dei grandi;

⁶Stær þig eigi frammi fyrir konunginum og ryðst eigi í rúm stórmenna,

⁷poiché è meglio ti sia detto: "Sali qui", anziché essere abbassato davanti al principe che gli occhi tuoi hanno veduto.

⁷því að betra er að menn segi við þig: ,,Fær þig hingað upp!`` heldur en að menn gjöri þér læging frammi fyrir tignarmanni. Hvað sem augu þín kunna að hafa séð,

⁸Non t’affrettare a intentar processi, che alla fine tu non sappia che fare, quando il tuo prossimo t’avrà svergognato.

⁸þá ver eigi skjótur til málsóknar, því að hvað ætlar þú síðan að gjöra, þá er náungi þinn gjörir þér sneypu?

⁹Difendi la tua causa contro il tuo prossimo, ma non rivelare il segreto d’un altro,

⁹Rek þú mál þitt gegn náunga þínum, en ljósta eigi upp leyndarmáli annars manns,

¹⁰onde chi t’ode non t’abbia a vituperare, e la tua infamia non si cancelli più.

¹⁰til þess að sá sem heyrir það, smáni þig ekki og þú losnir aldrei við illan orðróm.

¹¹Le parole dette a tempo son come pomi d’oro in vasi d’argento cesellato.

¹¹Gullepli í skrautlegum silfurskálum _ svo eru orð í tíma töluð.

¹²Per un orecchio docile, chi riprende con saviezza è un anello d’oro, un ornamento d’oro fino.

¹²Eins og gullhringur og skartgripur af skíru gulli, svo er vitur áminnandi heyranda eyra.

¹³Il messaggero fedele, per quelli che lo mandano, è come il fresco della neve al tempo della mèsse; esso ristora l’anima del suo padrone.

¹³Eins og snjósvali um uppskerutímann, svo er áreiðanlegur sendimaður þeim er sendir hann, því að hann hressir sál húsbónda síns.

¹⁴Nuvole e vento, ma punta pioggia; ecco l’uomo che si vanta falsamente della sua liberalità.

¹⁴Ský og vindur, og þó engin rigning _ svo er sá, sem hrósar sér af gjafmildi, en gefur þó ekkert.

¹⁵Con la pazienza si piega un principe, e la lingua dolce spezza dell’ossa.

¹⁵Með þolinmæði verður höfðingja talið hughvarf, og mjúk tunga mylur bein.

¹⁶Se trovi del miele, mangiane quanto ti basta; che, satollandotene, tu non abbia poi a vomitarlo.

¹⁶Finnir þú hunang, þá et sem þér nægir, svo að þú verðir ekki ofsaddur af því og ælir því upp aftur.

¹⁷Metti di rado il piede in casa del prossimo, ond’egli, stufandosi di te, non abbia ad odiarti.

¹⁷Stíg sjaldan fæti þínum í hús náunga þíns, svo að hann verði ekki leiður á þér og hati þig.

¹⁸L’uomo che attesta il falso contro il suo prossimo, è un martello, una spada, una freccia acuta.

¹⁸Hamar og sverð og hvöss ör _ svo er maður, sem ber falsvitni gegn náunga sínum.

¹⁹La fiducia in un perfido, nel dì della distretta, è un dente rotto, un piede slogato.

¹⁹Molnandi tönn og hrasandi fótur _ svo er traust á svikara á neyðarinnar degi.

²⁰Cantar delle canzoni a un cuor dolente è come togliersi l’abito in giorno di freddo, e mettere aceto sul nitro.

²⁰Að fara úr fötum í kalsaveðri _ að hella ediki út í saltpétur _ eins er að syngja skapvondum ljóð.

²¹Se il tuo nemico ha fame, dagli del pane da mangiare: se ha sete, dagli dell’acqua da bere;

²¹Ef óvin þinn hungrar, þá gef honum að eta, og ef hann þyrstir, þá gef honum að drekka,

²²ché, così, raunerai dei carboni accesi sul suo capo, e l’Eterno ti ricompenserà.

²²því að þú safnar glóðum elds yfir höfuð honum, og Drottinn mun endurgjalda þér það.

²³Il vento del nord porta la pioggia, e la lingua che sparla di nascosto fa oscurare il viso.

²³Norðanvindurinn leiðir fram regn og launskraf reiðileg andlit.

²⁴Meglio abitare sul canto d’un tetto, che in una gran casa con una moglie rissosa.

²⁴Betri er vist í horni á húsþaki en sambúð við þrasgjarna konu.

²⁵Una buona notizia da paese lontano è come acqua fresca a persona stanca ed assetata.

²⁵Eins og kalt vatn er dauðþyrstum manni, svo er góð fregn af fjarlægu landi.

²⁶Il giusto che vacilla davanti all’empio, è come una fontana torbida e una sorgente inquinata.

²⁶Eins og grugguð lind og skemmdur brunnur, svo er réttlátur maður, sem titrar frammi fyrir óguðlegum manni.

²⁷Mangiar troppo miele non è bene ma scrutare cose difficili è un onore.

²⁷Það er ekki gott að eta of mikið hunang, ver því spar á hólið.Eins og borg, sem múrarnir hafa verið brotnir utan af, eins er sá maður, sem eigi hefir stjórn á skapsmunum sínum.

²⁸L’uomo che non si sa padroneggiare, è una città smantellata, priva di mura.

²⁸Eins og borg, sem múrarnir hafa verið brotnir utan af, eins er sá maður, sem eigi hefir stjórn á skapsmunum sínum.