¹Non portare invidia ai malvagi, e non desiderare di star con loro,

¹Öfunda ekki vonda menn og lát þig ekki langa til að vera með þeim,

²perché il loro cuore medita rapine, e le loro labbra parlan di nuocere.

²því að hjarta þeirra býr yfir ofríkisverkum, og varir þeirra mæla ógæfu.

³La casa si edifica con la sapienza, e si rende stabile con la prudenza;

³Fyrir speki verður hús reist, og fyrir hyggni verður það staðfast,

⁴mediante la scienza, se ne riempiono le stanze d’ogni specie di beni preziosi e gradevoli.

⁴fyrir þekking fyllast forðabúrin alls konar dýrum og yndislegum fjármunum.

⁵L’uomo savio è pien di forza, e chi ha conoscimento accresce la sua potenza;

⁵Vitur maður er betri en sterkur og fróður maður betri en aflmikill,

⁶infatti, con savie direzioni potrai condur bene la guerra, e la vittoria sta nel gran numero de’ consiglieri.

⁶því að holl ráð skalt þú hafa, er þú heyr stríð, og þar sem margir ráðgjafar eru, fer allt vel.

⁷La sapienza è troppo in alto per lo stolto; egli non apre mai la bocca alla porta di città.

⁷Viskan er afglapanum ofviða, í borgarhliðinu lýkur hann ekki upp munni sínum.

⁸Chi pensa a mal fare sarà chiamato esperto in malizia.

⁸Þann sem leggur stund á að gjöra illt, kalla menn varmenni.

⁹I disegni dello stolto sono peccato, e il beffardo è l’abominio degli uomini.

⁹Syndin er fíflslegt fyrirtæki, og spottarinn er mönnum andstyggð.

¹⁰Se ti perdi d’animo nel giorno dell’avversità, la tua forza è poca.

¹⁰Látir þú hugfallast á neyðarinnar degi, þá er máttur þinn lítill.

¹¹Libera quelli che son condotti a morte, e salva quei che, vacillando, vanno al supplizio.

¹¹Frelsaðu þá, sem leiddir eru fram til lífláts, og þyrm þeim, sem ganga skjögrandi að höggstokknum.

¹²Se dici: "Ma noi non ne sapevamo nulla!…" Colui che pesa i cuori, non lo vede egli? Colui che veglia sull’anima tua non lo sa forse? E non renderà egli a ciascuno secondo le opere sue?

¹²Segir þú: ,,Vér vissum það eigi,`` _ sá sem vegur hjörtun, hann verður sannarlega var við það, og sá sem vakir yfir sálu þinni, hann veit það og mun gjalda manninum eftir verkum hans.

¹³Figliuol mio, mangia del miele perché è buono; un favo di miele sarà dolce al tuo palato.

¹³Et þú hunang, son minn, því að það er gott, og hunangsseimur er gómi þínum sætur.

¹⁴Così conosci la sapienza per il bene dell’anima tua! Se la trovi, c’è un avvenire, e la speranza tua non sarà frustrata.

¹⁴Nem á sama hátt speki fyrir sálu þína, finnir þú hana, er framtíð fyrir hendi, og von þín mun eigi að engu verða.

¹⁵O empio, non tendere insidie alla dimora del giusto! non devastare il luogo ove riposa!

¹⁵Sit eigi, þú hinn óguðlegi, um bústað hins réttláta og eyðilegg ekki heimkynni hans,

¹⁶ché il giusto cade sette volte e si rialza, ma gli empi son travolti dalla sventura.

¹⁶því að sjö sinnum fellur hinn réttláti og stendur aftur upp, en óguðlegir steypast í ógæfu.

¹⁷Quando il tuo nemico cade, non ti rallegrare; quand’è rovesciato, il cuor tuo non ne gioisca,

¹⁷Gleð þig eigi yfir falli óvinar þíns, og hjarta þitt fagni eigi yfir því að hann steypist,

¹⁸che l’Eterno nol vegga e gli dispiaccia e non storni l’ira sua da lui.

¹⁸svo að Drottinn sjái það ekki og honum mislíki, og hann snúi reiði sinni frá honum til þín.

¹⁹Non t’irritare a motivo di chi fa il male, e non portare invidia agli empi;

¹⁹Reiðst ekki vegna illgjörðamanna, öfunda eigi óguðlega,

²⁰perché non c’è avvenire per il malvagio; la lucerna degli empi sarà spenta.

²⁰því að vondur maður á enga framtíð fyrir höndum, á lampa óguðlegra slokknar.

²¹Figliuol mio, temi l’Eterno e il re, e non far lega cogli amatori di novità;

²¹Son minn, óttastu Drottin og konunginn, samlaga þig ekki óróaseggjum,

²²la loro calamità sopraggiungerà improvvisa, e chi sa la triste fine dei loro anni?

²²því að ógæfa þeirra ríður að þegar minnst varir, og ófarir beggja _ hver veit um þær?

²³Anche queste sono massime dei Savi. Non è bene, in giudizio, aver de’ riguardi personali.

²³Þessir orðskviðir eru líka eftir spekinga. Hlutdrægni í dómi er ljót.

²⁴Chi dice all’empio: "Tu sei giusto", i popoli lo malediranno, lo esecreranno le nazioni.

²⁴Þeim sem segir við hinn seka: ,,Þú hefir rétt fyrir þér!`` honum formæla menn, honum bölvar fólk.

²⁵Ma quelli che sanno punire se ne troveranno bene, e su loro scenderanno benedizione e prosperità.

²⁵En þeim sem hegna eins og ber, mun vel vegna, yfir þá kemur ríkuleg blessun.

²⁶Dà un bacio sulle labbra chi dà una risposta giusta.

²⁶Sá kyssir á varirnar, sem veitir rétt svör.

²⁷Metti in buon ordine gli affari tuoi di fuori, metti in assetto i tuoi campi, poi ti fabbricherai la casa.

²⁷Annastu verk þitt utan húss og ljúk því á akrinum, síðan getur þú byggt hús þitt.

²⁸Non testimoniare, senza motivo, contro il tuo prossimo; vorresti tu farti ingannatore con le tue parole?

²⁸Vertu eigi vottur gegn náunga þínum að ástæðulausu, eða mundir þú vilja svíkja með vörum þínum?

²⁹Non dire: "Come ha fatto a me così farò a lui; renderò a costui secondo l’opera sua".

²⁹Seg þú ekki: ,,Eins og hann gjörði mér, eins ætla ég honum að gjöra, ég ætla að endurgjalda manninum eftir verkum hans!``

³⁰Passai presso il campo del pigro e presso la vigna dell’uomo privo di senno;

³⁰Mér varð gengið fram hjá akri letingja nokkurs og fram hjá víngarði óviturs manns.

³¹ed ecco le spine vi crescean da per tutto, i rovi ne coprivano il suolo, e il muro di cinta era in rovina.

³¹Og sjá, hann var allur vaxinn klungrum, hann var alþakinn netlum, og steingarðurinn umhverfis hann var hruninn.

³²Considerai la cosa, e mi posi a riflettere; e da quel che vidi trassi una lezione:

³²En ég varð þess var, veitti því athygli, sá það og lét mér það að kenningu verða:

³³Dormire un po’, sonnecchiare un po’, incrociare un po’ le mani per riposare…

³³Sofa ögn enn, blunda ögn enn, leggja saman hendurnar ögn enn til að hvílast,þá kemur fátæktin yfir þig eins og ræningi og skorturinn eins og vopnaður maður.

³⁴e la tua povertà verrà come un ladro, e la tua indigenza, come un uomo armato.

³⁴þá kemur fátæktin yfir þig eins og ræningi og skorturinn eins og vopnaður maður.