¹Quando ti siedi a mensa con un principe, rifletti bene a chi ti sta dinanzi;

¹Þegar þú situr til borðs með valdsherra, þá gæt þess vel, hvern þú hefir fyrir framan þig,

²e mettiti un coltello alla gola, se tu sei ingordo.

²og set þér hníf á barka, ef þú ert matmaður.

³Non bramare i suoi bocconi delicati; sono un cibo ingannatore.

³Lát þig ekki langa í kræsingar hans, því að þær eru svikul fæða.

⁴Non t’affannare per diventar ricco, smetti dall’applicarvi la tua intelligenza.

⁴Streist þú ekki við að verða ríkur, hættu að verja viti þínu til þess.

⁵Vuoi tu fissar lo sguardo su ciò che scompare? Giacché la ricchezza si fa dell’ali, come l’aquila che vola verso il cielo.

⁵Hvort skulu augu þín hvarfla til auðsins, sem er svo stopull? Því að sannlega gjörir hann sér vængi eins og örn, sem flýgur til himins.

⁶Non mangiare il pane di chi ha l’occhio maligno e non bramare i suoi cibi delicati;

⁶Et eigi brauð hjá nískum manni og lát þig ekki langa í kræsingar hans,

⁷poiché, nell’intimo suo, egli è calcolatore: "Mangia e bevi!" ti dirà; ma il cuor suo non è con te.

⁷því að hann er eins og maður, sem reiknar með sjálfum sér. ,,Et og drekk!`` segir hann við þig, en hjarta hans er eigi með þér.

⁸Vomiterai il boccone che avrai mangiato, e avrai perduto le tue belle parole.

⁸Bitanum, sem þú hefir etið, verður þú að æla upp aftur, og blíðmælum þínum hefir þú á glæ kastað.

⁹Non rivolger la parola allo stolto, perché sprezzerà il senno de’ tuoi discorsi.

⁹Tala þú eigi fyrir eyrum heimskingjans, því að hann fyrirlítur hyggindi ræðu þinnar.

¹⁰Non spostare il termine antico, e non entrare nei campi degli orfani;

¹⁰Fær þú eigi úr stað landamerki ekkjunnar og gakk þú eigi inn á akra munaðarleysingjanna,

¹¹ché il Vindice loro è potente; egli difenderà la causa loro contro di te.

¹¹því að lausnari þeirra er sterkur _ hann mun flytja mál þeirra gegn þér.

¹²Applica il tuo cuore all’istruzione, e gli orecchi alle parole della scienza.

¹²Snú þú hjarta þínu að umvöndun og eyrum þínum að vísdómsorðum.

¹³Non risparmiare la correzione al fanciullo; se lo batti con la verga, non ne morrà;

¹³Spara eigi aga við sveininn, því ekki deyr hann, þótt þú sláir hann með vendinum.

¹⁴lo batterai con la verga, ma libererai l’anima sua dal soggiorno de’ morti.

¹⁴Þú slær hann að sönnu með vendinum, en þú frelsar líf hans frá Helju.

¹⁵Figliuol mio, se il tuo cuore e savio, anche il mio cuore si rallegrerà;

¹⁵Son minn, þegar hjarta þitt verður viturt, þá gleðst ég líka í hjarta mínu,

¹⁶le viscere mie esulteranno quando le tue labbra diranno cose rette.

¹⁶og nýru mín fagna, er varir þínar mæla það sem rétt er.

¹⁷Il tuo cuore non porti invidia ai peccatori, ma perseveri sempre nel timor dell’Eterno;

¹⁷Lát eigi hjarta þitt öfunda syndara, heldur ástunda guðsótta á degi hverjum,

¹⁸poiché c’è un avvenire, e la tua speranza non sarà frustrata.

¹⁸því að vissulega er enn framtíð fyrir hendi, og von þín mun eigi að engu verða.

¹⁹Ascolta, figliuol mio, sii savio, e dirigi il cuore per la diritta via.

¹⁹Heyr þú, son minn, og ver vitur og stýr hjarta þínu rétta leið.

²⁰Non esser di quelli che son bevitori di vino, che son ghiotti mangiatori di carne;

²⁰Ver þú ekki með drykkjurútum, með þeim, sem hvoma í sig kjöt,

²¹ché il beone ed il ghiotto impoveriranno e i dormiglioni n’andran vestiti di cenci.

²¹því að drykkjurútar og mathákar verða snauðir, og svefnmók klæðir í tötra.

²²Da’ retta a tuo padre che t’ha generato, e non disprezzar tua madre quando sarà vecchia.

²²Hlýð þú föður þínum, sem hefir getið þig, og fyrirlít ekki móður þína, þótt hún sé orðin gömul.

²³Acquista verità e non la vendere, acquista sapienza, istruzione e intelligenza.

²³Kaup þú sannleika, og sel hann ekki, visku, aga og hyggindi.

²⁴Il padre del giusto esulta grandemente; chi ha generato un savio, ne avrà gioia.

²⁴Faðir réttláts manns fagnar, og sá sem gat vitran son, gleðst af honum.

²⁵Possan tuo padre e tua madre rallegrarsi, e possa gioire colei che t’ha partorito!

²⁵Gleðjist faðir þinn og móðir þín og fagni hún, sem fæddi þig.

²⁶Figliuol mio, dammi il tuo cuore, e gli occhi tuoi prendano piacere nelle mie vie;

²⁶Son minn, gef mér hjarta þitt, og lát vegu mína vera þér geðfellda.

²⁷perché la meretrice è una fossa profonda, e la straniera, un pozzo stretto.

²⁷Því að skækja er djúp gröf og léttúðardrós þröngur pyttur.

²⁸Anch’essa sta in agguato come un ladro, e accresce fra gli uomini il numero de’ traditori.

²⁸Já, hún liggur í leyni eins og ræningi og fjölgar hinum ótrúu meðal mannanna.

²⁹Per chi sono gli "ahi"? per chi gli "ahimè"? per chi le liti? per chi i lamenti? per chi le ferite senza ragione? per chi gli occhi rossi?

²⁹Hver æjar? hver veinar? hver á í deilum? hver kvartar? hver fær sár að þarflausu? hver rauð augu?

³⁰Per chi s’indugia a lungo presso il vino, per quei che vanno a gustare il vin drogato.

³⁰Þeir sem sitja við vín fram á nætur, þeir sem koma saman til að bergja á krydduðum drykkjum.

³¹Non guardare il vino quando rosseggia, quando scintilla nel calice e va giù così facilmente!

³¹Horf þú ekki á vínið, hve rautt það er, hversu það glóir í bikarnum og rennur ljúflega niður.

³²Alla fine, esso morde come un serpente e punge come un basilisco.

³²Að síðustu bítur það sem höggormur og spýtir eitri sem naðra.

³³I tuoi occhi vedranno cose strane, il tuo cuore farà dei discorsi pazzi.

³³Augu þín munu sjá kynlega hluti, og hjarta þitt mun mæla fláræði.

³⁴Sarai come chi giace in mezzo al mare, come chi giace in cima a un albero di nave.

³⁴Og þú munt vera eins og sá, sem liggur úti í miðju hafi, já, eins og sá, er liggur efst uppi á siglutré.,,Þeir hafa slegið mig, ég kenndi ekkert til, þeir hafa barið mig, ég varð þess ekki var. Hvenær mun ég vakna? Ég vil meira vín!``

³⁵Dirai: "M’hanno picchiato… e non m’han fatto male; m’hanno percosso… e non me ne sono accorto; quando mi sveglierò?… tornerò a cercarne ancora!"

³⁵,,Þeir hafa slegið mig, ég kenndi ekkert til, þeir hafa barið mig, ég varð þess ekki var. Hvenær mun ég vakna? Ég vil meira vín!``