¹Parole del re Lemuel. Sentenze con le quali sua madre lo ammaestrò.

¹Orð Lemúels konungs í Massa, er móðir hans kenndi honum.

²Che ti dirò, figlio mio? che ti dirò, figlio delle mie viscere? che ti dirò, o figlio dei miei voti?

²Hvað á ég að segja þér, sonur minn? og hvað, sonur kviðar míns? og hvað, sonur áheita minna?

³Non dare il tuo vigore alle donne, né i tuoi costumi a quelle che perdono i re.

³Gef ekki konum kraft þinn, né ástarhót þín þeim er spilla konungum.

⁴Non s’addice ai re, o Lemuel, non s’addice ai re bere del vino, né ai principi, bramar la cervogia:

⁴Ekki sæmir konungum, Lemúel, ekki sæmir konungum að drekka vín, né höfðingjum áfengur drykkur.

⁵che a volte, avendo bevuto, non dimentichino la legge, e non disconoscano i diritti d’ogni povero afflitto.

⁵Þeir kynnu að drekka og gleyma lögunum og rangfæra málefni allra aumra manna.

⁶Date della cervogia a chi sta per perire, e del vino a chi ha l’anima amareggiata;

⁶Gefið áfengan drykk þeim, sem kominn er í örþrot, og vín þeim, sem sorgbitnir eru.

⁷affinché bevano, dimentichino la loro miseria, e non si ricordin più dei loro travagli.

⁷Drekki hann og gleymi fátækt sinni og minnist ekki framar mæðu sinnar.

⁸Apri la tua bocca in favore del mutolo, per sostener la causa di tutti i derelitti;

⁸Ljúk þú upp munni þínum fyrir hinn mállausa, fyrir málefni allra þeirra manna, sem eru að örmagnast.

⁹apri la tua bocca, giudica con giustizia, fa’ ragione al misero ed al bisognoso.

⁹Ljúk þú upp munni þínum, dæm með réttvísi og rétt þú hlut hinna voluðu og snauðu.

¹⁰Elogio della donna forte e virtuosa. Una donna forte e virtuosa chi la troverà? il suo pregio sorpassa di molto quello delle perle.

¹⁰Væna konu, hver hlýtur hana? hún er miklu meira virði en perlur.

¹¹Il cuore del suo marito confida in lei, ed egli non mancherà mai di provviste.

¹¹Hjarta manns hennar treystir henni, og ekki vantar að honum fénist.

¹²Ella gli fa del bene, e non del male, tutti i giorni della sua vita.

¹²Hún gjörir honum gott og ekkert illt alla ævidaga sína.

¹³Ella si procura della lana e del lino, e lavora con diletto con le proprie mani.

¹³Hún sér um ull og hör og vinnur fúslega með höndum sínum.

¹⁴Ella è simile alle navi dei mercanti: fa venire il suo cibo da lontano.

¹⁴Hún er eins og kaupförin, sækir björgina langt að.

¹⁵Ella si alza quando ancora è notte, distribuisce il cibo alla famiglia e il compito alle sue donne di servizio.

¹⁵Hún fer á fætur fyrir dag, skammtar heimilisfólki sínu og segir þernum sínum fyrir verkum.

¹⁶Ella posa gli occhi sopra un campo, e l’acquista; col guadagno delle sue mani pianta una vigna.

¹⁶Hún hefir augastað á akri og kaupir hann, af ávexti handa sinna plantar hún víngarð.

¹⁷Ella si ricinge di forza i fianchi, e fa robuste le sue braccia.

¹⁷Hún gyrðir lendar sínar krafti og tekur sterklega til armleggjunum.

¹⁸Ella s’accorge che il suo lavoro rende bene; la sua lucerna non si spegne la notte.

¹⁸Hún finnur, að atvinna hennar er arðsöm, á lampa hennar slokknar eigi um nætur.

¹⁹Ella mette la mano alla ròcca, e le sue dita maneggiano il fuso.

¹⁹Hún réttir út hendurnar eftir rokknum, og fingur hennar grípa snælduna.

²⁰Ella stende le palme al misero, e porge le mani al bisognoso.

²⁰Hún breiðir út lófann móti hinum bágstadda og réttir út hendurnar móti hinum snauða.

²¹Ella non teme la neve per la sua famiglia, perché tutta la sua famiglia è vestita di lana scarlatta.

²¹Hún er ekki hrædd um heimilisfólk sitt, þótt snjói, því að allt heimilisfólk hennar er klætt skarlati.

²²Ella si fa dei tappeti, ha delle vesti di lino finissimo e di porpora.

²²Hún býr sér til ábreiður, klæðnaður hennar er úr baðmull og purpura.

²³Il suo marito è rispettato alle porte, quando si siede fra gli Anziani del paese.

²³Maður hennar er mikils metinn í borgarhliðunum, þá er hann situr með öldungum landsins.

²⁴Ella fa delle tuniche e le vende, e delle cinture che dà al mercante.

²⁴Hún býr til skyrtur og selur þær, og kaupmanninum fær hún belti.

²⁵Forza e dignità sono il suo manto, ed ella si ride dell’avvenire.

²⁵Kraftur og tign er klæðnaður hennar, og hún hlær að komandi degi.

²⁶Ella apre la bocca con sapienza, ed ha sulla lingua insegnamenti di bontà.

²⁶Hún opnar munninn með speki, og ástúðleg fræðsla er á tungu hennar.

²⁷Ella sorveglia l’andamento della sua casa, e non mangia il pane di pigrizia.

²⁷Hún vakir yfir því, sem fram fer á heimili hennar, og etur ekki letinnar brauð.

²⁸I suoi figliuoli sorgono e la proclaman beata, e il suo marito la loda, dicendo:

²⁸Synir hennar ganga fram og segja hana sæla, maður hennar gengur fram og hrósar henni:

²⁹"Molte donne si son portate valorosamente, ma tu le superi tutte"!

²⁹,,Margar konur hafa sýnt dugnað, en þú tekur þeim öllum fram!``Yndisþokkinn er svikull og fríðleikinn hverfull, en sú kona, sem óttast Drottin, á hrós skilið.

³⁰La grazia è fallace e la bellezza è cosa vana; ma la donna che teme l’Eterno è quella che sarà lodata.

³⁰Yndisþokkinn er svikull og fríðleikinn hverfull, en sú kona, sem óttast Drottin, á hrós skilið.

³¹Datele del frutto delle sue mani, e le opere sue la lodino alle porte!