¹Cantico di Etan l’Ezrahita. Io canterò in perpetuo le benignità dell’Eterno; con la mia bocca farò nota la tua fedeltà d’età in età.

¹Etans-maskíl Esraíta.

²Poiché ho detto: La tua benignità sarà stabile in eterno; nei cieli stessi tu stabilisci la tua fedeltà.

²Um náðarverk Drottins vil ég syngja að eilífu, kunngjöra trúfesti þína með munni mínum frá kyni til kyns,

³Io, dice l’Eterno, ho fatto un patto col mio eletto; ho fatto questo giuramento a Davide, mio servitore:

³því að ég hefi sagt: Náð þín er traust að eilífu, á himninum grundvallaðir þú trúfesti þína.

⁴Io stabilirò la tua progenie in eterno, ed edificherò il tuo trono per ogni età. Sela.

⁴Ég hefi gjört sáttmála við minn útvalda, unnið Davíð þjóni mínum svolátandi eið:

⁵Anche i cieli celebrano le tue maraviglie, o Eterno, e la tua fedeltà nell’assemblea dei santi.

⁵,,Ég vil staðfesta ætt þína að eilífu, reisa hásæti þitt frá kyni til kyns.`` [Sela]

⁶Poiché chi, nei cieli, è paragonabile all’Eterno? Chi è simile all’Eterno tra i figli di Dio?

⁶Þá lofuðu himnarnir dásemdarverk þín, Drottinn, og söfnuður heilagra trúfesti þína.

⁷Iddio è molto terribile nell’assemblea dei santi, e più tremendo di tutti quelli che l’attorniano.

⁷Því að hver er í himninum jafn Drottni, hver er líkur Drottni meðal guðasonanna?

⁸O Eterno, Iddio degli eserciti, chi è potente come te, o Eterno? E la tua fedeltà ti circonda da ogni parte.

⁸Guð er ægilegur í hópi heilagra, mikill er hann og óttalegur öllum þeim, sem eru umhverfis hann.

⁹Tu domi l’orgoglio del mare; quando le sue onde s’innalzano, tu le acqueti.

⁹Drottinn, Guð hersveitanna, hver er sem þú? Þú ert voldugur, Drottinn, og trúfesti þín er umhverfis þig.

¹⁰Tu hai fiaccato l’Egitto, ferendolo a morte; col tuo braccio potente, hai disperso i tuoi nemici.

¹⁰Þú ræður yfir ofstopa hafsins, þegar öldur þess hefjast, stöðvar þú þær.

¹¹I cieli son tuoi, tua pure è la terra; tu hai fondato il mondo e tutto ciò ch’è in esso.

¹¹Þú knosaðir skrímslið eins og veginn mann, með þínum volduga armi tvístraðir þú óvinum þínum.

¹²Hai creato il settentrione e il mezzodì; il Tabor e l’Hermon mandan grida di gioia al tuo nome.

¹²Þinn er himinninn, þín er og jörðin, þú hefir grundvallað veröldina og allt sem í henni er.

¹³Tu hai un braccio potente; la tua mano è forte, alta è la tua destra.

¹³Þú hefir skapað norðrið og suðrið, Tabor og Hermon fagna yfir nafni þínu.

¹⁴Giustizia e diritto son la base del tuo trono, benignità e verità van davanti alla tua faccia.

¹⁴Þú hefir máttugan armlegg, hönd þín er sterk, hátt upphafin hægri hönd þín.

¹⁵Beato il popolo che conosce il grido di giubilo; esso cammina, o Eterno, alla luce del tuo volto;

¹⁵Réttlæti og réttvísi er grundvöllur hásætis þíns, miskunn og trúfesti ganga frammi fyrir þér.

¹⁶festeggia del continuo nel tuo nome, ed è esaltato dalla tua giustizia.

¹⁶Sæll er sá lýður, sem þekkir fagnaðarópið, sem gengur í ljósi auglitis þíns, Drottinn.

¹⁷Perché tu sei la gloria della loro forza; e la nostra potenza è esaltata dal tuo favore.

¹⁷Þeir gleðjast yfir nafni þínu alla daga og fagna yfir réttlæti þínu,

¹⁸Poiché il nostro scudo appartiene all’Eterno, e il nostro re al Santo d’Israele.

¹⁸því að þú ert þeirra máttug prýði, og sakir velþóknunar þinnar munt þú hefja horn vort,

¹⁹Tu parlasti già in visione al tuo diletto, e dicesti: Ho prestato aiuto a un prode, ho innalzato un eletto d’infra il popolo.

¹⁹því að Drottni heyrir skjöldur vor, konungur vor Hinum heilaga í Ísrael.

²⁰Ho trovato Davide, mio servitore, l’ho unto con l’olio mio santo;

²⁰Þá talaðir þú í sýn til dýrkanda þíns og sagðir: ,,Ég hefi sett kórónu á kappa, ég hefi upphafið útvaldan mann af lýðnum.

²¹la mia mano sarà salda nel sostenerlo, e il mio braccio lo fortificherà.

²¹Ég hefi fundið Davíð þjón minn, smurt hann með minni heilögu olíu.

²²Il nemico non lo sorprenderà, e il perverso non l’opprimerà.

²²Hönd mín mun gjöra hann stöðugan og armleggur minn styrkja hann.

²³Io fiaccherò dinanzi a lui i suoi nemici, e sconfiggerò quelli che l’odiano.

²³Óvinurinn skal eigi ráðast að honum, og ekkert illmenni skal kúga hann,

²⁴La mia fedeltà e la mia benignità saranno con lui, e nel mio nome la sua potenza sarà esaltata.

²⁴heldur skal ég gjöra út af við fjendur hans að honum ásjáandi, og hatursmenn hans skal ég ljósta.

²⁵E stenderò la sua mano sul mare, e la sua destra sui fiumi.

²⁵Trúfesti mín og miskunn skulu vera með honum, og fyrir sakir nafns míns skal horn hans gnæfa hátt.

²⁶Egli m’invocherà, dicendo: Tu sei il mio Padre, il mio Dio, e la ròcca della mia salvezza.

²⁶Ég legg hönd hans á hafið og hægri hönd hans á fljótin.

²⁷Io altresì lo farò il primogenito, il più eccelso dei re della terra.

²⁷Hann mun segja við mig: Þú ert faðir minn, Guð minn og klettur hjálpræðis míns.

²⁸Io gli conserverò la mia benignità in perpetuo, e il mio patto rimarrà fermo con lui.

²⁸Og ég vil gjöra hann að frumgetning, að hinum hæsta meðal konunga jarðarinnar.

²⁹Io renderò la sua progenie eterna, e il suo trono simile ai giorni de’ cieli.

²⁹Ég vil varðveita miskunn mína við hann að eilífu, og sáttmáli minn við hann skal stöðugur standa.

³⁰Se i suoi figliuoli abbandonan la mia legge e non camminano secondo i miei ordini,

³⁰Ég læt niðja hans haldast við um aldur og hásæti hans meðan himinninn er til.

³¹se violano i miei statuti e non osservano i miei comandamenti,

³¹Ef synir hans hafna lögmáli mínu og ganga eigi eftir boðum mínum,

³²io punirò la loro trasgressione con la verga, e la loro iniquità con percosse;

³²ef þeir vanhelga lög mín og varðveita eigi boðorð mín,

³³ma non gli ritirerò la mia benignità, e non smentirò la mia fedeltà.

³³þá vil ég vitja afbrota þeirra með vendinum og misgjörða þeirra með plágum,

³⁴Io non violerò il mio patto, e non muterò ciò ch’è uscito dalle mie labbra.

³⁴en miskunn mína mun ég ekki frá honum taka og eigi bregða trúfesti minni.

³⁵Una cosa ho giurata per la mia santità, e non mentirò a Davide:

³⁵Ég vil eigi vanhelga sáttmála minn og eigi breyta því, er mér hefir af vörum liðið.

³⁶La sua progenie durerà in eterno, e il suo trono sarà davanti a me come il sole,

³⁶Ég hefi einu sinni svarið við heilagleik minn og mun aldrei svíkja Davíð:

³⁷sarà stabile in perpetuo come la luna; e il testimone ch’è nei cieli è fedele. Sela.

³⁷Niðjar hans skulu haldast við um aldur og hásæti hans sem sólin fyrir mér.

³⁸Eppure tu l’hai reietto e sprezzato, ti sei gravemente adirato contro il tuo unto.

³⁸Það skal standa stöðugt að eilífu sem tunglið, svo sannarlega sem áreiðanlegt vitni er á himnum.`` [Sela]

³⁹Tu hai rinnegato il patto stretto col tuo servitore, hai profanato la sua corona gettandola a terra.

³⁹Og þó hefir þú útskúfað og hafnað og reiðst þínum smurða.

⁴⁰Tu hai rotto i suoi ripari, hai ridotto in ruine le sue fortezze.

⁴⁰Þú hefir riftað sáttmálanum við þjón þinn, vanhelgað kórónu hans og fleygt henni til jarðar.

⁴¹Tutti i passanti l’han saccheggiato, è diventato il vituperio de’ suoi vicini.

⁴¹Þú hefir brotið niður alla múrveggi hans og lagt virki hans í eyði.

⁴²Tu hai esaltato la destra de’ suoi avversari, hai rallegrato tutti i suoi nemici.

⁴²Allir vegfarendur ræna hann, hann er til háðungar orðinn nágrönnum sínum.

⁴³Tu hai fatto ripiegare il taglio della sua spada, e non l’hai sostenuto nella battaglia.

⁴³Þú hefir hafið hægri hönd fjenda hans, glatt alla óvini hans.

⁴⁴Tu hai fatto cessare il suo splendore, e hai gettato a terra il suo trono.

⁴⁴Þú hefir og látið sverðseggjar hans hörfa undan og eigi látið hann standast í bardaganum.

⁴⁵Tu hai scorciato i giorni della sua giovinezza, l’hai coperto di vergogna. Sela.

⁴⁵Þú hefir látið endi á verða vegsemd hans og hrundið hásæti hans til jarðar.

⁴⁶Fino a quando, o Eterno, ti nasconderai tu del continuo, e l’ira tua arderà come un fuoco?

⁴⁶Þú hefir stytt æskudaga hans og hulið hann skömm. [Sela]

⁴⁷Ricordati quant’è fugace la mia vita, per qual nulla tu hai creato tutti i figliuoli degli uomini!

⁴⁷Hversu lengi, Drottinn, ætlar þú að dyljast, á reiði þín ætíð að brenna sem eldur?

⁴⁸Qual è l’uomo che viva senza veder la morte? che scampi l’anima sua dal potere del soggiorno de’ morti? Sela.

⁴⁸Minnst þú, Drottinn, hvað ævin er, til hvílíks hégóma þú hefir skapað öll mannanna börn.

⁴⁹Signore, dove sono le tue benignità antiche, le quali giurasti a Davide nella tua fedeltà?

⁴⁹Hver er sá, er lifi og sjái eigi dauðann, sá er bjargi sálu sinni úr greipum Heljar. [Sela]

⁵⁰Ricorda, o Signore, il vituperio fatto ai tuoi servitori: ricordati ch’io porto in seno quello di tutti i grandi popoli,

⁵⁰Hvar eru þín fyrri náðarverk, ó Drottinn, þau er þú í trúfesti þinni sórst Davíð?

⁵¹il vituperio di cui t’hanno coperto i tuoi nemici, o Eterno, il vituperio che han gettato sui passi del tuo unto.

⁵¹Minnst, ó Drottinn, háðungar þjóna þinna, að ég verð að bera í skauti smánan margra þjóða,er óvinir þínir, Drottinn, smána mig með, smána fótspor þíns smurða. _________ [ (Psalms 89:53) Lofaður sé Drottinn að eilífu. Amen. Amen. ]

⁵²Benedetto sia l’Eterno in perpetuo. Amen, Amen!

⁵²er óvinir þínir, Drottinn, smána mig með, smána fótspor þíns smurða. _________ [ (Psalms 89:53) Lofaður sé Drottinn að eilífu. Amen. Amen. ]