¹Preghiera di Mosè, uomo di Dio. O Signore, tu sei stato per noi un rifugio d’età in età.

¹Bæn guðsmannsins Móse. Drottinn, þú hefir verið oss athvarf frá kyni til kyns.

²Avanti che i monti fossero nati e che tu avessi formato la terra e il mondo, anzi, ab eterno in eterno, tu sei Dio.

²Áður en fjöllin fæddust og jörðin og heimurinn urðu til, frá eilífð til eilífðar ert þú, ó Guð.

³Tu fai tornare i mortali in polvere e dici: Ritornate, o figliuoli degli uomini.

³Þú lætur manninn hverfa aftur til duftsins og segir: ,,Hverfið aftur, þér mannanna börn!``

⁴Perché mille anni, agli occhi tuoi, sono come il giorno d’ieri quand’è passato, e come una veglia nella notte.

⁴Því að þúsund ár eru í þínum augum sem dagurinn í gær, þegar hann er liðinn, já, eins og næturvaka.

⁵Tu li porti via come in una piena; son come un sogno. Son come l’erba che verdeggia la mattina;

⁵Þú hrífur þá burt, sem í svefni, þá er að morgni voru sem gróandi gras.

⁶la mattina essa fiorisce e verdeggia, la sera è segata e si secca.

⁶Að morgni blómgast það og grær, að kveldi fölnar það og visnar.

⁷Poiché noi siam consumati per la tua ira, e siamo atterriti per il tuo cruccio.

⁷Vér hverfum fyrir reiði þinni, skelfumst fyrir bræði þinni.

⁸Tu metti le nostre iniquità davanti a te, e i nostri peccati occulti, alla luce della tua faccia.

⁸Þú hefir sett misgjörðir vorar fyrir augu þér, vorar huldu syndir fyrir ljós auglitis þíns.

⁹Tutti i nostri giorni spariscono per il tuo cruccio; noi finiamo gli anni nostri come un soffio.

⁹Allir dagar vorir hverfa fyrir reiði þinni, ár vor líða sem andvarp.

¹⁰I giorni de’ nostri anni arrivano a settant’anni; o, per i più forti, a ottant’anni; e quel che ne fa l’orgoglio, non è che travaglio e vanità; perché passa presto, e noi ce ne voliam via.

¹⁰Ævidagar vorir eru sjötíu ár og þegar best lætur áttatíu ár, og dýrsta hnossið er mæða og hégómi, því að þeir líða í skyndi og vér fljúgum burt.

¹¹Chi conosce la forza della tua ira e il tuo cruccio secondo il timore che t’è dovuto?

¹¹Hver þekkir styrkleik reiði þinnar og bræði þína, svo sem hana ber að óttast?

¹²Insegnaci dunque a così contare nostri giorni, che acquistiamo un cuor savio.

¹²Kenn oss að telja daga vora, að vér megum öðlast viturt hjarta.

¹³Ritorna, o Eterno; fino a quando? e muoviti a pietà dei tuoi servitori.

¹³Snú þú aftur, Drottinn. Hversu lengi er þess að bíða, að þú aumkist yfir þjóna þína?

¹⁴Saziaci al mattino della tua benignità, e noi giubileremo, ci rallegreremo tutti i dì nostri.

¹⁴Metta oss að morgni með miskunn þinni, að vér megum fagna og gleðjast alla daga vora.

¹⁵Rallegraci in proporzione de’ giorni che ci hai afflitti, e degli anni che abbiam sentito il male.

¹⁵Veit oss gleði í stað daga þeirra, er þú hefir lægt oss, ára þeirra, er vér höfum illt reynt.

¹⁶Apparisca l’opera tua a pro de’ tuo servitori, e la tua gloria sui loro figliuoli.

¹⁶Lát dáðir þínar birtast þjónum þínum og dýrð þína börnum þeirra.Hylli Drottins, Guðs vors, sé yfir oss, styrk þú verk handa vorra.

¹⁷La grazia del Signore Iddio nostro sia sopra noi, e rendi stabile l’opera delle nostre mani; sì, l’opera delle nostre mani rendila stabile.

¹⁷Hylli Drottins, Guðs vors, sé yfir oss, styrk þú verk handa vorra.