¹Allora Giobbe rispose e disse:

¹Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

²"Porgete bene ascolto alle mie parole, e sia questa la consolazione che mi date.

²"Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.

³Sopportatemi, lasciate ch’io parli, e quando avrò parlato tu mi potrai deridere.

³Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.

⁴Mi lagno io forse d’un uomo? E come farei a non perder la pazienza?

⁴A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?

⁵Guardatemi, stupite, e mettetevi la mano sulla bocca.

⁵Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.

⁶Quando ci penso, ne sono smarrito, e la mia carne e presa da raccapriccio.

⁶Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.

⁷Perché mai vivono gli empi? Perché arrivano alla vecchiaia ed anche crescon di forze?

⁷Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?

⁸La loro progenie prospera, sotto ai loro sguardi, intorno ad essi, e i lor rampolli fioriscon sotto gli occhi loro.

⁸Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.

⁹La loro casa è in pace, al sicuro da spaventi, e la verga di Dio non li colpisce.

⁹Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.

¹⁰Il loro toro monta e non falla, la loro vacca figlia senz’abortire.

¹⁰Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.

¹¹Mandan fuori come un gregge i loro piccini, e i loro figliuoli saltano e ballano.

¹¹Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.

¹²Cantano a suon di timpano e di cetra, e si rallegrano al suon della zampogna.

¹²Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.

¹³Passano felici i loro giorni, poi scendono in un attimo nel soggiorno dei morti.

¹³I kalojnë në mirëqënie ditët e tyre, pastaj një çast zbresin në Sheol.

¹⁴Eppure, diceano a Dio: "Ritirati da noi! Noi non ci curiamo di conoscer le tue vie!

¹⁴Megjithatë i thonin Perëndisë: "Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.

¹⁵Che è l’Onnipotente perché lo serviamo? che guadagneremo a pregarlo?"

¹⁵Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t'i shërbejmë? Ç'përfitojmë veç kësaj kur e lusim?".

¹⁶Ecco, non hanno essi in mano la loro felicita? (lungi da me il consiglio degli empi!)

¹⁶Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.

¹⁷Quando avvien mai che la lucerna degli empi si spenga, che piombi loro addosso la ruina, e che Dio, nella sua ira, li retribuisca di pene?

¹⁷Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?

¹⁸Quando son essi mai come paglia al vento, come pula portata via dall’uragano?

¹⁸A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?

¹⁹"Iddio", mi dite, "serba castigo pei figli dell’empio". Ma punisca lui stesso! che lo senta lui,

¹⁹Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.

²⁰che vegga con gli occhi propri la sua ruina, e beva egli stesso l’ira dell’Onnipotente!

²⁰Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!

²¹E che importa all’empio della sua famiglia dopo di lui, quando il numero dei suoi mesi e ormai compiuto?

²¹Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?

²²S’insegnerà forse a Dio la scienza? a lui che giudica quelli di lassù?

²²A mundet ndokush t'i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?

²³L’uno muore in mezzo al suo benessere, quand’è pienamente tranquillo e felice,

²³Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;

²⁴ha i secchi pieni di latte, e fresco il midollo dell’ossa.

²⁴ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.

²⁵L’altro muore con l’amarezza nell’anima, senz’aver mai gustato il bene.

²⁵Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.

²⁶Ambedue giacciono ugualmente nella polvere, e i vermi li ricoprono.

²⁶Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.

²⁷Ah! li conosco i vostri pensieri, e i piani che formate per abbattermi!

²⁷Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.

²⁸Voi dite: "E dov’è la casa del prepotente? dov’è la tenda che albergava gli empi?"

²⁸Në fakt ju thoni: "Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?".

²⁹Non avete dunque interrogato quelli che hanno viaggiato? Voi non vorrete negare quello che attestano;

²⁹Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?

³⁰che, cioè, il malvagio è risparmiato nel dì della ruina, che nel giorno dell’ira egli sfugge.

³⁰Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.

³¹Chi gli rimprovera in faccia la sua condotta? Chi gli rende quel che ha fatto?

³¹Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?

³²Egli è portato alla sepoltura con onore, e veglia egli stesso sulla sua tomba.

³²Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.

³³Lievi sono a lui le zolle della valle; dopo, tutta la gente segue le sue orme; e, anche prima, una folla immensa fu come lui.

³³Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.

³⁴Perché dunque m’offrite consolazioni vane? Delle vostre risposte altro non resta che falsità".

³⁴Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?".