¹Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.

¹Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

²E prese a dire così:

²Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

³"Perisca il giorno ch’io nacqui e la notte che disse: "E’ concepito un maschio!"

³"Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

⁴Quel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Iddio dall’alto, né splenda sovr’esso raggio di luce!

⁴Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

⁵Se lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti sovr’esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempian di paura!

⁵E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

⁶Quella notte diventi preda d’un buio cupo, non abbia la gioia di contar tra i giorni dell’anno, non entri nel novero de’ mesi!

⁶Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

⁷Quella notte sia notte sterile, e non vi s’oda grido di gioia.

⁷Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

⁸La maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.

⁸E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

⁹Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non miri le palpebre dell’alba,

⁹U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

¹⁰poiché non chiuse la porta del seno che mi portava, e non celò l’affanno agli occhi miei.

¹⁰sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

¹¹Perché non morii nel seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dalle sue viscere?

¹¹Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

¹²Perché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?

¹²Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

¹³Ora mi giacerei tranquillo, dormirei, ed avrei così riposo

¹³Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

¹⁴coi re e coi consiglieri della terra che si edificarono mausolei,

¹⁴bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

¹⁵coi principi che possedean dell’oro e che empiron d’argento le lor case;

¹⁵ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

¹⁶o, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.

¹⁶Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

¹⁷Là cessano gli empi di tormentare gli altri. Là riposano gli stanchi,

¹⁷Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

¹⁸là i prigioni han requie tutti insieme, senz’udir voce d’aguzzino.

¹⁸Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

¹⁹Piccoli e grandi sono là del pari, e lo schiavo è libero del suo padrone.

¹⁹Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

²⁰Perché dar la luce all’infelice e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza,

²⁰Pse t'i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

²¹i quali aspettano la morte che non viene, e la ricercano più che i tesori nascosti,

²¹të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

²²e si rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba?

²²gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

²³Perché dar vita a un uomo la cui via è oscura? e che Dio ha stretto in un cerchio?

²³Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

²⁴Io sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spandono com’acqua.

²⁴Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

²⁵Non appena temo un male, ch’esso mi colpisce; e quel che pavento, mi piomba addosso.

²⁵Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

²⁶Non trovo posa, né requie, né pace, il tormento è continuo!"

²⁶Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".