1Sidna Ɛisa yenna daɣen i inelmaden-is : -- Yiwen wergaz d ameṛkanti yesɛa lewkil ; lewkil-agi ccetkan fell-as ɣer umɛellem-is nnan-as : « lewkil-ik ițḍeggiɛ ayla-k ».
1İsa öğrencilerine şunları da anlattı: ‹‹Zengin bir adamın bir kâhyası vardı. Kâhya, efendisinin mallarını çarçur ediyor diye efendisine ihbar edildi.
2Amɛellem-is issawel-as yenna yas : « d acu-ten imeslayen-agi i sliɣ fell-ak ? Efk-iyi-d leḥsab ɣef wayen akk i d-teskecmeḍ d wayen i tessufɣeḍ, axaṭer sya d asawen ur tețțiliḍ ara d lewkil-iw ».
2Efendisi kâhyayı çağırıp ona, ‹Nedir bu senin hakkında duyduklarım? Kâhyalığının hesabını ver. Çünkü sen artık kâhyalık edemezsin› dedi.
3Lewkil-agi ixemmem deg iman-is yenna : d acu ara xedmeɣ imi amɛellem-iw ad iyi ikkes amkan-iw ? Ad xedmeɣ akal... Ur zmireɣ ara ! Ad țreɣ.... ssetḥaɣ !
3‹‹Kâhya kendi kendine, ‹Ne yapacağım ben?› dedi. ‹Efendim kâhyalığı elimden alıyor. Toprak kazmaya gücüm yetmez, dilenmekten utanırım.
4?riɣ d acu ara xedmeɣ, iwakken m'ara yi-istixxeṛ umɛellem-iw, ad afeɣ wid ara yi-iɛiwnen !
4Kâhyalıktan kovulduğum zaman başkaları beni evlerine kabul etsinler diye ne yapacağımı biliyorum.›
5Yessawel-asen yiwen yiwen i wid akk yesɛan ṭṭlaba ɣer umɛellem-is. Yenna i umezwaru : « Acḥal i k-ițalas umɛellem-iw ? »
5‹‹Böylelikle efendisine borcu olanların hepsini tek tek yanına çağırdı. Birincisine, ‹Efendime ne kadar borcun var?› dedi.
6Argaz-nni yerra-yas-d : « Meyya yecbuyla n zzit uzemmur. » Yenna-yas : « sellek awi-d leḥsab ik, qqim taruḍ xemsin ».
6‹‹Adam, ‹Yüz ölçek zeytinyağı› karşılığını verdi. ‹‹Kâhya ona, ‹Borç senedini al ve hemen otur, elli ölçek diye yaz› dedi.
7Yenna daɣen i wayeḍ : « i keččini, acḥal i k-ițalas ? » Yenna-yas-d : « meyya tcekkaṛin n yirden. » Yenna-yas : « awi-d leḥsab-ik, qqim taruḍ tmanyin».
7‹‹Sonra bir başkasına, ‹Senin borcun ne kadar?› dedi. ‹‹ ‹Yüz ölçek buğday› dedi öteki. ‹‹Ona da, ‹Borç senedini al, seksen ölçek diye yaz› dedi.
8Amɛellem n lewkil-nni axeddaɛ icekkeṛ-it ɣef tiḥeṛci-ines axaṭer arraw n ddunit-agi ḥeṛcen di lecɣal wway gar-asen akteṛ n warraw n tafat.
8‹‹Efendisi, dürüst olmayan kâhyayı, akıllıca davrandığı için övdü. Gerçekten bu çağın insanları, kendilerine benzer kişilerle ilişkilerinde, ışıkta yürüyenlerden daha akıllı oluyorlar.
9Ma d nekk atan a wen-d iniɣ: sxedmet adrim n ddunit-agi iwakken aț-țesɛum imdukkal, s wakka asm'ara yefnu cci n ddunit, aț-țețțuqeblem di tmezduɣin n dayem.
9Size şunu söyleyeyim, dünyanın aldatıcı servetini kendinize dost edinmek için kullanın ki, bu servet yok olunca sizi sonsuza dek kalacak konutlara kabul etsinler.››
10Ma nesɛa laman deg yiwen ɣef tɣawsiwin timecṭuḥin, a nețkel fell-as ula ɣef tmeqqranin ; win yellan d axeddaɛ di tɣawsiwin timecṭuḥin, ad yili d axeddaɛ ula di tmeqqranin.
10‹‹En küçük işte güvenilir olan kişi, büyük işte de güvenilir olur. En küçük işte dürüst olmayan kişi, büyük işte de dürüst olmaz.
11Ma yella tețḍeggiɛem leṛẓaq n ddunit-agi, anwa ara kkun-iwekklen ɣef leṛẓaq n tideț ?
11Dünyanın aldatıcı serveti konusunda güvenilir değilseniz, gerçek serveti size kim emanet eder?
12Ma yella ulac daɣen laman deg-wen ɣef wayen i wen-iwekkel walebɛaḍ, amek ara wen-d-yefk Sidi Ṛebbi ayen i wen-ihegga i kunwi ?
12Başkasının malı konusunda güvenilir değilseniz, kendi malınız olmak üzere size kim bir şey verir?
13Ulac aqeddac ara iqedcen ɣef sin yemɛellmen : ma iḥemmel yiwen ad ikṛeh wayeḍ neɣ ma yeṭṭef deg yiwen ur yețțak ara lqima i wayeḍ. Ur tezmirem ara aț-țqedcem ɣef Ṛebbi ma yella tettabaɛem leṛẓaq n ddunit agi.
13‹‹Hiçbir uşak iki efendiye kulluk edemez. Ya birinden nefret edip öbürünü sever, ya da birine bağlanıp öbürünü hor görür. Siz hem Tanrıya, hem paraya kulluk edemezsiniz.››
14Ifariziyen i gesmeḥsisen i wayen i d-iqqaṛ Sidna Ɛisa, stehzayen fell-as axaṭer nutni ḥemmlen idrimen ;
14Parayı seven Ferisiler bütün bu sözleri duyunca İsayla alay etmeye başladılar.
15ma d nețța yenna-yasen : Tesbegginem-d iman-nwen d iḥeqqiyen zdat medden, meɛna Sidi Ṛebbi yessen ulawen-nwen ; ayen yesɛan ccan ɣer yemdanen di ddunit-agi, d ayen yețwakeṛhen ɣer Sidi Ṛebbi.
15O da onlara şöyle dedi: ‹‹Siz insanlar önünde kendinizi temize çıkarıyorsunuz, ama Tanrı yüreğinizi biliyor. İnsanların gururlandıkları ne varsa, Tanrıya iğrenç gelir.
16Uqbel lweqt n Yeḥya aɣeṭṭas, kullec iteddu s ccariɛa n Musa d wayen i d-xebbṛen lenbiya. Tura, lexbaṛ n lxiṛ yeɛnan tgelda n Ṛebbi ițțubecceṛ ; mkul yiwen yekkat amek ara ț-ikcem s ddreɛ.
16‹‹Kutsal Yasa ve peygamberlerin devri Yahyanın zamanına dek sürdü. O zamandan bu yana Tanrının Egemenliği müjdeleniyor ve herkes oraya zorla girmeye çalışıyor.
17Yeshel i igenni d lqaɛa ad fnun, ma d ccariɛa n Sidi Ṛebbi ur ițțanqas seg-s ula d yiwen n usekkil.
17Yerin ve göğün ortadan kalkması, Kutsal Yasanın ufacık bir noktasının yok olmasından daha kolaydır.
18Kra n win ara yebrun i tmeṭṭut-is iɛawed zzwaǧ, yezna ; kra n win ara yaɣen tameṭṭut yennebran, yezna daɣen.
18‹‹Karısını boşayıp başkasıyla evlenen zina etmiş olur. Kocasından boşanmış bir kadınla evlenen de zina etmiş olur.››
19Yiwen wergaz d ameṛkanti, ițlusu anagar llebsa ifazen n leḥrir aṛqaq ; mkul ass ixeddem tameɣṛa, ițɛici di zzhu d lfeṛḥ.
19‹‹Zengin bir adam vardı. Mor, ince keten giysiler giyer, bolluk içinde her gün eğlenirdi.
20Yiwen igellil isem-is Laɛẓar, iččuṛ d ideddiyen, ițɣimi ɣer tewwurt n umeṛkanti-nni,
20Her tarafı yara içinde olan Lazar adında yoksul bir adam bu zenginin kapısının önüne bırakılırdı; zenginin sofrasından düşen kırıntılarla karnını doyurmaya can atardı. Bir yandan da köpekler gelip onun yaralarını yalardı.
21iṭṭamaɛ deg-s ad yečč ɣas d ayen i gɣellin ɣer lqaɛa ; ula d iqjan țțasen-d ad mecḥen ideddiyen-is.
22‹‹Bir gün yoksul adam öldü, melekler onu alıp İbrahimin yanına götürdüler. Sonra zengin adam da öldü ve gömüldü.
22Asmi yemmut uẓawali-nni, ddment-eț lmalayekkat wwint-eț ɣer igenni ɣer wanda yella Ibṛahim. Ameṛkanti-nni yemmut ula d nețța, meḍlen-t.
23Ölüler diyarında ıstırap çeken zengin adam başını kaldırıp uzakta İbrahimi ve onun yanında Lazarı gördü.
23Di laxeṛt yenɛețțab aṭas, yerfed allen-is, iwala mebɛid Ibṛahim akk-d Laɛẓar ɣer tama-s.
24‹Ey babamız İbrahim, acı bana!› diye seslendi. ‹Lazarı gönder de parmağının ucunu suya batırıp dilimi serinletsin. Bu alevlerin içinde azap çekiyorum.›
24Iɛeggeḍ yenna-yas : « A baba Ibṛahim, ḥunn fell-i ceggeɛ-ed Laɛẓar ad iger ulamma d ixef n uḍad-is deg waman ad issismeḍ iles-iw, aql-i nneɛtabeɣ aṭas deg uḥǧaǧu-yagi n tmes. »
25‹‹İbrahim, ‹Oğlum› dedi, ‹Yaşamın boyunca senin iyilik payını, Lazarın da kötülük payını aldığını unutma. Şimdiyse o burada teselli ediliyor, sen de azap çekiyorsun.
25Ibṛahim yerra-yas : A mmi, mmekti-d belli tewwiḍ amur-ik di ddunit ; ma d Laɛẓar yeṛwa lehmum. Tura nețța yețțuṣebbeṛ yufa dagi lfeṛḥ, kečč iṣaḥ-ik-id lqeṛḥ.
26Üstelik, aramıza öyle bir uçurum kondu ki, ne buradan size gelmek isteyenler gelebilir, ne de oradan kimse bize gelebilir.›
26Yerna yella gar-aneɣ yiwen yeɣzeṛ annect ila-t, wid yebɣan ad zegren sya ɣuṛ-wen, ur zmiren ara ; kunwi daɣen ur tezmirem ara a d-zegrem ɣuṛ-nneɣ.
27‹‹Zengin adam şöyle dedi: ‹Öyleyse baba, sana rica ederim, Lazarı babamın evine gönder.
27Ameṛkanti-nni yenna-yas : Ihi a baba Ibṛahim di leɛnaya-k ceggeɛ Laɛẓar ɣer wexxam n baba ;
28Çünkü beş kardeşim var. Lazar onları uyarsın ki, onlar da bu ıstırap yerine düşmesinler.›
28ad iɛeggen i xemsa-nni wayetma, iwakken ur d-țțasen ara ula d nutni ɣer wemkan-agi n leɛtab.
29‹‹İbrahim, ‹Onlarda Musanın ve peygamberlerin sözleri var, onları dinlesinler› dedi.
29Ibṛahim yerra-yas : Atmaten-ik ɣuṛ-sen ccariɛa n Musa d lenbiya, a ten-tebɛen !
30‹‹Zengin adam, ‹Hayır, İbrahim baba, dinlemezler!› dedi. ‹Ancak ölüler arasından biri onlara giderse, tövbe ederler.›
30Ameṛkanti-nni yenna-yas-d : A baba Ibṛahim, ur țḥessisen ara i ccariɛa d lenbiya lameɛna ma yuɣal ɣuṛ-sen yiwen syagi, ad beddlen tikli.
31‹‹İbrahim ona, ‹Eğer Musa ile peygamberleri dinlemezlerse, ölüler arasından biri dirilse bile ikna olmazlar› dedi.››
31Ibṛahim yerra-yas : M'ur semḥessen ara i ccariɛa n Musa d lenbiya, atan ɣas ma yuɣal yiwen si lmegtin ur as-smeḥsisen ara.