1Sidna Ɛisa yenna i inelmaden is imeslayen-agi : -- D lmuḥal ur d-țilint ara sebbat ara yesseɣlin imdanen di ddnub. A nnger n win ara yilin d sebba n uɣelluy ;
1İsa öğrencilerine şöyle dedi: ‹‹İnsanı günaha düşüren tuzakların olması kaçınılmazdır. Ama bu tuzaklara aracılık eden kişinin vay haline!
2axiṛ a s-ɛelqen aɣaṛef n tsirt ɣer temgeṛṭ-is, a t-ḍeggṛen ɣer lebḥeṛ wala ad yesseɣli di ddnub yiwen seg imecṭuḥen-agi.
2Böyle bir kişi bu küçüklerden birini günaha düşüreceğine, boynuna bir değirmen taşı geçirilip denize atılsa, kendisi için daha iyi olur.
3?adret ɣef yiman-nwen ! Ma yeḍlem gma-k ssefhem-it, ma yendem deg wayen ixdem semmeḥ as.
3Yaşantınıza dikkat edin! Kardeşiniz günah işlerse, onu azarlayın; tövbe ederse, bağışlayın.
4?as ma yeḍlem-ik sebɛa iberdan deg wass, ma yusa-d ɣuṛ-ek sebɛa tikkal a k-d-yini : « aql-i ndemmeɣ deg wayen xedmeɣ », ilaq a s tsemmḥeḍ.
4Günde yedi kez size karşı günah işler ve yedi kez size gelip, ‹Tövbe ediyorum› derse, onu bağışlayın.››
5Ṛṛusul n Sidna Ɛisa nnan-as : A Sidi ssemɣeṛ liman-nneɣ !
5Elçiler Rabbe, ‹‹İmanımızı artır!›› dediler.
6Sidna Ɛisa yerra-yasen : Lemmer tesɛam liman ulamma annect n uɛeqqa n yired, aț-țizmirem aț-ținim i ttejṛa-yagi n țut qleɛ sya tṛuḥeḍ aț-țeẓẓuḍ iman-im di lebḥeṛ, a wen-taɣ awal.
6Rab şöyle dedi: ‹‹Bir hardal tanesi kadar imanınız olsa, şu dut ağacına, ‹Kökünden sökül ve denizin içine dikil› dersiniz, o da sözünüzü dinler.
7Anwa deg-wen ara yesɛun axeddam ikerrzen neɣ ikessen lmal, ara s-yinin m'ara d-yuɣal si lexla : « lɛeslama-inek, qqim aț-țesteɛfuḍ, tura a k-d-awiɣ aț-țeččeḍ ».
7‹‹Hanginizin çift süren ya da çobanlık eden bir kölesi olur da, tarladan dönüşünde ona, ‹Çabuk gel, sofraya otur› der?
8Mačči akka ara s-yini, meɛna a s-yini : « ɣiwel beddel lqecc-ik tawiḍ-iyi-d ad ččeɣ ad sweɣ, mi ččiɣ ṛwiɣ, imiren aț-țeččeḍ aț-țesweḍ ula d keččini. »
8Tersine ona, ‹Yemeğimi hazırla, kuşağını bağla, ben yiyip içerken bana hizmet et. Sonra sen yiyip içersin› demez mi?
9Eɛni ad icekkeṛ axeddam-is imi gexdem ayen i s-yumeṛ ?
9Verdiği buyrukları yerine getirdi diye köleye teşekkür eder mi?
10Kunwi daɣen m'ara txedmem ayen i wen-d yețwamṛen, init : d iqeddacen kan i nella, nexdem ayen ilaqen a t-nexdem.
10Siz de böylece, size verilen buyrukların hepsini yerine getirdikten sonra, ‹Biz değersiz kullarız; sadece yapmamız gerekeni yaptık› deyin.››
11Deg webrid-is ɣer temdint n Lquds, Sidna Ɛisa iɛedda ger tmurt n Samarya akk ț-țmurt n Jlili.
11Yeruşalime doğru yoluna devam eden İsa, Samiriye ile Celile arasındaki sınır bölgesinden geçiyordu.
12Mi gekcem ɣer yiwet n taddart, mmugren t-id ɛecṛa imuḍan ihelken lbeṛs, bedden mebɛid
12Köyün birine girerken Onu cüzamlı on adam karşıladı. Bunlar uzakta durarak, ‹‹İsa, Efendimiz, halimize acı!›› diye seslendiler.
13ɛeggḍen nnan-as : A Sidna Ɛisa ! A Sidi ḥunn fell-aɣ !
14İsa onları görünce, ‹‹Gidin, kâhinlere görünün›› dedi. Adamlar yolda giderken cüzamdan temizlendiler.
14Mi ten-iwala, Sidna Ɛisa yenna yasen : Ṛuḥet a kkun-walin lmuqedmin, a d-cehden belli teḥlam. Deg webrid-nsen mi ṛuḥen, akken walan iman-nsen ḥlan ṣfan,
15Onlardan biri, iyileştiğini görünce yüksek sesle Tanrıyı yücelterek geri döndü, yüzüstü İsanın ayaklarına kapanıp Ona teşekkür etti. Bu adam Samiriyeliydi.
15yiwen deg-sen yuɣal-ed seg webrid-nni yețḥemmid Ṛebbi s kra yellan di taɣect-is.
17İsa, ‹‹İyileşenler on kişi değil miydi?›› diye sordu. ‹‹Öbür dokuzu nerede?
16Yusa-d yeɣli ɣer iḍaṛṛen n Sidna Ɛisa, iseǧǧed zdat-es, icekkeṛ-it, yerna argaz-agi d aṣamari i gella.
18Tanrıyı yüceltmek için bu yabancıdan başka geri dönen olmadı mı?››
17Sidna Ɛisa yenna i lɣaci : Eɛni ur ḥlin ara di ɛecṛa yid-sen ? I țesɛa nniḍen anda llan ?
19Sonra adama, ‹‹Ayağa kalk, git›› dedi. ‹‹İmanın seni kurtardı.››
18Anagar abeṛṛani-agi i d-yuɣalen ad yeḥmed Ṛebbi !
20Ferisiler İsaya, ‹‹Tanrının Egemenliği ne zaman gelecek?›› diye sordular. İsa onlara şöyle yanıt verdi: ‹‹Tanrının Egemenliği göze görünür bir şekilde gelmez.
19Dɣa yenna i usamari-nni : Kker fell-ak uɣal ɣer wexxam ik, imi tumneḍ yis-i, tețțusellkeḍ.
21İnsanlar da, ‹İşte burada› ya da, ‹İşte şurada› demeyecekler. Çünkü Tanrının Egemenliği içinizdedir.››
20Ifariziyen steqsan Sidna Ɛisa melmi ara d-tas lḥekma n tgeldit n Sidi Ṛebbi. Sidna Ɛisa yerra-yasen : Lḥekma n Sidi Ṛebbi mačči d ayen țwalint wallen.
22İsa öğrencilerine şöyle dedi: ‹‹Öyle günler gelecek ki, İnsanoğlunun günlerinden birini görmeyi özleyeceksiniz, ama görmeyeceksiniz.
21Ur nezmir ara a d-nini : ațan dagi neɣ ațan dihin, axaṭer lḥekma n Sidi Ṛebbi ațan gar-wen.
23İnsanlar size, ‹İşte orada›, ‹İşte burada› diyecekler. Gitmeyin, onların arkasından koşmayın.
22Sidna Ɛisa yenna i inelmaden-is : A d-yas lweqt i deg ara tmennim aț-țeẓrem Mmi-s n bunadem ulamma d yiwen wass lameɛna ur kkun-id-ițṣaḥ ara.
24Şimşek çakıp göğü bir ucundan öbür ucuna dek nasıl aydınlatırsa, İnsanoğlu kendi gününde öyle olacaktır.
23Imiren ma nnan-awen-d : atah dagi neɣ atan dihin ur țṛuḥut ara, ur țțazzalet ara,
25Ama önce Onun çok acı çekmesi ve bu kuşak tarafından reddedilmesi gerekir.
24axaṭer am lebṛaq m'ara yewwet seg yixef n igenni ɣer wayeḍ, akken ara yili Mmi-s n bunadem ass n tuɣalin-is.
26‹‹Nuhun günlerinde nasıl olduysa, İnsanoğlunun günlerinde de öyle olacak.
25Tazwara ilaq ad yeɛteb aṭas, yerna lǧil-agi ur t-iqebbel ara.
27Nuhun gemiye bindiği güne dek insanlar yiyip içiyor, evlenip evlendiriliyorlardı. Sonra tufan gelip hepsini yok etti.
26D ayen yedṛan di zzman n Nuḥ ara yedṛun deg ussan n tuɣalin n Mmi-s n bunadem.
28Lutun günlerinde de durum aynıydı. İnsanlar yiyip içiyor, alıp satıyor, tohum ekiyor, ev yapıyorlardı.
27Imdanen llan tețțen, țessen, țemyezwaǧen, zeggjen i dderya-nsen, armi d asmi yekcem Nuḥ ɣer lbabuṛ ; yewwet-ed uḥemmal, neflen-d waman ɣef ddunit, imdanen meṛṛa mmuten.
29Ama Lutun Sodomdan ayrıldığı gün gökten ateşle kükürt yağdı ve hepsini yok etti.
28D ayen yedṛan di zzman n Luṭ ara yedṛun daɣen : imdanen tețțen tessen, țțaɣen znuzun, țeẓẓun, bennun ;
30‹‹İnsanoğlunun ortaya çıkacağı gün durum aynı olacaktır.
29asmi d-yeffeɣ Luṭ si temdint n ?udum, teɣli-d seg igenni tmes d ukebri i ten-isnegren akk.
31O gün damda olan, evdeki eşyalarını almak için aşağı inmesin. Tarlada olan da geri dönmesin.
30Akken ara d-tedṛu asm'ara d-iban Mmi-s n bunadem.
32Lutun karısını hatırlayın!
31Ass-nni win ara yilin sufella n wexxam ur ilaq ara ad yekcem a d-iddem lqecc-is ; win i d-yufa lḥal di lexla ur ilaq ara ad yuɣal ɣer deffir ;
33Canını esirgemek isteyen onu yitirecek. Canını yitiren ise onu yaşatacaktır.
32mmektit-ed tameṭṭut n Luṭ.
34Size şunu söyleyeyim, o gece aynı yatakta olan iki kişiden biri alınacak, öbürü bırakılacak.
33Win ara yebɣun ad isellek tudert-is ad a s-tṛuḥ, win iwumi ara tṛuḥ ɣef ddemma n yisem-iw a ț-isellek.
35Birlikte buğday öğüten iki kadından biri alınacak, öbürü bırakılacak.››
34Qqaṛeɣ-awen : deg iḍ-nni, ger sin ara yilin deg yiwen wusu, yiwen ad ițwarfed wayeḍ a d-yeqqim.
37Onlar İsa'ya, ‹‹Bu olaylar nerede olacak, Rab?›› diye sordular. O da onlara, ‹‹Leş neredeyse, akbabalar da oraya üşüşecek›› dedi.
35Ger snat n tilawin yeẓẓaden, yiwet aț-țețwarfed tayeḍ a d-teqqim.
36Ger sin yergazen ara yilin di lexla, yiwen ad ițwarfed wayeḍ a d-yeqqim.
37Inelmaden-is steqsan-t nnan-as : Anda ara yedṛu wayagi a Sidi ? Yenna-yasen : Anda yella umurḍus, dinna ara a d-nejmaɛen igudar.