1Sidna Ɛisa yewwi-yasen-d lemtel-agi iwakken ad deɛɛun daymen ɣer Sidi Ṛebbi ur feččlen ara.
1İsa öğrencilerine, hiç usanmadan, her zaman dua etmeleri gerektiğini belirten şu benzetmeyi anlattı: ‹‹Kentin birinde Tanrıdan korkmayan, insana saygı duymayan bir yargıç vardı.
2Yenna-yasen : Deg yiwet n temdint yella yiwen lqaḍi, ur ițțagad Ṛebbi ur yețqadaṛ imdanen.
3Yine o kentte bir dul kadın vardı. Yargıca sürekli gidip, ‹Davacı olduğum kişiden hakkımı al› diyordu.
3Di temdint-nni tella daɣen yiwet n taǧǧalt tețṛuḥu ɣuṛ-es, teqqaṛ-as : « eḥkem s lḥeqq gar-i d wexṣim-iw. »
4‹‹Yargıç bir süre ilgisiz kaldı. Ama sonunda kendi kendine, ‹Ben her ne kadar Tanrıdan korkmaz, insana saygı duymazsam da, bu dul kadın beni rahatsız ettiği için hakkını alacağım. Yoksa sürekli gelip beni canımdan bezdirecek› dedi.››
4Aṭas i geqqim yegguma a s-yefk lḥeqq, meɛna ixemmem deg yiman-is yenna : « taǧǧalt-agi eɛyiɣ deg-es ! ?as ur țțaggadeɣ Ṛebbi ur ḥsibeɣ yiwen
6Rab şöyle devam etti: ‹‹Adaletsiz yargıcın ne söylediğini duydunuz.
5a s-fkeɣ lḥeqq akken ur d-tețțuɣal ara a yi-teṛṛeẓ aqeṛṛuy-iw. »
7Tanrı da, gece gündüz kendisine yakaran seçilmişlerinin hakkını almayacak mı? Onları çok bekletecek mi?
6Dɣa Sidna Ɛisa yenna : Twalam ayen i d-yenna lqaḍi agi amesbaṭli !
8Size şunu söyleyeyim, onların hakkını tez alacaktır. Ama İnsanoğlu geldiği zaman acaba yeryüzünde iman bulacak mı?››
7Amek Sidi Ṛebbi ur d-yețțak ara lḥeqq i wid i gextaṛ, i gețɛeggiḍen ɣuṛ-es am yiḍ am ass ? A wen-d-iniɣ : ur yețɛeṭṭil ara iwakken a ten-iɛiwen, a sen-yefk lḥeqq.
9Kendi doğruluklarına güvenip başkalarına tepeden bakan bazı kişilere İsa şu benzetmeyi anlattı: ‹‹Biri Ferisi, öbürü vergi görevlisi iki kişi dua etmek üzere tapınağa çıktı.
8Meɛna Mmi-s n bunadem asm'ara d-yas, wissen ma d-yaf liman di ddunit ?
11Ferisi ayakta kendi kendine şöyle dua etti: ‹Tanrım, öbür insanlara -soygunculara, hak yiyenlere, zina edenlere- ya da şu vergi görevlisine benzemediğim için sana şükrederim.
9Yenna-d daɣen lemtel-agi ɣef kra n yemdanen iḥesben iman-nsen d iḥeqqiyen ɣer Ṛebbi, iḥeqqṛen wiyaḍ :
12Haftada iki gün oruç tutuyor, bütün kazancımın ondalığını veriyorum.›
10Sin yergazen ulin ɣer lǧameɛ ad ẓallen ; yiwen (d ccix n lǧameɛ) n ukabar n ifariziyen, wayeḍ d amekkas (ixeddmen ɣer iṛumaniyen istɛemṛen tamurt).
13‹‹Vergi görevlisi ise uzakta durdu, gözlerini göğe kaldırmak bile istemiyordu, ancak göğsünü döverek, ‹Tanrım, ben günahkâra merhamet et› diyordu.
11Afarizi ibedd yețẓalla yeqqaṛ deg iman-is : a k-ḥemdeɣ a k-cekkṛeɣ a Sidi Ṛebbi imi ur lliɣ ara am wid yellan d imcumen, d ixeddaɛen, yețɛicin di zzna ; a k-cekkṛeɣ daɣen imi ur lliɣ ara am umekkas-agi.
14‹‹Size şunu söyleyeyim, Ferisi değil, bu adam aklanmış olarak evine döndü. Çünkü kendini yücelten herkes alçaltılacak, kendini alçaltan ise yüceltilecektir.››
12?țuẓumeɣ sin wussan di dduṛt, țțakeɣ leɛcuṛ seg wayen sɛiɣ.
15Bazıları bebekleri bile İsaya getiriyor, onlara dokunmasını istiyorlardı. Bunu gören öğrenciler onları azarladılar.
13Amekkas-nni ibedd mebɛid, issetḥa ad yerfed ula d allen-is ɣer igenni, yekkat deg idmaren-is yeqqaṛ : « a Sidi Ṛebbi, ḥunn fell-i nekk yellan d amednub ! »
16Ama İsa çocukları yanına çağırarak, ‹‹Bırakın, çocuklar bana gelsin, onlara engel olmayın!›› dedi. ‹‹Çünkü Tanrının Egemenliği böylelerinindir.
14A wen-d-iniɣ : amekkas-nni yuɣal ɣer wexxam-is di lehna, yețwaqbel ɣer Sidi Ṛebbi, ma d afarizi-nni ur yețwaqbel ara. Kra n win yessimɣuṛen iman-is a t-id-isres Sidi Ṛebbi ; ma d win yessimẓiyen iman-is a t-issaɛli.
17Size doğrusunu söyleyeyim, Tanrının Egemenliğini bir çocuk gibi kabul etmeyen, bu egemenliğe asla giremez.››
15Lɣaci țțawin-as-ed ula d llufanat iwakken ad issers afus-is fell-asen a ten-ibarek. Inelmaden-is mi walan ayagi, țnaɣen-ten.
18İleri gelenlerden biri İsaya, ‹‹İyi öğretmenim, sonsuz yaşama kavuşmak için ne yapmalıyım?›› diye sordu.
16Sidna Ɛisa issawel asen-d yenna : Anfet-asen i warrac imeẓyanen a d-asen ɣuṛ-i ur ten-țțarrat ara, axaṭer tagelda n Ṛebbi tețwahegga i wid yellan am nutni.
19İsa, ‹‹Bana neden iyi diyorsun?›› dedi. ‹‹İyi olan yalnız biri var, O da Tanrıdır.
17A wen-iniɣ tideț : kra n win ur neqbil ara tageldit n Sidi Ṛebbi am weqcic ameẓyan, ur ț-ikeččem ara.
20Onun buyruklarını biliyorsun: ‹Zina etmeyeceksin, adam öldürmeyeceksin, çalmayacaksın, yalan yere tanıklık etmeyeceksin, annene babana saygı göstereceksin.› ››
18Yiwen umeṛkanti isteqsa Sidna Ɛisa yenna-yas : Ay argaz n lɛali, d acu i yi ilaqen a t-xedmeɣ iwakken ad sɛuɣ tudert n dayem ?
21‹‹Bunların hepsini gençliğimden beri yerine getiriyorum›› dedi adam.
19Sidna Ɛisa yenna-yas : Acuɣeṛ i yi-d-tenniḍ « ay argaz lɛali » ? Ulac win yellan d lɛali-t anagar Sidi Ṛebbi !
22İsa bunu duyunca ona, ‹‹Hâlâ bir eksiğin var›› dedi. ‹‹Neyin varsa hepsini sat, parasını yoksullara dağıt; böylece göklerde hazinen olur. Sonra gel, beni izle.››
20Tessneḍ ayen i d-tenna ccariɛa n Musa : ur xeddem ara zzna, ur neqq ara, ur țțaker ara, ur țcehhid ara s ẓẓur, qadeṛ baba-k d yemma-k.
23Adam bu sözleri duyunca çok üzüldü. Çünkü son derece zengindi.
21Argaz-nni yenna-yas : Ayagi akk xeddmeɣ-t seg wasmi lliɣ d ameẓyan.
24Onun üzüntüsünü gören İsa, ‹‹Varlıklı kişilerin Tanrı Egemenliğine girmesi ne kadar güç!›› dedi.
22Mi gesla Sidna Ɛisa i imeslayen agi, yenna-yas : Ihi txuṣṣ-ik yiwet lḥaǧa kan : ṛuḥ zzenz ayen akk tesɛiḍ, seddeq-it i yigellilen iwakken aț-țesɛuḍ agerruj deg igenni, tuɣaleḍ-ed aț-țedduḍ yid-i.
25‹‹Nitekim devenin iğne deliğinden geçmesi, zenginin Tanrı Egemenliğine girmesinden daha kolaydır.››
23Argaz-nni mi gesla i yimeslayen-agi yeɣli-d fell-as leḥzen imi d ameṛkanti i gella.
26Bunu işitenler, ‹‹Öyleyse kim kurtulabilir?›› dediler.
24Mi t-iwala yeḥzen, Sidna Ɛisa yenna : Acḥal i sen-yewɛeṛ i wid yesɛan cci ad kecmen ɣer tgelda n Sidi Ṛebbi !
27İsa, ‹‹İnsanlar için imkânsız olan, Tanrı için mümkündür›› dedi.
25Ishel i welɣem ad iɛeddi di tiṭ n tissegnit wala i umeṛkanti ad yekcem ɣer tgelda n Sidi Ṛebbi.
28Petrus, ‹‹Bak, biz her şeyimizi bırakıp senin ardından geldik›› dedi.
26Wid i s-yeslan, nnan-as : Anwa i gzemren ad ițțusellek ?
29İsa onlara şöyle dedi: ‹‹Size doğrusunu söyleyeyim, Tanrının Egemenliği uğruna evini, karısını, kardeşlerini, annesiyle babasını ya da çocuklarını bırakıp da bu çağda bunların kat kat fazlasına ve gelecek çağda sonsuz yaşama kavuşmayacak hiç kimse yoktur.››
27Sidna Ɛisa yerra-yasen : Ayen yellan d lmuḥal i wemdan yeshel ɣer Sidi Ṛebbi.
31İsa, Onikileri bir yana çekip onlara şöyle dedi: ‹‹Şimdi Yeruşalime gidiyoruz. Peygamberlerin İnsanoğluyla ilgili yazdıklarının tümü yerine gelecektir.
28Buṭrus yenna-yas : I nukkni yeǧǧan kullec iwakken a neddu yid-ek ?
32O, öteki uluslara teslim edilecek. Onunla alay edecek, Ona hakaret edecekler; üzerine tükürecek ve Onu kamçılayıp öldürecekler. Ne var ki O, üçüncü gün dirilecek.››
29Sidna Ɛisa yenna-yasen : A wen-iniɣ tideț : kra n win yeǧǧan axxam-is, tameṭṭut-is, ayetma- s, imawlan-is neɣ arraw-is ɣef ddemma n tgeldit n Ṛebbi,
34Öğrenciler bu sözlerden hiçbir şey anlamadılar. Bu sözlerin anlamı onlardan gizlenmişti, anlatılanları kavrayamıyorlardı.
30a s-d-ițunefk di ddunit-agi akteṛ n wayen yeǧǧa yerna ɣer zdat, ad yesɛu tudert n dayem.
35İsa Erihaya yaklaşırken kör bir adam yol kenarında oturmuş dileniyordu.
31Sidna Ɛisa ijmeɛ-ed ɣuṛ-es tnac-nni inelmaden-is yenna-yasen : Aql-aɣ a nali ɣer temdint n Lquds, ad idṛu wayen akk i d-uran lenbiya ɣef wayen yeɛnan Mmi-s n bunadem.
36Adam oradan geçen kalabalığı duyunca, ‹‹Ne oluyor?›› diye sordu.
32Ad ițțusellem ger ifassen n lkeffaṛ, ad ḍsen fell-as, ad kksen fell-as sser, a t-ssusfen.
37Ona, ‹‹Nasıralı İsa geçiyor›› dediler.
33A t-wwten s ujelkkaḍ ( s ucelliṭ ), a t-enɣen ; ass wis tlata a d-iḥyu si ger lmegtin.
38O da, ‹‹Ey Davut Oğlu İsa, halime acı!›› diye bağırdı.
34Inelmaden-is ur fhimen acemma deg wayen i sen-d-yenna, lmeɛna n imeslayen-agi tețwaffer fell-asen. Ur ẓrin ara d acu i gebɣa a t-id-yini.
39Önden gidenler onu azarlayarak susturmak istedilerse de o, ‹‹Ey Davut Oğlu, halime acı!›› diyerek daha çok bağırdı.
35Akken qṛib ad yaweḍ Sidna Ɛisa ɣer temdint n Yiriku, yiwen uderɣal yeqqim rrif n webrid yessutur tin n Ṛebbi.
40İsa durup adamın kendisine getirilmesini buyurdu. Adam yaklaşınca İsa, ‹‹Senin için ne yapmamı istiyorsun?›› diye sordu. O da, ‹‹Ya Rab, gözlerim görsün›› dedi.
36Mi gesla i lɣaci țɛeddayen, yesteqsa d acu i gedṛan ;
42İsa, ‹‹Gözlerin görsün›› dedi. ‹‹İmanın seni kurtardı.››
37nnan-as belli d Ɛisa Anaṣari i d-iɛeddan.
43Adam o anda yeniden görmeye başladı ve Tanrı'yı yücelterek İsa'nın ardından gitti. Bunu gören bütün halk Tanrı'ya övgüler sundu.
38Dɣa iɛeggeḍ yenna : A Ɛisa, a mmi-s n Sidna Dawed, ḥunn fell-i !
39Wid yezwaren țdemmiren-t ɣer deffir qqaṛen-as : Ssusem a k-ihdu Ṛebbi ! Meɛna nețța yețɛeggiḍ akteṛ : A mmi-s n Sidna Dawed, ḥunn fell-i !
40Sidna Ɛisa yeḥbes, yefka lameṛ a s-t-id-awin. Mi d-yewweḍ ɣuṛ-es, yenna-yas :
41D acu tebɣiḍ a k-t-xedmeɣ ? Yerra-yas-d : A Sidi, bɣiɣ a yi-d-yuɣal yeẓri !
42Sidna Ɛisa yenna-yas : Wali ! Imi tumneḍ yis-i atan tețțusellkeḍ.
43Imiren kan yuɣal-it-id yeẓri yețwali, yedda d Sidna Ɛisa, iḥemmed Ṛebbi. Mi walan ayagi, lɣaci meṛṛa ḥemden Ṛebbi.