1Mi qṛib ad kecmen ɣer temdint n Lquds, wwḍen ɣer yiɣil n uzemmur yellan tama n taddart n Bitfaji, Sidna Ɛisa iceggeɛ sin inelmaden-is,
1Yeruşalime yaklaşıp Zeytin Dağının yamacındaki Beytfaci Köyüne geldiklerinde İsa, iki öğrencisini önden gönderdi. Onlara, ‹‹Karşınızdaki köye gidin›› dedi, ‹‹Hemen orada bağlı bir dişi eşek ve yanında bir sıpa bulacaksınız. Onları çözüp bana getirin.
2yenna-yasen : Ṛuḥet ɣer taddart yellan ɣer zdat, dinna aț-țafem taɣyult akk-d mmi-s, brut-asen-d, tawim-iyi-ten-id.
3Size bir şey diyen olursa, ‹Rabbin bunlara ihtiyacı var, hemen geri gönderecek› dersiniz.››
3Ma yella win i wen-d-yennan kra, init-as : d Ssid-nneɣ i ten-iḥwaǧen, imiren a sen-d-iserreḥ.
4Bu olay, peygamber aracılığıyla bildirilen şu söz yerine gelsin diye oldu:
4Ayagi yedṛa-d am akken i t-id yenna nnbi Zakarya di tira iqedsen :
5‹‹Siyon kızına deyin ki, ‹İşte, alçakgönüllü Kralın, Eşeğe, evet sıpaya, Eşek yavrusuna binmiş Sana geliyor.› ››
5Init i wat wedrar n Siyun : AA taya ugellid-nwen iteddu-d ɣuṛ-wen s wannuz, irkeb-ed ɣef weɣyul amecṭuḥ mmi-s n teɣyult.
6Öğrenciler gidip İsanın kendilerine buyurduğu gibi yaptılar.
6Inelmaden-nni ṛuḥen, xedmen ayen i sen-d-yenna Sidna Ɛisa.
7Eşekle sıpayı getirip üzerlerine giysilerini yaydılar, İsa sıpaya bindi.
7Wwin-d taɣyult-nni d mmi-s, sburren-asen llebsa-nsen, dɣa srekben Sidna Ɛisa.
8Halkın büyük bir bölümü giysilerini yolun üzerine serdi. Bazıları da ağaçlardan dal kesip yola seriyordu.
8Aṭas n lɣaci ssan iceṭṭiḍen-nsen deg ubrid, wiyaḍ țṛuẓun-d tiseḍwa si ttjuṛ, țessun-tent ula d nutni deg ubrid.
9Önden giden ve arkadan gelen kalabalıklar şöyle bağırıyorlardı: ‹‹Davut Oğluna hozana! Rabbin adıyla gelene övgüler olsun, En yücelerde hozana!››
9Lɣaci yezwaren zdat Sidna Ɛisa d wid i t-id-iḍefṛen, țɛeggiḍen s lfeṛḥ qqaṛen : Ḥusana i mmi-s n Sidna Dawed ! Ițțubarek win i d-yusan s yisem n Sidi Ṛebbi ! Ḥusana deg imukan eɛlayen.
10İsa Yeruşalime girdiği zaman bütün kent, ‹‹Bu kimdir?›› diyerek çalkandı.
10Mi gekcem Sidna Ɛisa ɣer temdint n Lquds, imezdaɣ meṛṛa nhewwalen, qqaṛen : Anwa-t wagi ?
11Kalabalıklar, ‹‹Bu, Celilenin Nasıra Kentinden Peygamber İsadır›› diyordu.
11Lɣaci-nni țțaran-asen : D Sidna Ɛisa, nnbi-nni n taddart n Naṣaret i d-yusan si tmurt n Jlili !
12İsa, tapınağın avlusuna girerek oradaki bütün alıcı ve satıcıları dışarı kovdu. Para bozanların masalarını, güvercin satanların sehpalarını devirdi.
12Sidna Ɛisa yekcem ɣer lǧameɛ iqedsen, iqecceɛ meṛṛa wid yețțaɣen znuzun dinna deg ufrag n lǧameɛ. Iqleb-asen ṭṭwabel i wid yețbeddilen idrimen akk-d wid yeznuzun itbiren.
13Onlara şöyle dedi: ‹‹ ‹Evime dua evi denecek› diye yazılmıştır. Ama siz onu haydut inine çevirdiniz!››
13dɣa yenna-yasen : Yura : Axxam-iw ad ițțusemmi d axxam n tẓallit, ma d kunwi terram-t d lɣaṛ n imakaren.
14İsa tapınaktayken kendisine gelen kör ve kötürümleri iyileştirdi.
14Di lǧameɛ-nni, qeṛṛben-d ɣuṛ-es iderɣalen d iquḍaren, dɣa yesseḥla ten.
15Ne var ki, başkâhinlerle din bilginleri, Onun yarattığı harikaları ve tapınakta, ‹‹Davut Oğluna hozana!›› diye bağıran çocukları görünce öfkelendiler.
15Lmuqedmin imeqqranen d lɛulama n ccariɛa rfan mi walan leɛǧayeb i gxeddem akk-d warrac ițɛeggiḍen di lǧameɛ : Ḥusana i mmi-s n Sidna Dawed !
16İsaya, ‹‹Bunların ne söylediğini duyuyor musun?›› diye sordular. ‹‹Duyuyorum›› dedi İsa. ‹‹Siz şu sözü hiç okumadınız mı? ‹Küçük çocukların ve emziktekilerin dudaklarından kendine övgüler döktürdün.› ››
16Imiren nnan i Sidna Ɛisa : Tesliḍ d acu i d-qqaṛen ? SSidna Ɛisa yerra-yasen : Sliɣ ih ! Eɛni ur teɣṛim ara imeslayen-agi yuran di tira iqedsen : Tessufɣeḍ-ed leḥmadi seg imawen n warrac akk-d wid n llufanat iteṭṭḍen .
17İsa onları bırakıp kentten çıktı. Beytanyaya dönüp geceyi orada geçirdi.
17Imiren yeǧǧa-ten dinna, yeffeɣ si temdint, iṛuḥ ɣer taddart n Bitanya, dinna i gensa.
18İsa sabah erkenden kente dönerken acıkmıştı.
18Azekka-nni taṣebḥit mi d-yuɣal ɣer temdint, Sidna Ɛisa yelluẓ ;
19Yol kenarında gördüğü bir incir ağacına yaklaştı. Ağaçta yapraktan başka bir şey bulamayınca ağaca, ‹‹Artık sonsuza dek sende meyve yetişmesin!›› dedi. İncir ağacı o anda kurudu.
19iwala yiwet n tneqleț rrif n webrid, iqeṛṛeb ɣuṛ-es, ur yufi deg-s acemma anagar afriwen ; dɣa yenna-yas : Seg wass-a, ur tețțuɣaleḍ ara a d-tefkeḍ lfakya ! IImiren kan, taneqleț-nni teqquṛ.
20Öğrenciler bunu görünce şaşkına döndüler. ‹‹İncir ağacı birdenbire nasıl kurudu?›› diye sordular.
20Inelmaden-is mi walan ayagi tɛeǧben, nnan : Amek akka teqquṛ tneqleț-agi deg yiwet n teswiɛt ?
21İsa onlara şu karşılığı verdi: ‹‹Size doğrusunu söyleyeyim, eğer imanınız olur da kuşku duymazsanız, yalnız incir ağacına olanı yapmakla kalmazsınız; şu dağa, ‹Kalk, denize atıl› derseniz, dediğiniz olacaktır.
21Sidna Ɛisa yerra-yasen : A wen-iniɣ tideț, ma yella tesɛam liman ur tețcukkum ara, aț-țizmirem aț-țxedmem akteṛ n wayen xedmeɣ i tneqleț-agi ! AAț-ținim i wedrar-agi qleɛ iman-ik syagi tḍeggṛeḍ iman-ik ɣer lebḥeṛ, ayagi a d-yedṛu !
22İmanla dua ederseniz, dilediğiniz her şeyi alırsınız.››
22Ayen akk ara tessutrem s liman di tẓallit, a wen-d-ițunefk !
23İsa tapınağa girmiş öğretiyordu. Bu sırada başkâhinler ve halkın ileri gelenleri Onun yanına gelerek, ‹‹Bunları hangi yetkiyle yapıyorsun, bu yetkiyi sana kim verdi?›› diye sordular.
23Sidna Ɛisa yekcem ɣer lǧameɛ ibda yesselmad. Lmuqedmin akk-d imeqqranen n wegdud qeṛṛben ɣuṛ-es nnan-as : Ansi i k-d-tekka tezmert s wayes i txeddmeḍ ayagi ? Anwa i k-d-yefkan tazmert-agi ?
24İsa onlara şu karşılığı verdi: ‹‹Ben de size bir soru soracağım. Bana yanıt verirseniz, ben de size bunları hangi yetkiyle yaptığımı söylerim.
24Sidna Ɛisa yerra-yasen : A wen-fkeɣ asteqsi ula d nekk, yiwen kan ; ma tǧawbem-iyi-d, ula d nekk a wen-iniɣ ansi i yi-d-tekka tezmert-agi.
25Yahyanın vaftiz etme yetkisi nereden geldi, Tanrıdan mı, insanlardan mı?›› Bunu aralarında şöyle tartışmaya başladılar: ‹‹ ‹Tanrıdan› dersek, bize, ‹Öyleyse ona niçin inanmadınız?› diyecek.
25Aɣḍas n Yeḥya, s ɣuṛ Ṛebbi i d-ikka neɣ s ɣuṛ yemdanen ? DDɣa bdan qqaṛen wway gar-asen : Ma nenna-yas seg igenwan, a ɣ-d-yini acuɣeṛ ihi ur tuminem ara yis,
26Yok eğer ‹İnsanlardan› dersek... Halkın tepkisinden korkuyoruz. Çünkü herkes Yahyayı peygamber sayıyor.››
26ma nenna-yas daɣen seg imdanen, nuggad lɣaci-agi, axaṭer ḥesben akk Yeḥya d nnbi.
27İsaya, ‹‹Bilmiyoruz›› diye yanıt verdiler. İsa, ‹‹Ben de size bunları hangi yetkiyle yaptığımı söylemeyeceğim›› dedi.
27Dɣa nnan-as i Sidna Ɛisa : Ur neẓri ara ! YYerra-yasen : Ihi ula d nekk ur wen-d-qqaṛeɣ ara ansi i yi-d-tekka tezmert s wayes i xeddmeɣ ayagi !
28‹‹Ama şuna ne dersiniz? Bir adamın iki oğlu vardı. Adam birincisine gidip, ‹Oğlum, git bugün bağda çalış› dedi.
28D acu twalam ? Yiwen wergaz yesɛa sin warraw-is, yenṭeq ɣer umezwaru, yenna-yas : A mmi, ṛuḥ aț-țxedmeḍ ass-agi di tfeṛṛant-iw.
29‹‹Oğlu, ‹Gitmem!› dedi. Ama sonra pişman olup gitti.
29Yerra-yas : Ur țṛuḥuɣ ara ! MMeɛna yuɣal yendem, iṛuḥ ad ixdem di tfeṛṛant.
30‹‹Adam ikinci oğluna gidip aynı şeyi söyledi. O, ‹Olur, efendim› dedi, ama gitmedi.
30Yenna-yas daɣen i mmi-s wi sin ad iṛuḥ ad ixdem, yerra-yas-d : Ih a baba ad ṛuḥeɣ ! MMeɛna ur iṛuḥ ara.
31‹‹İkisinden hangisi babasının isteğini yerine getirmiş oldu?›› ‹‹Birincisi›› diye karşılık verdiler. İsa da onlara, ‹‹Size doğrusunu söyleyeyim, vergi görevlileriyle fahişeler, Tanrının Egemenliğine sizden önce giriyorlar›› dedi.
31Anwa deg sen i gxedmen lebɣi n baba-s ? RRran-as-ed : D amezwaru a Sidi ! SSidna Ɛisa yenna-yasen : A wen-d-iniɣ tideț, imekkasen imakaren akk-d yir tilawin a kkun zwiren ɣer tgelda n igenwan !
32‹‹Yahya size doğruluk yolunu göstermeye geldi, ona inanmadınız. Oysa vergi görevlileriyle fahişeler ona inandılar. Siz bunu gördükten sonra bile pişman olup ona inanmadınız.››
32Axaṭer Yeḥya yusa-d ɣuṛ-wen yesken-awen-d abrid n tideț, meɛna ur t-tuminem ara ; ma d imekkasen d yir tilawin umnen yis. Yerna ɣas akken twalam ayagi, ur d-tuɣalem ara ɣer webrid teggumam aț-țamnem yis.
33‹‹Bir benzetme daha dinleyin: Toprak sahibi bir adam, bağ dikti, çevresini çitle çevirdi, üzüm sıkma çukuru kazdı, bir de bekçi kulesi yaptı. Sonra bağı bağcılara kiralayıp yolculuğa çıktı.
33A wen-d-rnuɣ daɣen lemtel nniḍen : yella yiwen umɛellem, yeẓẓa tafeṛṛant, izzi-yas-ed s zzeṛb, yeɣza amkan i tɛeṣṣart n tẓurin, yebna taɛrict i tɛessast, issekra tafeṛṛant-is i ixemmasen, imiren iṛuḥ ɣer lɣeṛba.
34Bağbozumu yaklaşınca, üründen kendisine düşeni almaları için kölelerini bağcılara yolladı.
34Mi d-yewweḍ lweqt n tẓurin, iceggeɛ iqeddacen-is ɣer ixemmasen nni iwakken a s-d-fken amur-is n lɣella.
35Bağcılar adamın kölelerini yakaladı, birini dövdü, birini öldürdü, ötekini de taşladı.
35Meɛna ixemmasen-nni ṭṭfen iqeddacen-nni, wa wten-t, wa nɣan-t, wayeḍ ṛejmen-t.
36Bağ sahibi bu kez ilkinden daha çok sayıda köle yolladı. Bağcılar bunlara da aynı şeyi yaptılar.
36Iceggeɛ-asen daɣen tarbaɛt nniḍen n iqeddacen yugaren tamezwarut. Meɛna tedṛa yid-sen am imezwura-nni.
37Sonunda bağ sahibi, ‹Oğlumu sayarlar› diyerek bağcılara onu yolladı.
37Taggara, iceggeɛ-asen mmi-s, yenna : Ahat imi d mmi a t-qadṛen !
38‹‹Ama bağcılar adamın oğlunu görünce birbirlerine, ‹Mirasçı bu; gelin, onu öldürüp mirasına konalım› dediler.
38Lameɛna mi walan mmi-s, ixemmasen-nni nnan wway gar-asen : Ataya win ara iweṛten, kkret a t-nenneɣ iwakken a nawi lweṛt-is.
39Böylece onu yakaladılar, bağdan atıp öldürdüler.
39Sṭfen-t, ḍeggṛen-t ɣer beṛṛa n tfeṛṛant, dɣa nɣan-t.
40Bu durumda bağın sahibi geldiği zaman bağcılara ne yapacak?››
40Sidna Ɛisa yenna i lɣaci : Ihi tura, m'ara d-yas bab n tfeṛṛant-nni, d acu ara sen-yexdem i ixemmasen-agi ?
41İsaya şu karşılığı verdiler: ‹‹Bu korkunç adamları korkunç bir şekilde yok edecek; bağı da, ürününü kendisine zamanında verecek olan başka bağcılara kiralayacak.››
41Rran-as-ed : Ad ineɣ ixemmasen imcumen, ma ț-țafeṛṛant a ț-issekru i ixemmasen nniḍen ara s-d-ifken amur-is di lweqt n lɣella.
42İsa onlara şunu sordu: ‹‹Kutsal Yazılarda şu sözleri hiç okumadınız mı? ‹Yapıcıların reddettiği taş, İşte köşenin baş taşı oldu. Rabbin işidir bu, Gözümüzde harika bir iş!›
42Sidna Ɛisa yenna-yasen : Leɛmeṛ teɣṛim imeslayen-agi i d-nnant tira iqedsen : Adɣaɣ-nni i ḍeggṛen wid ibennun, d nețța i guɣalen d azṛu alemmas , WWin yeṭṭfen lebni. AA yagi yekka-d s ɣuṛ Ṛebbi, d ayen i ɣ-istɛeǧben .
43‹‹Bu nedenle size şunu söyleyeyim, Tanrının Egemenliği sizden alınacak ve bunun ürünlerini yetiştiren bir ulusa verilecek.
43Daymi i wen-qqaṛeɣ : Tagelda n igenwan a wen tețwakkes, aț-țețțunefk i leǧnas nniḍen ara d-ifken lɣella.
44‹‹Bu taşın üzerine düşen, paramparça olacak; taş da kimin üzerine düşerse, onu ezip toz edecek.››
44Win ara yeɣlin ɣef wusalas-agi ad yerreẓ, daɣen win i ɣef ara d-yeɣli usalas-agi ad yețwamḥeq.
45Başkâhinler ve Ferisiler, İsanın anlattığı benzetmeleri duyunca bunları kendileri için söylediğini anladılar.
45Mi slan i imeslayen-agi, ifariziyen d lmuqedmin imeqqranen fehmen belli fell-asen i d-iheddeṛ Sidna Ɛisa.
46O'nu tutuklamak istedilerse de, halkın tepkisinden korktular. Çünkü halk, O'nu peygamber sayıyordu.
46Meɛna ɣas akken bɣan a t-ṭṭfen, ur zmiren ara axaṭer uggaden lɣaci-nni i t-iḥesben d nnbi.