2Imsefham yid-sen a ten-ixelleṣ s twizeț n lfeṭṭa i wass, dɣa iceggeɛ-iten ɣer tfeṛṛant-is.
1‹‹Göklerin Egemenliği, sabah erkenden bağında çalışacak işçi aramaya çıkan toprak sahibine benzer.
3Iffeɣ daɣen ɣef țesɛa n ṣṣbeḥ, iwala wiyaḍ qqimen di beṛṛa mbla lxedma.
2Adam, işçilerle günlüğü bir dinara anlaşıp onları bağına gönderdi.
4yenna-yasen : Ṛuḥet ula d kunwi aț-țxedmem di tfeṛṛant-iw, a wen-fkeɣ ayen tuklalem.
3‹‹Saat dokuza doğru tekrar dışarı çıktı, çarşı meydanında boş duran başka adamlar gördü.
5Dɣa ṛuḥen. Bab n tfeṛṛant-nni yexdem akken daɣen ɣef tnac n wass akk-d ț-țlata n tmeddit.
4Onlara, ‹Siz de bağa gidip çalışın. Hakkınız neyse, veririm› dedi, onlar da bağa gittiler. ‹‹Öğleyin ve saat üçe doğru yine çıkıp aynı şeyi yaptı.
6Iffeɣ daɣen ɣef lxemsa n tmeddit, yufa wiyaḍ qqimen di beṛṛa yenna-yasen : Acuɣeṛ i tețɣimim ass kamel mbla lxedma ?
6Saat beşe doğru çıkınca, orada duran başka işçiler gördü. Onlara, ‹Neden bütün gün burada boş duruyorsunuz?› diye sordu.
7Nnan-as-ed : Ulac win i ɣ-d-ifkan lxedma ! YYenna-yasen : Ṛuḥet ula d kunwi aț-țxedmem di tfeṛṛant-iw !
7‹‹ ‹Kimse bize iş vermedi ki› dediler. ‹‹Onlara, ‹Siz de bağa gidin, çalışın› dedi.
8Mi i d-tewweḍ tmeddit, bab n tfeṛṛant yenna i lewkil-is : Ssiwel i ixeddamen txellseḍ-ten yiwen yiwen. Zwir seg ineggura tessegriḍ imezwura.
8‹‹Akşam olunca, bağın sahibi kâhyasına, ‹İşçileri çağır› dedi. ‹Sonuncudan başlayarak ilkine kadar, hepsine ücretlerini ver.›
9Usan-d wid yebdan lxedma ɣef lxemsa n tmeddit, ixelleṣ-iten s ssuma n yiwen wass,
9‹‹Saat beşe doğru işe başlayanlar gelip kâhyadan birer dinar aldılar.
10mi i d-tewweḍ nnuba n wid ibdan lxedma ɣef țesɛa n ṣṣbeḥ, ɣilen ad țwaxelṣen akteṛ n wiyaḍ, meɛna ula d nutni țwaxellṣen s ssuma n yiwen wass.
10İlk başlayanlar gelince daha çok alacaklarını sandılar, ama onlara da birer dinar verildi.
11Mi ṭṭfen lexlaṣ-nsen, iɣaḍ-iten lḥal, nnan i bab n tfeṛṛant-nni :
11Paralarını alınca bağ sahibine söylenmeye başladılar:
12Ixeddamen-agi ineggura xedmen yiwet n ssaɛa kan, txellṣeḍ ten am nukkni yenɛețțaben ass kamel i wezɣal ?
12‹En son çalışanlar yalnız bir saat çalıştı› dediler. ‹Ama onları günün yükünü ve sıcağını çeken bizlerle bir tuttun!›
13Meɛna yerra-yas i yiwen seg sen : Ay amdakkel, acuɣeṛ i k-iɣaḍ lḥal ? Eɛni ur nemsefham ara ɣef lexlaṣ-nwen ad yili tawizeț n lfeṭṭa d ssuma n yiwen wass ?
13‹‹Bağ sahibi onlardan birine şöyle karşılık verdi: ‹Arkadaş, sana haksızlık etmiyorum ki! Seninle bir dinara anlaşmadık mı?
14Awi lḥeqq-ik tṛuḥeḍ. I ma yella bɣiɣ ad fkeɣ i uneggaru annect i k-fkiɣ i kečč ?
14Hakkını al, git! Sana verdiğimi sonuncuya da vermek istiyorum.
15Eɛni ur zmireɣ ara ad xedmeɣ akken bɣiɣ s idrimen-iw ? Neɣ iɣaḍ-ik lḥal imi ur lliɣ ara d amecḥaḥ ?
15Kendi paramla istediğimi yapmaya hakkım yok mu? Yoksa cömertliğimi kıskanıyor musun?›
16S wakka aṭas ineggura ara yuɣalen d imezwura, aṭas n imezwura ara yuɣalen d ineggura.
16‹‹İşte böylece sonuncular birinci, birinciler de sonuncu olacak.››
17Mi țeddun ad alin ɣer temdint n Lquds, Sidna Ɛisa iṭṭef tnac-nni inelmaden-is weḥḥed-sen, yenna yasen :
17İsa Yeruşalime giderken, yolda on iki öğrencisini bir yana çekip onlara özel olarak şunu söyledi: ‹‹Şimdi Yeruşalime gidiyoruz. İnsanoğlu, başkâhinlerin ve din bilginlerinin eline teslim edilecek, onlar da Onu ölüm cezasına çarptıracaklar.
18Ḥesset-ed : atan a nali ɣer temdint n Lquds, anda ara ițțusellem Mmi-s n bunadem ger ifassen n lmuqedmin imeqqranen akk-d lɛulama n ccariɛa. Ad ḥekmen fell-as s lmut,
19Onunla alay etmeleri, kamçılayıp çarmıha germeleri için Onu öteki uluslara teslim edecekler. Ne var ki O, üçüncü gün dirilecek.››
19yerna a t-sellmen ger ifassen nn ikafriwen iwakken ad stehzin fell-as, a t-jelkḍen ( a t-cellṭen ), a t-semmṛen ɣef wumidag, ass wis tlata a d-iḥyu si ger lmegtin.
20O sırada Zebedi oğullarının annesi oğullarıyla birlikte İsaya yaklaştı. Önünde yere kapanarak kendisinden bir dileği olduğunu söyledi.
20Imiren yemma-s n Yeɛqub d Yuḥenna, arraw n Zabadi, tqeṛṛeb-ed ɣer Sidna Ɛisa nețțat d warraw-is, tseǧǧed ɣer iḍaṛṛen-is.
21İsa kadına, ‹‹Ne istiyorsun?›› diye sordu. Kadın, ‹‹Buyruk ver, senin egemenliğinde bu iki oğlumdan biri sağında, biri solunda otursun›› dedi.
21Sidna Ɛisa yenna-yas : D acu i tebɣiḍ ? Tenna-yas : Di leɛnaya-k a Sidi, efk-asen imukan i sin-agi n warraw-iw di tgelda-inek, iwakken ad qqimen wa ɣer uyeffus-ik, wa ɣer uzelmaḍ-ik.
22‹‹Siz ne dilediğinizi bilmiyorsunuz›› diye karşılık verdi İsa. ‹‹Benim içeceğim kâseden siz içebilir misiniz?›› ‹‹Evet, içebiliriz›› dediler.
22Sidna Ɛisa yerra-yasen : Ur teẓrim ara ayen akka i d tessutrem ! Eɛni tzemrem aț-țeswem si tbuqalt-agi n lemṛaṛ ara sweɣ ? NNnan-as : Ih a Sidi, nezmer !
23İsa onlara, ‹‹Elbette benim kâsemden içeceksiniz›› dedi, ‹‹Ama sağımda ya da solumda oturmanıza izin vermek benim elimde değil. Babam bu yerleri belirli kişiler için hazırlamıştır.››
23Yerra-yasen : Ț-țideț, aț-țeswem si tbuqalt-agi, meɛna ɣef wayen yeɛnan imukan ɣer tama-w tayeffust neɣ tazelmaṭ, mačči d nekk ara ten-ifken, ad țțunefken i wid iwumi i ten-ihegga Baba Ṛebbi.
24Bunu işiten on öğrenci iki kardeşe kızdılar.
24Ɛecṛa n inelmaden-nni mi slan ayagi, ikcem-iten zzɛaf ɣef ddemma n sin-nni watmaten.
25Ama İsa onları yanına çağırıp şöyle dedi: ‹‹Bilirsiniz ki, ulusların önderleri onlara egemen kesilir, ileri gelenleri de ağırlıklarını hissettirirler.
25Sidna Ɛisa yessawel-asen, yenna-yasen : Walit igelliden n yegduden nniḍen akk-d imeqqranen-nsen amek ḥeṛsen yerna ḥeqṛen lɣaci-nsen !
26Sizin aranızda böyle olmayacak. Aranızda büyük olmak isteyen, ötekilerin hizmetkârı olsun.
26Ur ilaq ara ad yili wannect-agi gar-awen. Ma yella yiwen seg-wen yebɣa ad yuɣal d ameqqran, ilaq ad yili d aqeddac-nwen.
27Aranızda birinci olmak isteyen, ötekilerin kulu olsun.
27Akken daɣen, win yebɣan ad yili d amezwaru, ilaq ad yuɣal d akli-nwen.
28Nitekim İnsanoğlu, hizmet edilmeye değil, hizmet etmeye ve canını birçokları için fidye olarak vermeye geldi.››
28Daymi Mmi-s n bunadem ur d-yusi ara iwakken ad qedcen fell-as, meɛna yusa-d iwakken ad yili d aqeddac, yerna ad isebbel tudert-is iwakken ad isellek aṭas n yemdanen.
29Erihadan ayrılırlarken büyük bir kalabalık İsanın ardından gitti.
29Mi d-ffɣen si temdint n Yiriku, aṭas n lɣaci i d-iḍefṛen Sidna Ɛisa.
30Yol kenarında oturan iki kör, İsanın oradan geçmekte olduğunu duyunca, ‹‹Ya Rab, ey Davut Oğlu, halimize acı!›› diye bağırdılar.
30Llan sin iderɣalen qqimen rrif n webrid, mi slan belli d Sidna Ɛisa i d-iɛeddan bdan țɛeggiḍen : A Sidi ! A mmi-s n Sidna Dawed ! Ḥunn fell-aɣ !
31Kalabalık onları azarlayarak susturmak istediyse de onlar, ‹‹Ya Rab, ey Davut Oğlu, halimize acı!›› diyerek daha çok bağırdılar.
31Lɣaci-nni țlumun-ten, qqaṛen asen ad ssusmen, ma d nutni țkemmilen leɛyaḍ : Ḥunn fell-aɣ a Sidi, a mmi-s n Sidna Dawed !
32İsa durup onları çağırdı. ‹‹Sizin için ne yapmamı istiyorsunuz?›› diye sordu.
32Sidna Ɛisa iḥbes, issawel-asen, yenna-yasen : D acu i tebɣam a wen-t- xedmeɣ ?
33Onlar da, ‹‹Ya Rab, gözlerimiz açılsın›› dediler.
33Rran-as : Nebɣa a ɣ-d-yuɣal yeẓri a Sidi !
34İsa onlara acıdı, gözlerine dokundu. O anda yeniden görmeye başladılar ve O'nun ardından gittiler.
34Ɣaḍen aṭas Sidna Ɛisa, yennul allen-nsen, imiren kan yuɣal-iten-id yeẓri, dɣa ddan yid-es.