1Sidna Ɛisa yuli ɣer teflukt, yezger lebḥeṛ yuɣal ɣer temdint n Kafernaḥum.
1İsa tekneye binip karşı kıyıya geçti ve kendi kentine gitti.
2Wwin-as-d yiwen wukrif iḍleq ɣef wusu. MMi gwala liman n yemdanen-agi, yenna i wukrif-nni : Ur țțaggad ara a mmi, țwaɛeffan ak ddnubat-ik.
2Kendisine, yatak üzerinde felçli bir adam getirdiler. İsa onların imanını görünce felçliye, ‹‹Cesur ol, oğlum, günahların bağışlandı›› dedi.
3Llan dinna kra si lɛulama țxemmimen deg wulawen-nsen qqaṛen : Argaz-agi yekfeṛ !
3Bunun üzerine bazı din bilginleri içlerinden, ‹‹Bu adam Tanrıya küfrediyor!›› dediler.
4Dɣa Sidna Ɛisa yeẓran ayen țxemmimen, yenna-yasen : Acuɣeṛ yir axemmem-agi deg ulawen-nwen ?
4Onların ne düşündüklerini bilen İsa dedi ki, ‹‹Yüreğinizde neden kötü düşüncelere yer veriyorsunuz?
5D acu i gsehlen a t-id-iniɣ : « Țwaɛfan-ak ddnubat-ik neɣ kker telḥuḍ » ?
5Hangisi daha kolay? ‹Günahların bağışlandı› demek mi, yoksa ‹Kalk, yürü› demek mi?
6Meɛna iwakken aț-țeẓrem belli Mmi-s n bunadem yesɛa tazmert di ddunit-agi ad yeɛfu ddnubat... YYenna i wukrif-nni : Ekker, ddem usu-inek tṛuḥeḍ ɣer wexxam-ik !
6Ne var ki, İnsanoğlunun yeryüzünde günahları bağışlama yetkisine sahip olduğunu bilesiniz diye...›› Sonra felçliye, ‹‹Kalk, yatağını topla, evine git!›› dedi.
7Imiren, argaz-nni yekker, iṛuḥ ɣer wexxam-is.
7Adam da kalkıp evine gitti.
8Mi walan ayagi, lɣaci akk ikcem-iten lxuf, țḥemmiden Sidi Ṛebbi, imi i d-ifka tazmert am tagi i yemdanen.
8Halk bunu görünce korkuya kapıldı. İnsana böyle bir yetki veren Tanrıyı yücelttiler.
9Mi gɛedda zdat wexxam anda țxelliṣen tabzert, ( leɣṛama ) Sidna Ɛisa iwala yiwen umekkas isem-is Matta, yenna-yas : Ddu-d yid-i ! IImiren kan ikker Matta, yedda yid-es.
9İsa oradan geçerken, vergi toplama yerinde oturan birini gördü. Matta adındaki bu adama, ‹‹Ardımdan gel›› dedi. Adam da kalkıp İsanın ardından gitti.
10Mi llan tețțen deg wexxam n Matta, aṭas n imekkasen akk-d yir imdanen i d-yusan, qqimen akk-d Sidna Ɛisa d inelmaden-is, tețțen yid-sen.
10Sonra İsa, Mattanın evinde sofrada otururken, birçok vergi görevlisiyle günahkâr gelip Onunla ve öğrencileriyle birlikte sofraya oturdu.
11Ifariziyen mi walan ayagi nnan i inelmaden-is : Acuɣeṛ Ssid-nwen iteț akk-d imekkasen d yir imdanen ?
11Bunu gören Ferisiler, İsanın öğrencilerine, ‹‹Sizin öğretmeniniz neden vergi görevlileri ve günahkârlarla birlikte yemek yiyor?›› diye sordular.
12Sidna Ɛisa yesla i wayen i d nnan, yerra-yasen : Mačči d wid iseḥḥan i geḥwaǧen ṭṭbib, meɛna d wid ihelken.
12İsa bunu duyunca şöyle dedi: ‹‹Sağlamların değil, hastaların hekime ihtiyacı var.
13Meyzet ɣef lmeɛna n wawal-agi yellan di tira iqedsen : D ulawen yeṣfan i bɣiɣ mačči d iseflawen n lmal. AAxaṭer ur d-usiɣ ara ad ssiwleɣ i iḥeqqiyen iwakken a d uɣalen ɣer webrid, meɛna i imednuben.
13Gidin de, ‹Ben kurban değil, merhamet isterim› sözünün anlamını öğrenin. Çünkü ben doğru kişileri değil, günahkârları çağırmaya geldim.››
14Inelmaden n Yeḥya aɣeṭṭas usan-d ɣer Sidna Ɛisa nnan-as : Acuɣeṛ nukkni akk-d ifariziyen nețțuẓum ma d inelmaden-ik ur țțuẓumen ara ?
14Bu arada Yahyanın öğrencileri gelip İsaya, ‹‹Neden biz ve Ferisiler oruç tutuyoruz da senin öğrencilerin tutmuyor?›› diye sordular.
15Sidna Ɛisa yerra-yasen : Eɛni inebgawen n tmeɣṛa zemren ad ilin di leḥzen skud yella yesli yid-sen ? A d-yas wass i deg ara sen-ițwakkes yesli, imiren ad uẓummen.
15İsa şöyle karşılık verdi: ‹‹Güvey aralarındayken, davetliler yas tutar mı? Ama güveyin aralarından alınacağı günler gelecek, o zaman oruç tutacaklar.
16Ur nezmir ara a nxiḍ tafaweț tajḍiṭ i uceṭṭiḍ aqdim, axaṭer tafaweț-nni tajḍiṭ aț-țejbed aceṭṭiḍ-nni aqdim, acerrig-nni ad innerni.
16Hiç kimse eski giysiyi yeni kumaş parçasıyla yamamaz. Çünkü yeni kumaş çeker, giysiden kopar, yırtık daha beter olur.
17Ur nețɛemmiṛ ara daɣen iyeddiden iqdimen s ccṛab ajdid, neɣ m'ulac ad fellqen, ccṛab ad inɣel, iyeddiden ad xesṛen ; meɛna a nerr ccṛab ajdid deg yeddiden ijdiden, s wakkenni ccṛab d uyeddid ad țwaḥerzen.
17Hiç kimse yeni şarabı eski tulumlara doldurmaz. Yoksa tulumlar patlar; hem şarap dökülür, hem de tulumlar mahvolur. Yeni şarap yeni tulumlara konur, böylece her ikisi de korunmuş olur.››
18Mazal Sidna Ɛisa ițmeslay, yusa-d yiwen n ccix n lǧameɛ iseǧǧed zdat-es, yenna-yas : Tura kan i temmut yelli, di leɛnaya-k as-ed aț-țserseḍ afus-ik fell-as, a d-teḥyu !
18İsa onlara bu sözleri söylerken bir havra yöneticisi gelip Onun önünde yere kapanarak, ‹‹Kızım az önce öldü. Ama sen gelip elini onun üzerine koyarsan, dirilecek›› dedi.
19Sidna Ɛisa ikker yedda yid-es nețța d inelmaden-is.
19İsa kalkıp öğrencileriyle birlikte adamın ardından gitti.
20Ațaya yiwet n tmeṭṭut yuḍnen ssiq tnac iseggasen aya, tekka-yas-d si deffir, tennul tacḍaṭ n ubeṛnus-is,
20Tam o sırada, on iki yıldır kanaması olan bir kadın İsanın arkasından yetişip giysisinin eteğine dokundu.
21axaṭer teqqaṛ deg ul-is : « lemmer zemreɣ ad nnaleɣ ɣas ula ț-țacḍaṭ n ubeṛnus-is, ad ḥluɣ. »
21İçinden, ‹‹Giysisine bir dokunsam kurtulurum›› diyordu.
22Sidna Ɛisa yezzi ɣer deffir, mi ț-iwala yenna-yas : Ur țțaggad a yell-i, liman-im isseḥla-kkem. SSeg imiren tameṭṭut-nni teḥla.
22İsa arkasına dönüp onu görünce, ‹‹Cesur ol, kızım! İmanın seni kurtardı›› dedi. Ve kadın o anda iyileşti.
23Mi gewweḍ Sidna Ɛisa ɣer wexxam n ccix-nni, yufa lɣaci țmeǧǧiden, yerna nhewwalen meṛṛa. Yenna-yasen :
23İsa, yöneticinin evine varıp kaval çalanlarla gürültülü kalabalığı görünce, ‹‹Çekilin!›› dedi. ‹‹Kız ölmedi, uyuyor.›› Onlar ise kendisiyle alay ettiler.
24Ffɣet syagi, taqcict ur temmut ara, d iḍes kan i teṭṭes. DDɣa țmesxiṛen fell-as.
25Kalabalık dışarı çıkarılınca İsa içeri girip kızın elini tuttu, kız ayağa kalktı.
25Mi ssufɣen lɣaci, ikcem, yeṭṭef-ed taqcict-nni seg ufus, dɣa tekker-ed.
26Bu haber bütün bölgeye yayıldı.
26Yeffeɣ lexbaṛ-agi di tmurt meṛṛa.
27İsa oradan ayrılırken iki kör, ‹‹Ey Davut Oğlu, halimize acı!›› diye feryat ederek Onun ardından gittiler.
27Mi gṛuḥ Sidna Ɛisa syenna, tebɛen-t sin iderɣalen, țɛeggiḍen : A mmi-s n Sidna Dawed, ḥunn fell-aɣ !
28İsa eve girince körler yanına geldi. Onlara, ‹‹İstediğinizi yapabileceğime inanıyor musunuz?›› diye sordu. Körler, ‹‹İnanıyoruz, ya Rab!›› dediler.
28Mi gewweḍ ɣer wexxam, iderɣalen-nni kecmen ɣuṛ-es, dɣa Sidna Ɛisa yenna-yasen : Tumnem belli zemreɣ a wen xedmeɣ ayen i yi-d-tessutrem ? RRran-as : Ih a Sidi numen !
29Bunun üzerine İsa körlerin gözlerine dokunarak, ‹‹İmanınıza göre olsun›› dedi.
29Innul allen-nsen, yenna : A wen-ițwaxdem s wakken yella liman-nwen !
30Ve adamların gözleri açıldı. İsa, ‹‹Sakın kimse bunu bilmesin›› diyerek onları sıkı sıkı uyardı.
30Dɣa yuɣal-asen-d yeẓri. Sidna Ɛisa yeggul deg-sen : Ɣuṛ-wat ad iffeɣ lexbaṛ ɣef wayagi !
31Onlar ise çıkıp İsayla ilgili haberi bütün bölgeye yaydılar.
31Meɛna akken kan ffɣen, bdan aberreḥ, lexbaṛ-nni yekka-d meṛṛa tamurt.
32Adamlar çıkarken İsaya dilsiz bir cinli getirdiler.
32Mi ṛuḥen sin-nni, a ten-aya wiyaḍ wwin-as-d yiwen wergaz i gesgugem uṛuḥani.
33Cin kovulunca adamın dili çözüldü. Halk hayret içinde, ‹‹İsrailde böylesi hiç görülmemiştir›› diyordu.
33Akken issufeɣ Sidna Ɛisa aṛuḥani-nni, agugam-nni yebda ițmeslay. Lɣaci akk tɛeǧben, qqaṛen : Leɛmeṛ neẓri ayagi di tmurt n wat Isṛail !
34Ferisiler ise, ‹‹Cinleri, cinlerin önderinin gücüyle kovuyor›› diyorlardı.
34Lameɛna ifariziyen qqaṛen : S tezmert n ugellid n leǧnun i ten-issufuɣ.
35İsa bütün kent ve köyleri dolaşarak havralarda öğretiyor, göksel egemenliğin Müjdesini duyuruyor, her hastalığı, her illeti iyileştiriyordu.
35Sidna Ɛisa yekka-d ɣef temdinin ț-țudrin meṛṛa, yesselmad di leǧwameɛ nsen, yețbecciṛ lexbaṛ n lxiṛ n tgeldit n Sidi Ṛebbi, isseḥlay mkul aṭan d mkul lɛib.
36Kalabalıkları görünce onlara acıdı. Çünkü çobansız koyunlar gibi şaşkın ve perişandılar.
36Sidna Ɛisa tegzem tasa-s mi gwala annect-nni n lɣaci ɛyan, feclen, ḥeznen am ulli ur nesɛi ameksa .
37O zaman İsa öğrencilerine, ‹‹Ürün bol, ama işçi az›› dedi,
37Dɣa yenna i inelmaden-is : Tamegra meqqṛet, meɛna drus ifellaḥen i gellan.
38‹‹Bu nedenle ürünün sahibi Rab'be yalvarın, ürününü kaldıracak işçiler göndersin.››
38Ḥellelet ihi bab n tmegra a d iceggeɛ ixeddamen ɣer tmegra-s.