1Laj Zofar, Naamat xtenamit, quichakßoc ut quixye re laj Job:
1Y RESPONDIO Sophar Naamathita, y dijo:
2—¿Ma incßaß ta biß târûk xsumenquil chixjunil li âtin yôcat chixyebal? ¿Ma saß âchßôl ta biß lâat nak tâyehekß nak mâcßaß âmâc xban li qßuila âtin li yôcat chixyebal?
2¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?
3¿Ma xban ta biß li âtin li yôcat chixyebal nak incßaß tatkasume? ¿Ma incßaß ta biß tâcßutekß âxutân nak takasume li cßaßru yôcat chixyebal?
3¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?
4Lâat nacaye nak lâ pâbâl châbil ut nak tîc âchßôl chiru li Dios.
4Tú dices: Mi conversar es puro, Y yo soy limpio delante de tus ojos.
5Us raj nak li Dios tâsumênk âcue ut tixchßolob xyâlal châcuu.
5Mas oh quién diera que Dios hablara, Y abriera sus labios contigo,
6Tixcßut raj châcuu li naßleb li chßaßaj xtaubal ru re nak tâqßue retal nak incßaß xqßue nabal raylal saß âbên joß xcßulub li mâc li xabânu.
6Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, Que son de doble valor que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.
7¿Ma nacacßoxla nak tâtau ru lix naßleb li Dios li mukmu nak cuan? ¿Ma nacacßoxla nak tâtau lix tîquilal xchßôl li nimajcual Dios?
7¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?
8¿Chanru nak tânau chanru lix naßleb li Dios? Aßan kßaxal chßaßaj xtaubal ru. Chanchan xnajtil li choxa. ¿Chanru nak tânau lix naßleb li Dios? Aßan chanchan xchamal li naßajej li nequeßxic cuiß li camenak.
8Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás?
9Kßaxal numtajenak lix naßleb li Dios chiru xnimal li ruchichßochß. Ut kßaxal numtajenak cuißchic chiru xnimal ru li palau.
9Su dimensión es más larga que la tierra, Y más ancha que la mar.
10Cui li Dios târaj târakok âtin saß âbên, mâ ani târûk tâyehok re nak incßaß tixbânu.
10Si cortare, ó encerrare, O juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?
11Li Kâcuaß naxnau ani incßaß us xnaßleb. Ut naxnau ajcuiß li mâusilal li nequeßxbânu. ¿Ma nacacßoxla lâat nak li Dios incßaß naxqßue retal li cßaßru nequeßxbânu li junjûnk?
11Porque él conoce á los hombres vanos: Ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?
12Li ani incßaß naraj xtaubal xnaßleb, incßaß ajcuiß tixtau xnaßleb. Chanchan jun li bûr li tojeß xyoßla, li toj mâjiß natûlanobresîc.
12El hombre vano se hará entendido, Aunque nazca como el pollino del asno montés.
13Qßue âchßôl chixbânunquil li tîquilal ut tzßâma chiru li Dios nak tatxtenkßa.
13Si tú apercibieres tu corazón, Y extendieres á él tus manos;
14Cui xabânu li mâc, canab xbânunquil. Mâqßue xnaßaj li mâc saß lâ cuochoch.
14Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, Y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;
15Cui tâbânu chi joßcan, mâcßaß tatxutânak cuiß. Tatcuânk chi sa saß âchßôl chi mâcßaßak âxiu.
15Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, Y serás fuerte y no temerás:
16Tâsachk saß âchßôl chixjunil li raylal li yôcat chixcßulbal. Tânumekß xrahil âchßôl joß nak nanumeß li haß saß li rok haß.
16Y olvidarás tu trabajo, O te acordarás de él como de aguas que pasaron:
17Sahak chic saß lâ chßôl nak cuânkat. Chanchanak xsahil xchßôl li sakße cuaßleb. Usta kßaxal ra li raylal li yôkat chixcßulbal, abanan tânumekß. Chanchan tâsakêuk nak tânumekß li raylal saß âbên.
17Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; Resplandecerás, y serás como la mañana:
18Cßojcßôk âchßôl nak cuânkat xban nak cuan cßaßru yôkat chiroybeninquil. Sa chic tatcuârk xban nak nakanau nak li Dios na-iloc âcue.
18Y confiarás, que habrá esperanza; Y cavarás, y dormirás seguro:
19Mâcßaß tâseßbesînk âcue nak yôkat chi hilânc. Ut nabaleb teßchâlk chi sicßoc âcue re tâbânu usilal reheb.Abanan li incßaß useb xnaßleb teßosokß. Mâ bar teßxcol ribeb. Caßaj chic li câmc yôkeb chiroybeninquil, chan laj Zofar.
19Y te acostarás, y no habrá quien te espante: Y muchos te rogarán.
20Abanan li incßaß useb xnaßleb teßosokß. Mâ bar teßxcol ribeb. Caßaj chic li câmc yôkeb chiroybeninquil, chan laj Zofar.
20Mas los ojos de los malos se consumirán, Y no tendrán refugio; Y su esperanza será agonía del alma.