Kekchi

Spanish: Reina Valera (1909)

Job

14

1Eb li cristian li nequeßyoßla saß ruchichßochß incßaß najt rok lix yußameb ut nabal raylal nequeßxcßul.
1EL HOMBRE nacido de mujer, Corto de días, y harto de sinsabores:
2Lix yußameb aßan chanchan li utzßußuj napuqßueß ut junpât natzßumar. Saß junpât na-osoß ut incßaß chic nacuan.
2Que sale como una flor y es cortado; Y huye como la sombra, y no permanece.
3Lâin yal cuînkin. ¿Cßaßut nak tento tattzßilok âtin chicuix ut tatrakok âtin saß inbên?
3¿Y sobre éste abres tus ojos, Y me traes á juicio contigo?
4¿Ma naru ta biß nacuan li us riqßuineb li incßaß useb xnaßleb? Mâ jokße.
4¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.
5Ac chßolchßo châcuu joß najtil teßcuânk xyußam li cristian saß ruchichßochß. Ut li cßaßru nacaye lâat, mâ ani naru tâjalok re.
5Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti: Tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.
6Cui joßcan lix yußameb li cristian, canab xqßuebal raylal saß xbêneb re nak teßxyal caßchßinak xsahil li cßanjel nequeßxbânu nak toj mâjiß nequeßcam.
6Si tú lo dejares, él dejará de ser: Entre tanto deseará, como el jornalero, su día.
7Nak nayoqßueß junak li cheß incßaß nacam chi junaj cua xban nak nacana lix tônal. Ut lix tônal aßan na-el cuißchic xtux.
7Porque si el árbol fuere cortado, aún queda de él esperanza; retoñecerá aún, Y sus renuevos no faltarán.
8Usta ac yôk chi chakic lix xeß li cheß, ut usta ac yôk chi kßâc lix tônal saß chßochß,
8Si se envejeciere en la tierra su raíz, Y su tronco fuere muerto en el polvo,
9abanan nak tixqßue li hab saß xbên târaxokß cuißchic ru. Chanchanak chic jun tôn li acuîmk toj x-auman.
9Al percibir el agua reverdecerá, Y hará copa como planta.
10Abanan eb li cristian nak nequeßcam, nequeßosoß chi junaj cua. Ut, ¿bar nequeßxic nak nequeßcam?
10Mas el hombre morirá, y será cortado; Y perecerá el hombre, ¿y dónde estará él?
11Li haß li cuan saß li palau naru nequeßsach ut eb li nimaß nequeßosoß ut nequeßchakic.
11Las aguas de la mar se fueron, Y agotóse el río, secóse.
12Joßcaneb ajcuiß li cristian li nequeßcam incßaß chic nequeßcuacli nak li choxa mâjiß na-osoß. Incßaß nequeßel chak saß li naßajej li cuanqueb cuiß.
12Así el hombre yace, y no se tornará á levantar: Hasta que no haya cielo no despertarán, Ni se levantarán de su sueño.
13Us raj nak tinâmuk ta chak saß lix naßajeb li camenak. Mukmukin raj chak aran toj tânumekß lâ joskßil. Lâat raj tatyehok re joß najtil tincuânk chak aran nak tinjulticokß âcue.
13Oh quién me diera que me escondieses en el sepulcro, Que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, Que me pusieses plazo, y de mí te acordaras!
14Nak nacam li cuînk, ¿ma tâyoßlâk cuißchic? Lâin yôquin chiroybeninquil joß najtil chic tincßul li raylal toj tâcuulak xkßehil nak tincolekß chiru li raylal.
14Si el hombre muriere, ¿volverá á vivir? Todos los días de mi edad esperaré, Hasta que venga mi mutación.
15Lâat tinâcuâtina ut lâin tatinsume. Sahak chic âchßôl cuiqßuin xban nak lâat xatyîban cue.
15Aficionado á la obra de tus manos, Llamarás, y yo te responderé.
16Lâat yôcat chixqßuebal retal cßaßru ninbânu ut incßaß yôcat chixqßuebal retal cßaßru lin mâc.
16Pues ahora me cuentas los pasos, Y no das tregua á mi pecado.
17Tâsachk saß âchßôl chixjunil li mâc ninbânu. Ut tâcuisi chixjunil li incßaß us ninbânu.
17Tienes sellada en saco mi prevaricación, Y coacervas mi iniquidad.
18Eb li tzûl nequeßosoß nak nequeßukßeß. Ut eb li sakônac nequeßecßan saß xnaßajeb.
18Y ciertamente el monte que cae se deshace, Y las peñas son traspasadas de su lugar;
19Eb li pec nequeßjayoß xban li haß nanumeß saß xbêneb. Ut nak naxqßue li hab naxchßaj li chßochß. Joßcan ajcuiß nak yôcat chixsachbal ru li cßaßru naxyoßoni li cuînk.
19Las piedras son desgastadas con el agua impetuosa, Que se lleva el polvo de la tierra: de tal manera haces tú perecer la esperanza del hombre.
20Nacabânu raylal re ut nacaqßue chi câmc. Ut nak nacam najalanoß li rilbal.
20Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; Demudarás su rostro, y enviaráslo.
21Incßaß naxnau ma naqßueheß xlokßaleb li ralal xcßajol malaj ut nacubsîc xcuanquileb. Aßan incßaß naxnau.Caßaj cuiß lix raylal lix tibel narecßa ut li rahil chßôlej, chan laj Job.
21Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; O serán humillados, y no entenderá de ellos.
22Caßaj cuiß lix raylal lix tibel narecßa ut li rahil chßôlej, chan laj Job.
22Mas su carne sobre él se dolerá, Y entristecerse ha en él su alma.