1(고라 자손의 시. 영장으로 한 노래) 만민들아 이를 들어라 세상의 거민들아 귀를 기울이라
1ای تمامی قوم ها این را بشنوید! ای تمامی ساکنین روی زمین، گوش گیرید،
2귀천 빈부를 물론하고 다 들을지어다
2خورد و بزرگ، ثروتمندان و فقیران!
3내 입은 지혜를 말하겠고 내 마음은 명철을 묵상하리로다
3زبانم به حکمت سخن می راند و تفکر دل من پُر از دانایی است.
4내가 비유에 내 귀를 기울이고 수금으로 나의 오묘한 말을 풀리로다
4گوش خود را به مثلی فرا می گیرم و با نوای چنگ معمایی خود را حل می کنم.
5죄악이 나를 따라 에우는 환난의 날에 내가 어찌 두려워하랴
5چرا در روزهای مصیبت، وقتیکه شرارت حیله گران احاطه ام کنند، ترسان باشم؟
6자기의 재물을 의지하고 풍부함으로 자긍하는 자는
6آنانی که متکی به ثروت خود هستند و به زیادی مال و دارائی خود می بالند،
7아무도 결코 그 형제를 구속하지 못하며 저를 위하여 하나님께 속전을 바치지도 못할 것은
7هیچیک از اینها نمی تواند با مال و دارائی خود بهای حیات یکنفر را بپردازد و یا کفارۀ او را به خدا تقدیم کند.
8저희 생명의 구속이 너무 귀하며 영영히 못할 것임이라
8زیرا فدیۀ جان ایشان گرانبهاست و غیر قابل دسترسی.
9저로 영존하여 썩음을 보지 않게 못하리니
9هیچ کسی نمی تواند تا به ابد زنده بماند و فساد را نبیند.
10저가 보리로다 지혜있는 자도 죽고 우준하고 무지한 자도 같이 망하고 저희 재물을 타인에게 끼치는도다
10زیرا می بیند که حکیمان می میرند و جاهلان و احمقان باهم هلاک می گردند و ثروت خود را برای دیگران ترک می کنند.
11저희의 속 생각에 그 집이 영영히 있고 그 거처가 대대에 미치리라 하여 그 전지를 자기 이름으로 칭하도다
11فکر دل ایشان این است که خانه های ایشان دائمی باشد و جایداد ایشان از یک نسل به نسل دیگر. آن ها برای اینکه خاطرۀ شان جاودانی باشد، نام خود را بر زمین های خود می گذارند.
12사람은 존귀하나 장구치 못함이여 멸망하는 짐승같도다
12لیکن انسان در شکوه خود باقی نمی ماند بلکه همچون حیوان جان می سپارد.
13저희의 이 행위는 저희의 우매함이나 후세 사람은 오히려 저희 말을 칭찬하리로다 (셀라)
13این راه ایشان، جهالت ایشان است و نیز سرنوشت بازماندگان ایشان که سخن آن ها را می پسندند.
14양 같이 저희를 음부에 두기로 작정되었으니 사망이 저희 목자일 것이라 정직한 자가 아침에 저희를 다스리리니 저희 아름다움이 음부에서 소멸하여 그 거처조차 없어지려니와
14مثل گوسفندان به طرف کشتارگار روانند و موت آن ها را شبانی می کند. صبحگاهان مردمان راستکار بر ایشان حکومت می کند و وجود شان در قبر پوسیده می شوند و خانۀ ابدی شان گور است.
15하나님은 나를 영접하시리니 이러므로 내 영혼을 음부의 권세에서 구속하시리로다 (셀라)
15اما خدا جان مرا از گور می رهاند زیرا که مرا به حضور خود می برد.
16사람이 치부하여 그 집 영광이 더할 때에 너는 두려워 말지어다
16پس ترسان مباش، چون شخصی ثروتمند شود و جلال خانۀ او افزوده گردد!
17저가 죽으매 가져가는 것이 없고 그 영광이 저를 따라 내려가지 못함이로다
17زیرا چون بمیرد، چیزی از آن با خود نمی برد و جلالش او را همراهی نخواهد کرد.
18저가 비록 생시에 자기를 축하하며 스스로 좋게 함으로 사람들에게 칭찬을 받을지라도
18البته تا وقتیکه زنده است خود را برکت یافته می داند و چون ثروتمند است مردم از او توصیف می کنند،
19그 역대의 열조에게로 돌아가리니 영영히 빛을 보지 못하리로다
19اما عاقبت می میرد و با اجداد خود می پیوندد و دیگر نور را تا به ابد نمی بیند.انسانی که در شکوه است و فهم ندارد، همچون حیوان جان می سپارد.
20존귀에 처하나 깨닫지 못하는 사람은 멸망하는 짐승같도다
20انسانی که در شکوه است و فهم ندارد، همچون حیوان جان می سپارد.