¹Dabar pasakysiu: kol paveldėtojas vaikas, jis nieku nesiskiria nuo vergo, nors yra visko šeimininkas;

¹Doch ik zeg, zo langen tijd als de erfgenaam een kind is, zo verschilt hij niets van een dienstknecht, hoewel hij een heer is van alles;

²jis esti globėjų ir prižiūrėtojų valdžioje iki tėvo nustatyto meto.

²Maar hij is onder voogden en verzorgers, tot den tijd van den vader te voren gesteld.

³Taip buvo ir su mumis: kol buvome vaikai, turėjome vergauti pasaulio pradmenims.

³Alzo wij ook, toen wij kinderen waren, zo waren wij dienstbaar gemaakt onder de eerste beginselen der wereld.

⁴Bet, atėjus laiko pilnatvei, Dievas atsiuntė savo Sūnų, gimusį iš moters, pavaldų įstatymui,

⁴Maar wanneer de volheid des tijds gekomen is, heeft God Zijn Zoon uitgezonden, geworden uit een vrouw, geworden onder de wet;

⁵kad atpirktų esančius įstatymo valdžioje ir kad mes įgytume įsūnystę.

⁵Opdat Hij degenen, die onder de wet waren, verlossen zou, en opdat wij de aanneming tot kinderen verkrijgen zouden.

⁶O kadangi esate sūnūs, Dievas atsiuntė į mūsų širdis savo Sūnaus Dvasią, kuri šaukia: “Aba, Tėve!”

⁶En overmits gij kinderen zijt, zo heeft God den Geest Zijns Zoons uitgezonden in uw harten, Die roept: Abba, Vader!

⁷Taigi tu jau nebe vergas, bet sūnus; o jeigu sūnus, tai ir Dievo paveldėtojas per Kristų.

⁷Zo dan, gij zijt niet meer een dienstknecht, maar een zoon; en indien gij een zoon zijt, zo zijt gij ook een erfgenaam van God door Christus.

⁸Kitados, dar nepažindami Dievo, jūs vergavote dievams, kurie iš tikro nėra dievai.

⁸Maar toen, als gij God niet kendet, diendet gij degenen, die van nature geen goden zijn;

⁹Bet dabar, pažinę Dievą arba, geriau sakant, Dievo pažinti,­ kaipgi galite grįžti prie menkų ir vargingų pradmenų, kuriems ir vėl norite vergauti?!

⁹En nu, als gij God kent, ja, veelmeer van God gekend zijt, hoe keert gij u wederom tot de zwakke en arme beginselen, welke gij wederom van voren aan wilt dienen?

¹⁰Jūs laikotės dienų, mėnesių, laikotarpių, metų.

¹⁰Gij onderhoudt dagen, en maanden, en tijden, en jaren.

¹¹Aš baiminuosi dėl jūsų, kad kartais nebūčiau veltui dirbęs jūsų labui.

¹¹Ik vrees voor u, dat ik niet enigszins tevergeefs aan u gearbeid heb.

¹²Prašau jus, broliai, tapkite tokie kaip aš, nes ir aš tapau toks kaip jūs. Jūs visai neįžeidėte manęs.

¹²Weest gij als ik, want ook ik ben als gij; broeders, ik bid u; gij hebt mij geen ongelijk gedaan.

¹³Jūs žinote, kad jums pirmą kartą paskelbiau Evangeliją negaluodamas kūnu.

¹³En gij weet, dat ik u door zwakheid des vleses het Evangelie de eerste maal verkondigd heb;

¹⁴Ir jūs nepaniekinote ir nepasipiktinote mano kūne esančiu išbandymu, bet priėmėte mane kaip Dievo angelą, kaip patį Kristų Jėzų.

¹⁴En mijn verzoeking, die in mijn vlees geschiedde, hebt gij niet veracht noch verfoeid; maar gij naamt mij aan als een engel Gods, ja, als Christus Jezus.

¹⁵Koks tai buvo palaiminimas jums! Aš galiu paliudyti, kad įmanydami būtumėte išlupę savo akis ir atidavę man.

¹⁵Welke was dan uw gelukachting? Want ik geef u getuigenis, dat gij, zo het mogelijk ware, uw ogen zoudt uitgegraven, en mij gegeven hebben.

¹⁶Nejaugi tapau jūsų priešu, kalbėdamas jums tiesą?

¹⁶Ben ik dan uw vijand geworden, u de waarheid zeggende?

¹⁷Jie uolūs ne jūsų labui, bet norėtų jus atskirti, kad būtumėte uolūs dėl jų.

¹⁷Zij ijveren niet recht over u; maar zij willen ons uitsluiten, opdat gij over hen zoudt ijveren.

¹⁸Bet gerai visada būti uoliems dėl gero, o ne vien kai esu pas jus.

¹⁸Doch in het goede te allen tijd te ijveren is goed, en niet alleenlijk, als ik bij u tegenwoordig ben;

¹⁹Mano vaikeliai, dėl jūsų aš vėl gimdymo skausmuose, kol jumyse išryškės Kristus!

¹⁹Mijn kinderkens, die ik wederom arbeide te baren, totdat Christus een gestalte in u krijge.

²⁰Norėčiau dabar būti pas jus ir prabilti kitaip, nes nežinau, ką man su jumis daryti.

²⁰Doch ik wilde, dat ik nu tegenwoordig bij u ware, en mijn stem mocht veranderen; want ik ben in twijfel over u.

²¹Pasakykite man jūs, norintieji būti įstatymo valdžioje, ar negirdite įstatymo?

²¹Zegt mij, gij, die onder de wet wilt zijn, hoort gij de wet niet?

²²Juk parašyta, kad Abraomas turėjo du sūnus: vieną iš vergės, o kitą iš laisvosios.

²²Want er is geschreven, dat Abraham twee zonen had, een uit de dienstmaagd, en een uit de vrije.

²³Vergės sūnus buvo gimęs pagal kūną, o laisvosios­pagal pažadą.

²³Maar gene, die uit de dienstmaagd was, is naar het vlees geboren geweest; doch deze, die uit de vrije was, door de beloftenis;

²⁴Tai pasakyta perkeltine prasme: jos­tai dvi Sandoros. Viena nuo Sinajaus kalno, gimdanti vergystei,­tai Hagara.

²⁴Hetwelk dingen zijn, die andere beduiding hebben; want deze zijn de twee verbonden; het ene van den berg Sinai, tot dienstbaarheid barende, hetwelk is Agar;

²⁵Hagara yra Sinajaus kalnas Arabijoje; ji atitinka dabartinę Jeruzalę, kuri vergauja su savo vaikais.

²⁵Want dit, namelijk Agar, is Sinai, een berg in Arabie, en komt overeen met Jeruzalem, dat nu is, en dienstbaar is met haar kinderen.

²⁶Bet aukštybių Jeruzalė laisva, ji yra visų mūsų motina,

²⁶Maar Jeruzalem, dat boven is, dat is vrij, hetwelk is ons aller moeder.

²⁷nes parašyta: “Pralinksmėk, nevaisingoji, kuri negimdei! Šūkauk ir džiūgauk, nepažinusi kentėjimų! Nes apleistoji turi daug daugiau vaikų negu turinčioji vyrą”.

²⁷Want er is geschreven: Wees vrolijk, gij onvruchtbare, die niet baart, breek uit en roep, gij, die geen barensnood hebt, want de kinderen der eenzame zijn veel meer, dan dergene, die den man heeft.

²⁸Mes, broliai, esame pažado vaikai kaip Izaokas.

²⁸Maar wij, broeders, zijn kinderen der belofte, als Izak was.

²⁹Bet kaip tada gimęs pagal kūną persekiojo gimusį pagal Dvasią, taip ir dabar.

²⁹Doch gelijkerwijs toen, die naar het vlees geboren was, vervolgde dengene, die naar den Geest geboren was, alzo ook nu.

³⁰O ką gi sako Raštas?­“Išvaryk vergę ir jos sūnų, nes vergės sūnus negaus palikimo kartu su laisvosios sūnumi”.

³⁰Maar wat zegt de Schrift? Werp de dienstmaagd uit en haar zoon; want de zoon der dienstmaagd zal geenszins erven met den zoon der vrije.

³¹Taigi, broliai, mes nesame vergės vaikai, bet laisvosios.

³¹Zo dan, broeders, wij zijn niet kinderen der dienstmaagd, maar der vrije.