¹Galingas Dievas, Viešpats, kalbėjo ir šaukė žemei nuo saulėtekio iki saulėlydžio.

¹¶ He himene na Ahapa. Kua puaki te kupu a te Atua, a te Atua tonu, a Ihowa, a karangatia ana e ia te whenua i te putanga mai o te ra, tae noa ki tona torengitanga.

²Iš Siono, grožio tobulumo, suspindėjo Dievas.

²Kua tiaho mai te Atua i roto i Hiona, i te tino o te ataahua.

³Mūsų Dievas ateis ir netylės: naikinanti ugnis eis pirma Jo, o aplinkui Jį siaus audros.

³Ka haere mai to tatou Atua, e kore ano e wahangu: ka kai te kapura i tona aroaro, a ka hukerikeri te awha ki tetahi taha ona, ki tetahi taha.

⁴Jis šaukia dangų iš aukštybių ir žemę, kad galėtų teisti savo tautą:

⁴Ka karangatia e ia nga rangi i runga, me te whenua hoki, ki te whakaritenga mo tona iwi.

⁵“Surinkite mano šventuosius, padariusius sandorą su manimi per auką”.

⁵Huihuia mai ki ahau taku hunga tapu, te hunga i whakarite kawenata ki ahau i runga i te patunga tapu.

⁶Dangus skelbs Jo teisumą, nes pats Dievas yra teisėjas.

⁶A ma nga rangi e whakakite tona tika: ko te Atua ake nei hoki te kaiwhakawa. (Hera.

⁷“Klausyk, mano tauta, Aš kalbėsiu! Izraeli, Aš liudysiu prieš tave! Dievas, tavo Dievas, Aš esu!

⁷¶ Whakarongo, e toku iwi, a ka korero ahau; e Iharaira, ka whakaatu ahau ki a koe; ko ahau te Atua, ko tou Atua.

⁸Ne dėl aukų barsiu tave­deginamąsias aukas visada man aukojai.

⁸E kore ahau e riri ki a koe mo au patunga tapu; a kei toku aroaro tonu au tahunga tinana.

⁹Man nereikia veršio iš tavo tvarto, nei ožio iš tavo bandos.

⁹E kore ahau e tango i tetahi puru i roto i tou whare, i etahi koati toa ranei i roto i au taiepa.

¹⁰Mano yra visi miškų žvėrys, gyvuliai ant tūkstančio kalvų.

¹⁰Naku nei hoki nga kirehe katoa o te ngahere, nga kararehe i runga i te mano o nga pukepuke.

¹¹Pažįstu visus kalnų paukščius, ir laukiniai žvėrys yra mano žinioje.

¹¹E matau ana ahau ki nga manu katoa o nga maunga; naku ano nga kirehe o te parae.

¹²Jei alkanas būčiau, nesakyčiau tau, nes mano yra pasaulis ir visa, kas jame.

¹²Me he matekai toku, e kore ahau e korero ki a koe: naku nei hoki te ao, me ona tini mea.

¹³Argi Aš valgysiu jaučių mėsą, argi gersiu ožių kraują?

¹³E kai koia ahau i te kikokiko o nga puru, e inu ranei i te toto o nga koati?

¹⁴Aukok Dievui padėką ir ištesėk Aukščiausiajam įžadus.

¹⁴Ko te whakawhetai hei patunga tapu mau ki te Atua; whakamana hoki au kupu taurangi ki te Runga Rawa.

¹⁵Šaukis manęs nelaimės dieną­tai išgelbėsiu tave, o tu šlovinsi mane”.

¹⁵A karanga ki ahau i te ra o te he: maku koe e whakaora, a ka whakakororiatia ahau e koe.

¹⁶O nedorėliui Dievas sako: “Kodėl tu mano nuostatus skelbi ir savo burna mano sandorą mini?

¹⁶¶ Ki te tangata hara ia ka mea te Atua, He aha mau te whakapuaki i aku tikanga, te whakahua ranei i taku kawenata e tou mangai?

¹⁷Nes tu nekenti pamokymo ir atmeti mano žodžius.

¹⁷Kua kino nei hoki koe ki te ako, a e akiri ana i aku kupu ki muri i a koe.

¹⁸Pamatęs vagį, susitari su juo ir su svetimautojais draugauji.

¹⁸I tou kitenga i te tahae, na whakaae ana koe ki a ia; a whai tahi ana me te hunga puremu.

¹⁹Tavo burna kalba pikta ir tavo liežuvis sako klastą.

¹⁹Kua tukua e koe tou mangai ki te kino; a e tito hianga ana tou arero.

²⁰Tu kalbi prieš savo brolį ir šmeiži savo motinos sūnų.

²⁰Noho ana koe, ka korero kino ki tou teina: ngautuara tonu iho koe ki te tama a tou whaea.

²¹Tu tai darei, ir Aš tylėjau. Tu manai, kad Aš esu toks, kaip tu. Aš tave barsiu ir tavo darbus statysiu tau prieš akis.

²¹Ko au mahi enei, a wahangu tonu ahau; i mea koe he pena pu ahau me koe: otira ka riria koe e ahau, ka whakararangitia ano aua mea ki tou aroaro.

²²Susipraskite, kurie pamiršote Dievą, kad nesudraskyčiau jūsų, ir tada nebus, kas jus išgelbėtų.

²²Na whakaaroa tenei, e te hunga kua wareware ki te Atua; kei haehaea koutou e ahau, a kahore he kaiwhakaora.

²³Kas aukoja gyrių, pašlovina mane; o kuris teisingai elgiasi, tam parodysiu Dievo išgelbėjimą”.

²³Ko te whakamoemiti te patunga tapu e whai kororia ai ahau: ko te tangata hoki he tika nei tona ara ka whakakitea e ahau ki a ia te whakaoranga a te Atua.