¹Mano balsas kilo į Viešpatį, kai aš Jo šaukiausi. Mano balsas kilo, ir Jis išklausė mane!

¹¶ Ki te tino kaiwhakatangi, ki a Ierutunu. He himene na Ahapa. Ki te Atua toku reo, e karanga nei ahau, ki te Atua toku reo, a tera e tahuri mai tona taringa ki ahau.

²Savo nelaimės dieną ieškojau Viešpaties; per naktį ištiesta mano ranka nepavargo; mano siela nepriėmė paguodos.

²I rapu ahau ki te Ariki i te ra o toku pouri: maro tonu toku ringa i te po, kihai ano i pepeke; kihai toku wairua i pai kia whakamarietia.

³Kai prisimenu Dievą­vaitoju, aš skundžiuosi ir alpsta mano dvasia.

³E mahara ana ahau ki te Atua, a e pouri ana: kei te whakaaroaro, a ngaro iho toku wairua. (Hera.

⁴Tu laikai atmerktas mano akis. Aš nerimauju ir negaliu kalbėti.

⁴E puritia ana e koe oku kanohi kia mataara tonu; he pouri ahau, te ahei te korero.

⁵Apie praėjusias dienas mąstau, prisimenu senus laikus.

⁵Ka hoki oku whakaaro ki nga ra onamata, ki nga tau o tua iho.

⁶Naktį prisimenu giesmę ir mąstau savo širdyje, mano dvasia vis tyrinėja:

⁶E whakamahara ana ahau ki taku waiata i te po, e korerorero ana ki toku ngakau e rapurapu ana toku wairua.

⁷“Nejaugi amžiams atstums Viešpats ir nebebus palankus?

⁷Tera ranei te Ariki e panga tonu ake ake? A heoi ano ranei ana manakohanga mai?

⁸Ar Jo gailestingumas aplenkė mane? Ar Jo pažadai, duoti kartų kartoms, neišsipildys?

⁸Kua kahore ranei tana mahi tohu mo ake tonu atu? Kua whati ranei tana kupu a ake ake?

⁹Argi Dievas pamiršo būti maloningas ir užsirūstinęs atsisakė būti gailestingas?”

⁹Kua wareware ranei te Atua ki te atawhai? Kua riri ranei ia, a tutakina atu ana e ia tona aroha? (Hera.

¹⁰Aš sakiau: “Man skaudu, kad Aukščiausiojo dešinė pasikeitusi”.

¹⁰Na ka mea ahau, Ko toku ngoikore tenei: otira ka mahara ahau ki nga tau o te ringa matau o te Runga Rawa.

¹¹Prisimenu Viešpaties darbus, Tavo senovėje darytus stebuklus;

¹¹¶ Ka mahara ahau ki nga mahi a Ihowa; ae ra, ka mahara ahau ki au mea whakamiharo o tua iho.

¹²apgalvoju visą Tavo darbą, kalbu apie Tavo veiksmus.

¹²Ka whakaaro hoki ahau ki au meatanga katoa, ka purakau ki au mahi.

¹³Dieve, šventas yra Tavo kelias! Kuris dievas yra toks didis, kaip mūsų Dievas?

¹³E te Atua, kei te wahi tapu tou ara: ko wai te atua nui hei rite ki te Atua?

¹⁴Tu esi stebuklus darantis Dievas, apreiškiantis tautose savo galią.

¹⁴Ko koe te Atua e mahi nei i nga mea whakamiharo: kua whakapuakina e koe tou kaha i waenganui o nga iwi.

¹⁵Tu savo ranka išpirkai savo tautą, Jokūbo ir Juozapo vaikus.

¹⁵Hokona ana e tou ringa tau iwi, nga tama a Hakopa raua ko Hohepa. (Hera.

¹⁶Pamatę Tave vandenys, o Dieve, pamatę Tave vandenys sudrebėjo, gelmės sunerimo.

¹⁶I kite nga wai i a koe, e te Atua i kite nga wai i a koe, mataku ana: i oho ano nga rire.

¹⁷Iš debesų vanduo pasipylė, pasigirdo padangėse garsas, švilpė Tavosios strėlės.

¹⁷Ringihia ana he wai e nga kapua, puaki ana te haruru o nga rangi: rererere ana au pere.

¹⁸Griaustinis danguje sudundėjo, žaibai apšvietė pasaulį, drebėjo ir virpėjo žemė.

¹⁸I roto i te awhiowhio te haruru o tau whatitiri: marama noa te ao i nga uira; wiri ana te whenua, oioi ana.

¹⁹Tavo kelias ėjo per jūrą, takas­ per plačius vandenis, kur praėjai­ neliko žymės.

¹⁹I te moana tou ara, i nga wai nui tou huarahi, e kore ano e kitea ou takahanga.

²⁰Tu vedei savo tautą kaip avis Mozės ir Aarono ranka.

²⁰He mea arahi e koe tau iwi ano he kahui, ara e te ringa o Mohi raua ko Arona.