¹Temanas Elifazas atsakydamas tarė:

¹Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

²“Jei kalbėsime tau, gal tau ir nepatiks, tačiau kas gali susilaikyti nekalbėjęs?

²‹‹Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin?Kim konuşmadan durabilir?

³Tu daugelį pamokei ir sustiprinai jų pailsusias rankas.

³Evet, pek çoklarına sen ders verdin,Zayıf elleri güçlendirdin,

⁴Klumpantį tavo žodžiai palaikė, linkstančius jo kelius tu sutvirtinai.

⁴Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu,Titreyen dizleri sen pekiştirdin.

⁵Dabar tai užgriuvo tave, ir tu nusilpai; tai palietė tave, ir tu sunerimęs.

⁵Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor,Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.

⁶Ar tai tavo baimė, pasitikėjimas, viltis ir tiesumas tavo kelių?

⁶Senin güvendiğin Tanrıdan korkun değil mi,Umudun kusursuz yaşamında değil mi?

⁷Pagalvok, kas, būdamas nekaltas, pražuvo? Ar teisusis buvo sunaikintas?

⁷‹‹Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu,Nerede doğrular yıkıma uğradı?

⁸Kiek esu matęs, kas aparė blogį ir pasėjo piktadarystes, tai ir nupjovė.

⁸Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler,Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.

⁹Nuo Dievo pūstelėjimo jie žuvo; Jo rūstybės kvapas juos sunaikino.

⁹Tanrının soluğuyla yok oluyor,Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.

¹⁰Liūto riaumojimas ir piktos liūtės balsas nutildomi, jaunų liūtų dantys išdaužomi.

¹⁰Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi,Dişleri kırıldı genç aslanların.

¹¹Senas liūtas žūva, neradęs grobio, ir liūtės jaunikliai išsisklaido.

¹¹Aslan av bulamadığı için yok oluyor,Dişi aslanın yavruları dağılıyor.

¹²Paslaptis mane aplankė ir mano ausis ją nugirdo.

¹²‹‹Bir söz gizlice erişti bana,Fısıltısı kulağıma ulaştı.

¹³Mąstant apie nakties regėjimus, kai gilus miegas buvo apėmęs žmones,

¹³Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde,İnsanları ağır uyku bastığı zaman,

¹⁴mane apėmė išgąstis ir drebėjimas, ir visi mano kaulai tirtėjo.

¹⁴Beni dehşet ve titreme aldı,Bütün kemiklerimi sarstı.

¹⁵Dvasia praėjo pro mano veidą, ir mano plaukai pasišiaušė.

¹⁵Önümden bir ruh geçti,Tüylerim ürperdi.

¹⁶Ji stovėjo, tačiau jos neatpažinau. Pavidalas buvo prieš mano akis; buvo tylu, ir aš išgirdau balsą:

¹⁶Durdu, ama ne olduğunu seçemedim.Bir suret duruyordu gözümün önünde,Çıt çıkmazken bir ses duydum:

¹⁷‘Ar mirtingas žmogus gali būti teisesnis už Dievą? Ar jis gali būti tyresnis už savo Kūrėją?

¹⁷‹Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi?Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?

¹⁸Savo tarnais Jis nepasitiki ir mato angelų klaidas.

¹⁸Bakın, Tanrı kullarına güvenmez,Meleklerinde hata bulur da,

¹⁹Juo labiau tie, kurie gyvena molio namuose, kurių pamatai­dulkės. Jie sunyks kandžių suėsti.

¹⁹Çamur evlerde oturanlara,Mayası toprak olanlara,Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?

²⁰Jie naikinami nuo ryto iki vakaro ir pražūna niekieno nepastebimi.

²⁰Ömürleri sabahtan akşama varmaz,Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.

²¹Argi jų didybė nepranyksta? Jie miršta tiesos nesuvokdami’ ”.

²¹İçlerindeki çadır ipleri çekilince,Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.›