¹“Ar nėra žmogui skirto laiko žemėje? Ar jo dienos nėra kaip samdinio dienos?

¹‹‹Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu,Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?

²Kaip vergas trokšta pavėsio ir samdinys laukia algos,

²Gölgeyi özleyen köle,Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,

³taip aš gavau tuštybės mėnesius ir vargo naktys skirtos man.

³Miras olarak bana boş aylar verildi,Payıma sıkıntılı geceler düştü.

⁴Kai atsigulu, galvoju: ‘Kada pasibaigs naktis ir aš atsikelsiu?’ Taip aš vargstu ir kenčiu iki aušros.

⁴Yatarken, ‹Ne zaman kalkacağım› diye düşünüyorum,Ama gece uzadıkça uzuyor,Gün doğana dek dönüp duruyorum.

⁵Mano kūnas aplipęs kirmėlėmis ir purvais, mano oda sutrūkinėjusi ir susitraukusi.

⁵Bedenimi kurt, kabuk kaplamış,Çatlayan derimden irin akıyor.

⁶Mano dienos greitesnės už audėjo šaudyklę ir baigiasi neviltimi.

⁶‹‹Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı,Umutsuz tükenmekte.

⁷Atsimink, kad mano gyvenimas tėra vėjas; mano akys neberegės gero.

⁷Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa,Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.

⁸Akys to, kuris mane matė, nebematys manęs; Tu žiūrėsi, bet manęs nebebus.

⁸Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek,Senin gözlerin üzerimde olacak,Ama ben yok olacağım.

⁹Kaip debesis nueina ir dingsta, taip nuėjęs į kapą nebesugrįžta.

⁹Bir bulutun dağılıp gitmesi gibi,Ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.

¹⁰Jis nebegrįš į savo namus, jo vieta nebepažins jo.

¹⁰Bir daha evine dönmez,Bulunduğu yer artık onu tanımaz.

¹¹Aš neužversiu savo burnos, kalbėsiu dvasios skausme, skųsiuos savo sielos kartume.

¹¹‹‹Bu yüzden sessiz kalmayacak,İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim;Canımın acısıyla yakınacağım.

¹²Ar aš esu jūra, ar banginis, kad statai man sargybą?

¹²Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki,Başıma bekçi koydun?

¹³Kai sakau: ‘Mano lova paguos mane, mano guolis palengvins mano skundą’,

¹³Yatağım beni rahatlatır,Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,

¹⁴Tu baugini mane sapnais ir gąsdini regėjimais.

¹⁴Beni düşlerle korkutuyor,Görümlerle yıldırıyorsun.

¹⁵Todėl mano siela pasirinktų būti pasmaugta, ir mirtis man geriau už gyvenimą.

¹⁵Öyle ki, boğulmayı,Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.

¹⁶Aš bjauriuosi juo ir nebenoriu gyventi. Palik mane, mano dienos­tuštybė.

¹⁶Yaşamımdan tiksiniyor,Sonsuza dek yaşamak istemiyorum;Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.

¹⁷Kas yra žmogus, kad jį laikai pagarboje ir kreipi į jį savo dėmesį?

¹⁷‹‹İnsan ne ki, onu büyütesin,Üzerinde kafa yorasın,

¹⁸Aplankai jį kas rytą, kas akimirką jį mėgini.

¹⁸Her sabah onu yoklayasın,Her an onu sınayasın?

¹⁹Kada paliksi mane ir leisi ramiai nuryti seilę?

¹⁹Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın,Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?

²⁰Jei nusidėjau, ką Tau padarysiu, žmonių sarge? Kodėl mane pasirinkai taikiniu, kad būčiau sau našta?

²⁰Günah işledimse, ne yaptım sana,Ey insan gözcüsü?Niçin beni kendine hedef seçtin?Sana yük mü oldum?

²¹Kodėl neatleidi mano kaltės ir nepanaikini mano nusikaltimo? Aš gulėsiu dulkėse; Tu ieškosi manęs rytą, tačiau manęs nebebus”.

²¹Niçin isyanımı bağışlamaz,Suçumu affetmezsin?Çünkü yakında toprağa gireceğim,Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.››