¹Viešpatie, kodėl stovi toli, kodėl nelaimės metu slepiesi?

¹Ya RAB, neden uzak duruyorsun,Sıkıntılı günlerde kendini gizliyorsun?

²Bedievis didžiuojasi ir persekioja vargšą; tepakliūna jie į pinkles, savo sumanytas.

²Kötüler gururla mazlumları avlıyor,Mazlumlar kötülerin kurduğu tuzağa düşüyor.

³Nedorėlis giriasi savo širdies pageidimais, gobšuolis didžiuojasi ir niekina Viešpatį.

³Kötü insan içindeki isteklerle övünür,Açgözlü insan RABbe lanet okur, Onu hor görür.

⁴Nedorėlis išdidžiu veidu neieško Dievo, nėra Dievo jo mintyse.

⁴Kendini beğenmiş kötü insan Tanrıya yönelmez,Hep, ‹‹Tanrı yok!›› diye düşünür.

⁵Jam viskas sekasi, per toli nuo jo Tavo sprendimai, jis visus savo priešus niekais laiko.

⁵Kötülerin yolları her zaman başarıya götürür.Öyle yücedir ki senin yargıların,Kötüler anlayamaz, düşmanına burun kıvırır.

⁶Jis tarė savo širdyje: “Niekas manęs nepajudins, niekada manęs neištiks nelaimė”.

⁶İçinden, ‹‹Ben sarsılmam›› der,‹‹Hiçbir zaman sıkıntıya düşmem.››

⁷Jo burna pilna keiksmų, smurto, apgaulės; po jo liežuviu­nelaimė ir tuštybė.

⁷Ağzı lanet, hile ve zulüm dolu,Dilinin altında kötülük ve fesat saklı.

⁸Tyko prie kelio kur įlindęs, iš pasalų nekaltąjį žudo. Jis seka akimis varguolį,

⁸Köylerin çevresinde pusu kurar,Masumu gizli yerlerde öldürür,Çaresizi sinsice gözler.

⁹tūno pasislėpęs kaip liūtas tankynėje, vargšą kėsinasi sugauti; jis sugauna vargšą ir įtraukia į savo tinklą.

⁹Gizli yerlerde pusuya yatarÇalılıktaki aslan gibi,Kapmak için mazlumu beklerVe ağına düşürüp yakalar.

¹⁰Pasilenkia, atsigula, vargšai krinta į jo galingus nagus.

¹⁰Kurbanları çaresiz çöker,Saldıranın üstün gücü altında ezilir.

¹¹Jis tarė savo širdyje: “Dievas pamiršo, Jis nusigręžė, nieko nematys”.

¹¹Kötü insan içinden, ‹‹Tanrı unuttu›› der,‹‹Örttü yüzünü, asla göremez.››

¹²Viešpatie, pakilk, Dieve, pakelk savo ranką, neužmiršk vargdienių!

¹²Kalk, ya RAB, kaldır elini, ey Tanrı!Mazlumları unutma!

¹³Ko gi nedorėlis prieš Dievą burnoja? Jis tarė savo širdyje: “Tu nepareikalausi”.

¹³Neden kötü insan seni hor görsün,İçinden, ‹‹Tanrı hesap sormaz›› desin?

¹⁴Tu matai tai, nes žiūri į vargą ir skausmą, kad atlygintum savo ranka. Vargšas atsiduoda Tau, Tu esi našlaičių globėjas.

¹⁴Oysa sen sıkıntı ve acı çekenleri görürsün,Yardım etmek için onları izlersin;Çaresizler sana dayanır,Öksüzün yardımcısı sensin.

¹⁵Sulaužyk ranką bedieviui ir nedorėliui atlygink už jo nedorumą, kol neliks iš jo nieko.

¹⁵Kötünün, haksızın kolunu kır,Sormadık hesap kalmasın yaptığı kötülükten.

¹⁶Viešpats yra Karalius per amžių amžius, iš Jo žemės pagonys išnyks.

¹⁶RAB sonsuza dek kral kalacak,Uluslar Onun ülkesinden temizlenecek.

¹⁷Nuolankiųjų troškimą Tu girdi, sustiprini jų širdis, atkreipi savo ausį,

¹⁷Mazlumların dileğini duyarsın, ya RAB,Yüreklendirirsin onları,Kulağın hep üzerlerinde;

¹⁸kad gintum našlaičio ir prispaustojo teises, kad žemės žmogus daugiau nebesiautėtų.

¹⁸Öksüze, düşküne hakkını vermek için,Bir daha dehşet saçmasın ölümlü insan.