¹O Dieve, mano širdis pasiruošusi. Aš giedosiu ir girsiu savo šlovėje.

¹Kararlıyım, ey Tanrı,Bütün varlığımla sana ezgiler, ilahiler söyleyeceğim!

²Pabuskite, psalteri ir arfa! Aš taip pat anksti atsikelsiu.

²Uyan, ey lir, ey çenk,Seheri ben uyandırayım!

³Girsiu Tave, Viešpatie, tarp tautų, giedosiu gyrių Tau tarp pagonių.

³Halkların arasında sana şükürler sunayım, ya RAB,Ulusların arasında seni ilahilerle öveyim.

⁴Tavo gailestingumas siekia aukščiau dangų, Tavo tiesa­iki debesų.

⁴Çünkü sevgin göklere erişir,Sadakatin gökyüzüne ulaşır.

⁵Būk išaukštintas danguose ir Tavo šlovė tebūna visoje žemėje,

⁵Yüceliğini göster göklerin üstünde, ey Tanrı,Görkemin bütün yeryüzünü kaplasın!

⁶kad Tavo mylimieji būtų išlaisvinti; išgelbėk savo dešine ir išklausyk mane.

⁶Kurtar bizi sağ elinle, yardım et,Sevdiklerin özgürlüğe kavuşsun diye!

⁷Dievas kalbėjo savo šventume: “Aš džiūgausiu ir išdalinsiu Sichemą, paskirstysiu Sukotų slėnį.

⁷Tanrı şöyle konuştu kutsal yerinde:‹‹Şekemi sevinçle bölüştürecek,Sukkot Vadisini ölçeceğim.

⁸Mano yra Gileadas ir Manasas, Efraimas­mano galvos šalmas, Judas­mano skeptras.

⁸Gilat benimdir, Manaşşe de benim,Efrayim miğferim,Yahuda asam.

⁹Moabas yra mano praustuvė. Ant Edomo numesiu savo kurpę. Filistijoje Aš džiaugsiuosi pergale”.

⁹Moav yıkanma leğenim,Edomun üzerine çarığımı fırlatacağım,Filiste zaferle haykıracağım.›› fırlatılması, bir yerin sahiplenilmesi anlamına geliyordu.

¹⁰Kas įves mane į sustiprintą miestą? Kas nuves mane į Edomą?

¹⁰Kim beni surlu kente götürecek?Kim bana Edoma kadar yol gösterecek?

¹¹Dieve, argi ne Tu mus atstūmei? Argi ne Tu, Dieve, neišėjai su mūsų kariuomene?

¹¹Ey Tanrı, sen bizi reddetmedin mi?Ordularımıza öncülük etmiyor musun artık?

¹²Suteik mums pagalbą varge, nes žmonių pagalba yra be vertės.

¹²Yardım et bize düşmana karşı,Çünkü boştur insan yardımı.

¹³Su Dievu būsime drąsūs, Jis sutryps mūsų priešus.

¹³Tanrı'yla zafer kazanırız,O çiğner düşmanlarımızı.