1Kai šaukiuosi Tavęs, išklausyk, mano teisumo Dieve! Tu išlaisvinai mane, kai buvau suspaustas. Būk man gailestingas, išgirsk mano maldą!
1Sana seslenince yanıtla beni,Ey adil Tanrım!Ferahlat beni sıkıntıya düştüğümde,Lütfet bana, kulak ver duama.
2O žmonės, kaip ilgai niekinsite mano garbę? Ar ilgai mylėsite tuštybę ir ieškosite melo?
2Ey insanlar, ne zamana dekOnurumu utanca çevireceksiniz?Ne zamana dek boş şeylere gönül verecek,Yalan peşinde koşacaksınız? |iSela
3Žinokite, kad Viešpats sau atskyrė šventąjį. Viešpats išgirsta, kai Jo šaukiuosi.
3Bilin ki, RAB sadık kulunu kendine ayırmıştır,Ne zaman seslensem, duyar beni.
4Rūstaudami nenusidėkite; svarstykite savo širdyje gulėdami lovose ir nusiraminkite.
4Öfkelenebilirsiniz, ama günah işlemeyin;İyi düşünün yatağınızda, susun. |iSela
5Aukokite teisumo aukas ir Viešpačiu pasitikėkite.
5Doğruluk kurbanları sunun RABbe,Ona güvenin.
6Daugelis sako: “Kas parodys mums gera?” Pakelk virš mūsų, Viešpatie, savo šviesų veidą!
6‹‹Kim bize iyilik yapacak?›› diyen çok.Ya RAB, yüzünün ışığıyla bizi aydınlat!
7Tu davei mano širdžiai daugiau linksmybės negu jiems, kai jie turi gausiai javų ir vyno.
7Öyle bir sevinç verdin ki bana,Onların bol tahıl ve yeni şaraptan aldığı sevinçten fazla.
8Atsigulu ramus ir užmiegu, nes Tu vienintelis, Viešpatie, leidi man saugiai gyventi.
8Esenlik içinde yatar uyurum,Çünkü yalnız sen, ya RAB,Güvenlik içinde tutarsın beni.