¹¶ Ko nga whakatakataka a te ngakau na te tangata; engari ko te kupu whakahoki a te arero na Ihowa.

¹Hjertets Råd er Menneskets sag. Tungens Svar er fra HERREN.

²¶ Ko nga ara katoa o te tangata he ma ki ona ake kanohi; ko Ihowa ia ki te pauna i nga wairua.

²En Mand holder al sin Færd for ren, men HERREN vejer Ånder.

³¶ Utaina au mahi ki runga ki a Ihowa, a ka whakapumautia ou whakaaro.

³Vælt dine Gerninger på HERREN, så skal dine Planer lykkes.

⁴¶ He mea hanga na Ihowa nga mea katoa mo tona tutukitanga, mo tona: ae ra, ko te tangata kino hoki mo te ra o te kino.

⁴Alt skabte HERREN, hvert til sit, den gudløse også for Ulykkens Dag.

⁵¶ He mea whakarihariha na Ihowa te hunga ngakau whakakake katoa; ahakoa pupuri te ringa ki te ringa, e kore ia e kore te whiua.

⁵Hver hovmodig er HERREN en Gru, visselig slipper han ikke for Straf.

⁶¶ Ko te mahi tohu tangata me te pono hei pure mo te kino; ma te wehi hoki ki a Ihowa ka mawehe atu ai te tangata i te kino.

⁶Ved Mildhed og Troskab sones Brøde, ved HERRENs Frygt undviger man ondt.

⁷¶ Ki te pai a Ihowa ki nga ara o te tangata, ka meinga e ia ona hoariri nei ano kia mau te rongo ki a ia.

⁷Når HERREN har Behag i et Menneskes Veje, gør han endog hans Fjender til Venner.

⁸¶ He pai ake te mea iti i runga i te tika, i nga hua maha ki te kahore he tika.

⁸Bedre er lidet med Retfærd end megen Vinding med Uret.

⁹¶ Ko te ngakau o te tangata hei whakaaro i tona ara; ko Ihowa ia hei whakatika i tona hikoi.

⁹Menneskets Hjerte udtænker hans Vej, men HERREN styrer hans Fjed.

¹⁰¶ He kupu atua kei nga ngutu o te kingi; e kore tona mangai e poka ke ina whakawa.

¹⁰Der er Gudsdom på Kongens Læber, ej fejler hans Mund, når han dømmer.

¹¹¶ Ko te taimaha tika, ko te pauna tika, na Ihowa; he mahi nana nga kohatu katoa o te putea.

¹¹Ret Bismer og Vægtskål er HERRENs, hans Værk er alle Posens Lodder.

¹²¶ He mea whakarihariha ki nga kingi te mahi i te kino; na te tika hoki i u ai te torona.

¹²Gudløs Færd er Konger en Gru, thi ved Retfærd grundfæstes Tronen.

¹³¶ He mea ahuareka ki nga kingi nga ngutu tika: e aroha ana hoki ratou ki te tangata e korero tika ana.

¹³Retfærdige Læber har Kongens Yndest, han elsker den, der taler oprigtigt.

¹⁴¶ Ko te riri o te kingi ano he karere mo te mate: engari ka whakamarietia e te tangata whakaaro nui.

¹⁴Kongens Vrede er Dødens Bud, Vismand evner at mildne den.

¹⁵He ora kei te marama o te mata o te kingi: a ko tana manako he rite ki te kapua o to muri ua.

¹⁵I Kongens Åsyns Lys er der Liv, som Vårregnens Sky er hans Yndest.

¹⁶¶ Ko te whiwhi ki te whakaaro nui, ano te pai! pai atu i te whiwhi ki te koura; ko te whiwhi hoki ki te matauranga te mea e hiahiatia nuitia atu i te hiriwa.

¹⁶At vinde Visdom er bedre end Guld, at vinde Indsigt mere end Sølv.

¹⁷¶ Ko te huanui o te hunga tika he mawehe atu i te kino: ko te tangata e whai whakaaro ana ki tona ara, ka mau tona wairua.

¹⁷De retsindiges Vej er at vige fra ondt; den vogter sit Liv, som agter på sin Vej.

¹⁸¶ Haere ai te whakakake i mua o te whakangaromanga, te wairua whakapehapeha i mua i te hinganga.

¹⁸Hovmod går forud for Fald, Overmod forud for Snublen.

¹⁹¶ Ko te ngakau whakaiti i waenga i te hunga rawakore, pai atu i te uru ki te tuwahanga taonga a te hunga whakakake.

¹⁹Hellere sagtmodig med ydmyge end dele Bytte med stolte.

²⁰¶ Ko te tangata e tahuri ana ki te kupu, ka kite i te pai: a ko te tangata e whakawhirinaki ana ki a Ihowa, ka hari.

²⁰Vel går det den, der mærker sig Ordet; lykkelig den, der stoler på HERREN.

²¹¶ Ka kiia te whakaaro nui he matau; ma te reka hoki o nga ngutu ka neke ai te mohio.

²¹Den vise kaldes forstandig, Læbernes Sødme øger Viden.

²²¶ Ko te matauranga te puna o te ora mo te tangata i whiwhi ki tera; ko te ako ia mo te hunga wairangi ko to ratou wairangi ano.

²²Kløgt er sin Mand en Livsens Kilde, Dårskab er Dårers Tugt.

²³¶ Ma te ngakau o te tangata whakaaro nui e tohutohu tona mangai, e apiti hoki he kupu mohio ki ona ngutu.

²³Den vises Hjerte giver Munden Kløgt, på Læberne lægger det øget Viden.

²⁴¶ Ko nga kupu matareka ano kei te honikoma, he reka ki te wairua, he rongoa ki nga wheua.

²⁴Hulde Ord er som flydende Honning, søde for Sjælen og sunde for Legemet.

²⁵¶ Tera he ara e tika ana ki te titiro a te tangata; ko tona mutunga ia ko nga ara ki te mate.

²⁵Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.

²⁶¶ Ko te hiahia o te tangata e mahi ana, e mahi ana mona; no te mea e akiakina ana ia e tona mangai.

²⁶En Arbejders Hunger arbejder for ham, thi Mundens Krav driver på ham.

²⁷¶ E whakatakoto ana te tangata tikangakore i te kino, a kei ona ngutu ano he ahi e ka ana.

²⁷En Nidding graver Ulykkesgrave, det er, som brændte der Ild på hans Læber.

²⁸Ko ta te tangata whanoke he titaritari i te raruraru; ko ta te tangata kawekawe korero he wehewehe i nga hoa tupu.

²⁸Rænkefuld Mand sætter Splid; den, der bagtaler, skiller Venner.

²⁹¶ Whakawai ai te tangata nanakia i tona hoa, kawe ai i a ia ki te huarahi kahore i pai.

²⁹Voldsmand lokker sin Næste og fører ham en Vej, der ikke er god.

³⁰Ko te tangata e whakamoe ana i ona kanohi, e mea ana kia whakaaroa ai e ia nga mea whanoke; ko te tangata e kokopi ana i ona ngutu e whakatutuki ana i te kino.

³⁰Den, der stirrer, har Rænker for; knibes Læberne sammen, har man fuldbyrdet ondt.

³¹¶ He karauna kororia te mahunga hina, e ka kitea i runga i te ara o te tika.

³¹Grå Hår er en dejlig Krone, den vindes på Retfærds Vej.

³²¶ Engari rawa te tangata manawanui i te tangata kaha, te tangata e pehia ana e ia tona wairua i te tangata i horo ai te pa.

³²Større end Helt er sindig Mand, større at styre sit Sind end at tage en Stad.

³³¶ E maka ana te rota ki roto ki te kokorutanga o te kakahu; kei a Ihowa ia te tikanga katoa.

³³I Brystfolden rystes Loddet, det falder, som HERREN vil.