¹¶ Ki te noho tahi korua ko te rangatira ki te kai, ata whakaaroa marietia tera i tou aroaro:

¹Når du sidder til bords hos en Stormand, mærk dig da nøje, hvem du har for dig,

²Whakapakia he maripi ki tou korokoro, ki te mea he tangata kakai koe.

²og sæt dig en Kniv på Struben, i Fald du er alt for sulten.

³Kaua e hiahia ki ana mea reka: he kai tinihanga hoki era.

³Attrå ikke hans lækre Retter, thi det er svigefuld kost.

⁴¶ Kaua e taruke ki te mea taonga: kati tau mea ki tou matauranga.

⁴Slid dig ikke op for at vinde dig Rigdom, brug ej din Forstand dertil!

⁵E anga mai ranei ou kanohi ki taua mea korekore nei? He pono hoki ka whai parirau te taonga, koia ano kei te ekara, rere ana whaka te rangi.

⁵Skal dit Blik flyve efter den uden at finde den? Visselig gør den sig Vinger som Ørnen, der flyver mod Himlen.

⁶¶ Kaua e kainga te kai a te tangata kanohi kino, kei minamina hoki koe ki ana mea reka.

⁶Spis ej den misundeliges Brød, attrå ikke hans lækre Retter;

⁷Ko tana hoki e mea ai i roto i a ia, pera tonu ia: E kai, e inu; koia tana kupu ki a koe; kahore ia ona ngakau ki a koe.

⁷thi han sidder med karrige Tanker; han siger til dig: "Spis og drik!" men hans Hjerte er ikke med dig.

⁸Ko te kongakonga i kainga e koe, ka ruakina e koe, ka maumauria ano hoki au kupu reka.

⁸Den Bid, du har spist, må du udspy, du spilder dine fagre Ord.

⁹¶ Kaua e korero ki nga taringa o te kuware; ka whakahawea hoki ia ki te whakaaro nui o au kupu.

⁹Tal ikke for Tåbens Ører, thi din kloge Tale agter han ringe.

¹⁰¶ Kei whakanekehia e koe te rohe tawhito; kei haere koe ki nga mara a te pani:

¹⁰Flyt ej ældgamle Skel, kom ikke på faderløses Mark;

¹¹No te mea he kaha to ratou kaiwhakaora; ka tohea e ia ta ratou tohe ki a koe.

¹¹thi deres Løser er stærk, han fører deres Sag imod dig.

¹²¶ Anga atu tou ngakau ki te ako, me ou taringa ki nga kupu o te matauranga.

¹²Vend dit Hjerte til Tugt, dit Øre til Kundskabs Ord.

¹³Kaua e tohungia te whiu ki te tamaiti: ki te patua hoki ia e koe ki te rakau, e kore ia e mate.

¹³Spar ej Drengen for Tugt; når du slår ham med Riset, undgår han Døden;

¹⁴Tatatia ia e koe ki te rakau, a ka whakaorangia e koe tona wairua i te reinga.

¹⁴du slår ham vel med Riset, men redder hans Liv fra Dødsriget.

¹⁵E taku tama, ki te whakaaro nui tou ngakau, ka koa hoki toku ngakau, ae ra, toku nei ano:

¹⁵Min Søn, er dit Hjerte viist, så glæder mit Hjerte sig også,

¹⁶Ae ra, ka hari oku whatumanawa, ina korero ou ngutu i nga mea tika.

¹⁶og mine Nyrer jubler, når dine Læber taler, hvad ret er!

¹⁷¶ Kei hae tou ngakau ki te hunga hara; engari kia wehi koe ki a Ihowa, a pau noa te ra.

¹⁷Dit Hjerte være ikke skinsygt på Syndere, men stadig ivrigt i HERRENs Frygt;

¹⁸He pono hoki tera ano he whakautu; e kore ano hoki tau i tumanako ai e hatepea atu.

¹⁸en Fremtid har du visselig da, dit Håb bliver ikke til intet.

¹⁹¶ Whakarongo ra, e taku tama, kia whai whakaaro hoki koe, a whakatikaia tou ngakau i te ara.

¹⁹Hør, min Søn, og bliv viis, lad dit Hjerte gå den lige Vej.

²⁰Kei uru ki te hunga kakai waina; ki te hunga pukukai kikokiko:

²⁰Hør ikke til dem, der svælger i Vin, eller dem, der frådser i Kød;

²¹No te mea ka tutuki tahi te tangata inu raua ko te tangata kakai ki te rawakore; he tawhetawhe hoki te kakahu a te momoe mo te tangata.

²¹thi Dranker og Frådser forarmes, Søvn giver lasede Klæder.

²²Whakarongo ki tou papa nana koe; kaua hoki e whakahawea ki tou whaea ina ruruhi ia.

²²Hør din Fader, som avlede dig, ringeagt ikke din gamle Moder!

²³Hokona te pono, kaua hoki e whakawhitiwhitia; ae ra, te whakaaro nui, te ako hoki, me te matauranga.

²³Køb Sandhed og sælg den ikke, Visdom, Tugt og Forstand.

²⁴Nui atu hoki te koa o te papa o te tangata tika; a, ko te tangata e whanau he tama whakaaro nui mana, ka hari ia ki a ia.

²⁴Den retfærdiges Fader jubler; har man avlet en Vismand, glædes man ved ham;

²⁵Kia hari tou papa raua ko tou whaea, ina, kia koa te wahine i whanau ai koe.

²⁵din Fader og Moder glæde sig, hun, der fødte dig, juble!

²⁶E taku tama, homai tou ngakau ki ahau, kia manako ano hoki ou kanohi ki aku ara.

²⁶Giv mig dit Hjerte, min Søn, og lad dine Øjne synes om mine Veje!

²⁷No te mea he rua hohonu te wahine kairau; he poka kuiti te wahine ke.

²⁷Thi en bundløs Grav er Skøgen, den fremmede Kvinde, en snæver Brønd;

²⁸Ae ra, ka whanga ia ano he kaipahua, a ka whakatokomahatia e ia nga tangata poka ke.

²⁸ja, som en Stimand ligger hun på Lur og øger de troløses Tal blandt Mennesker.

²⁹¶ Ko wai e aue? Ko wai e tangi? Ko wai e totohe? Ko wai e ngangautia? Ko wai e maru, he mea takekore? Ko wai e whero tonu ona kanohi?

²⁹Hvem har Ak, og hvem har Ve, hvem har Kiv, og hvem har Klage? Hvem har Sår uden Grund, hvem har sløve Øjne?

³⁰Ko te hunga e noho roa ana ki te waina; ko te hunga e haere ana ki te rapu i te waina whakaranu.

³⁰De, som sidder sent over Vinen, som kommer for at smage den stærke Drik.

³¹Kaua e titiro ki te waina i te mea e whero ana, ina puta tona kara i roto i te kapu, ina mania tona heke.

³¹Se ikke til Vinen, hvor rød den er, hvorledes den perler i Bægeret; den glider så glat,

³²Tona tukunga iho ano he nakahi e ngau ana, koia ano kei te wero a te neke.

³²men bider til sidst som en Slange og spyr sin Gift som en Øgle;

³³E kite hoki ou kanohi i nga mea rereke, a ka puta he kupu rereke i tou ngakau.

³³dine Øjne skuer de sælsomste Ting, og bagvendt taler dit Hjerte;

³⁴Ae ra, ka rite koe ki te tangata e takoto ana i waenga moana, ki te tangata ranei e takoto ana i te tihi o te rewa.

³⁴du har det, som lå du midt i Havet, som lå du oppe på en Mastetop.

³⁵A ka mea koe, Patua ana ahau e ratou, a kihai ahau i mamae; tatatia ana ahau e ratou, a kihai ahau i mohio: a hea ahau ara ake ai? Ka rapua ano e ahau.

³⁵"De slog mig, jeg følte ej Smerte, gav mig Hug, jeg mærked det ikke; når engang jeg vågner igen, så søger jeg atter til Vinen!"