¹¶ Kei hae koe ki te hunga kino, kaua hoki e hiahia hei hoa mo ratou.

¹Misund ej onde Folk, hav ikke lyst til at være med dem;

²Ko ta to ratou ngakau hoki e whakaaro ai, he tukino, ko ta o ratou ngutu e korero ai, he whanoke.

²thi deres Hjerte pønser på Vold, deres Læbers Ord volder Men.

³¶ Ma te whakaaro nui ka hanga ai te whare, a ma te matauranga ka u ai:

³Ved Visdom bygges et Hus, ved Indsigt holdes det oppe,

⁴Ma te mohio hoki ka ki ai nga ruma i nga taonga utu nui katoa, i nga mea ahuareka.

⁴ved Kundskab fyldes kamrene med alskens kosteligt, herligt Gods.

⁵He kaha te tangata whakaaro nui; ae, e whakanuia ana e te tangata mohio te kaha.

⁵Vismand er større end Kæmpe, kyndig Mand mer end Kraftkarl.

⁶Na kia pai te ngarahu ina anga koe ki te whawhai: kei te tokomaha hoki o nga kaiwhakatakoto whakaaro te ora.

⁶Thi Krig skal du føre efter modent Overlæg, vel står det til, hvor mange giver Råd.

⁷¶ He tiketike rawa te whakaaro nui mo te wairangi: e kore e kuihi tona mangai i te kuwaha.

⁷Visdom er Dåren for høj, han åbner ej Munden i Porten.

⁸Ko te tangata e whakaaro ana ki te kino, ka kiia he whanoke.

⁸Den, der har ondt i Sinde, kaldes en rænkefuld Mand.

⁹He hara te whakaaro wairangi: he mea whakarihariha ano ki te tangata te tangata whakahi.

⁹Hvad en Dåre har for, er Synd, en Spotter er Folk en Gru.

¹⁰¶ Ki te ngoikore koe i te ra o te he, he iti tou kaha.

¹⁰Taber du Modet på Trængslens Dag, da er din Kraft kun ringe.

¹¹¶ Whakaorangia te hunga e kawea atu ana ki te mate, a puritia mai hoki e koe te hunga e meatia ana kia whakamatea.

¹¹Frels dem, der slæbes til Døden, red dem, der vakler hen for at dræbes.

¹²Ki te mea koe, Nana, kihai tenei i mohiotia e matou: kahore ianei te kaipauna ngakau i te whakaaro ki tera? a, ko te kaitiaki o tou wairua, kahore ranei ia e mohio? e kore ranei e homai e ia ki te tangata kia rite ki tana mahi?

¹²Siger du: "Se, jeg vidste det ikke" - mon ej han, der vejer Hjerter, kan skønne? Han, der tager Vare på din Sjæl, han ved det, han gengælder Mennesker, hvad de har gjort.

¹³¶ Kainga, e taku tama, te honi, he pai hoki; me te honikoma, he mea reka hoki ki tou mangai:

¹³Spis Honning, min Søn, det er godt, og Kubens Saft er sød for din Gane;

¹⁴Ka mohio ai koe ki te whakaaro nui, he mea ki tou wairua: ki te kitea e koe, he tukunga iho ano tona, e kore hoki tau i tumanako ai e hatepea.

¹⁴vid, at så er og Visdom for Sjælen! Når du finder den, har du en Fremtid, dit Håb bliver ikke til intet.

¹⁵¶ Kaua, e te tangata kino, e whanga ki te nohoanga o te tangata tika; kei tukino koe ki tona takotoranga.

¹⁵Lur ej på den retfærdiges Bolig, du gudløse, ødelæg ikke hans Hjem;

¹⁶E hinga ana hoki te tangata tika, e whitu hinganga, ka ara ake ano: ka whakataka ia te hunga kino e te he.

¹⁶thi syv Gange falder en retfærdig og står op, men gudløse styrter i Fordærv.

¹⁷¶ Kaua e harakoa ki te hinga tou hoariri, kaua hoki tou ngakau e hari ina taka ia:

¹⁷Falder din Fjende, så glæd dig ikke, snubler han, juble dit Hjerte ikke,

¹⁸Kei kite a Ihowa, a ka he ki tana titiro, a ka tahuri atu tona riri i a ia.

¹⁸at ikke HERREN skal se det med Mishag og vende sin Vrede fra ham.

¹⁹¶ Kei mamae koe, he mea mo nga kaimahi i te kino, kei hae hoki ki te hunga kino.

¹⁹Græm dig ej over Ugerningsmænd, misund ikke de gudløse;

²⁰Kahore hoki he mutunga pai ki te tangata kino; ka keto hoki te rama a te hunga kino.

²⁰thi den onde har ingen Fremtid, gudløses Lampe går ud.

²¹¶ E taku tama, e wehi ki a Ihowa, ki te kingi hoki: a, kaua e whakauru noa atu ki te hunga e mea ana ki te whakaputa ke.

²¹Frygt HERREN og Kongen, min Søn, indlad dig ikke med Folk, som gør Oprør;

²²No te mea ka puta tata te aitua mo ratou: a ko wai ka mohio ki te whakangaromanga o raua tokorua?

²²thi brat kommer Ulykke fra dem, uventet Fordærv fra begge.

²³¶ He whakatauki ano hoki enei na te hunga whakaaro nui. Ehara i te mea pai kia whakaaro ki te kanohi tangata ina whakawa.

²³Også følgende Ordsprog er af vise Mænd. Partiskhed i Retten er ilde.

²⁴Ko te tangata e mea ana ki te tangata kino, He tika koe; ka kanga nga iwi ki a ia, ka whakarihariha nga tauiwi ki a ia.

²⁴Mod den, som kender en skyldig fri, er Folkeslags Banden, Folkefærds Vrede;

²⁵Otiia ka koa nga ngakau o te hunga e riria ai tona he, ka tau iho ano hoki te manaaki pai ki runga ki a ratou.

²⁵men dem, der dømmer med Ret, går det vel, dem kommer Lykkens Velsignelse over.

²⁶Ka kihia e ia nga ngutu e whakahoki ana i nga kupu tika.

²⁶Et Kys på Læberne giver den, som kommer med ærligt Svar.

²⁷¶ Meinga kia takoto pai tau mahi i waho, kia rite hoki hei meatanga mau i te mara; muri iho ka hanga i tou whare.

²⁷Fuldfør din Gerning udendørs, gør dig færdig ude på Marken og byg dig siden et Hus!

²⁸¶ Kaua koe e tu hei kaiwhakaatu he mo tou hoa, i te mea kahore he take; a kaua e tinihanga ki ou ngutu.

²⁸Vidn ikke falsk mod din Næste, vær ikke letsindig med dine Læber;

²⁹Kaua e ki, Ka meatia ano e ahau ki a ia tana i mea ai ki ahau; ka rite ki ta te tangata mahi taku e whakahoki ai ki a ia.

²⁹sig ikke: "Jeg gør mod ham, som han gjorde mod mig, jeg gengælder hver hans Gerning."

³⁰¶ I haere ahau i te taha o te mara a te mangere, i te taha hoki o te mara waina a te tangata kahore ona mahara;

³⁰Jeg kom forbi en lad Mands Mark og et uforstandigt Menneskes Vingård;

³¹Na, kua tupuria katoatia e te tataramoa, kapi tonu te mata o te mara i te ongaonga, a ko to reira taiepa kohatu kua oti te wahi.

³¹se, den var overgroet af Tidsler, ganske skjult af Nælder; Stendiget om den lå nedbrudt.

³²Katahi ahau ka titiro, ka ata whakaaroaro: ka kite ahau, a ka hopu mai hei ako moku.

³²Jeg skued og skrev mig det bag Øre, jeg så og tog Lære deraf:

³³Kia iti ake nei te wahi e parangia ai, kia iti ake nei te moe, kia iti ake te kotuituitanga o nga ringa ka moe ai:

³³Lidt Søvn endnu, lidt Blund, lidt Hvile med samlagte Hænder:

³⁴Ka pera te haerenga mai o tou muhore ano he kaipahua; o tou rawakore hoki ano he tangata mau patu.

³⁴Som en Stimand kommer da Fattigdom over dig, Trang som en skjoldvæbnet Mand.