¹¶ Kei whakamanamana koe ki te ra apopo; kahore hoki koe e mohio ko te aha e puta mai i roto i te ra.

¹Ros dig ikke af Dagen i Morgen, du ved jo ikke, hvad Dag kan bringe.

²¶ Ma tetahi atu tangata te whakamoemiti mou, kaua ma tou mangai ake; ma te tangata ke, kaua ma ou ngutu ake.

²Lad en anden rose dig, ikke din Mund, en fremmed, ikke dine egne Læber.

³¶ He taimaha te kohatu, he taimaha ano te kirikiri; he taimaha atu ia i a raua tahi te pukuriri o te wairangi.

³Sten er tung, og Sand vejer til, men tung fremfor begge er Dårers Galde.

⁴He mea nanakia te riri, he rutaki te aritarita; ko wai ia e tu i mua i te hae?

⁴Vrede er grum, og Harme skummer, men Skinsyge, hvo kan stå for den?

⁵¶ He pai ke te riri matanui i te aroha huna.

⁵Hellere åbenlys Revselse end Kærlighed, der skjules.

⁶Ko nga patu a te hoa aroha he mea na te pono: ko nga kihi ia a te hoariri auau rawa.

⁶Vennehånds Hug er ærligt mente, Avindsmands Kys er mange.

⁷¶ E ngaruru ana te wairua makona ki te honikoma: engari ki te wairua hiakai, reka kau nga mea kawa katoa.

⁷Den mætte vrager Honning, alt beskt er sødt for den sultne.

⁸¶ Rite tonu ki te manu e atiutiu noa atu ana i tona kohanga te tangata e atiutiu noa atu ana i tona wahi.

⁸Som Fugl, der må fly fra sin Rede, er Mand, der må fly fra sit Hjem:

⁹¶ He whakahari ngakau te hinu me te whakakakara; he pera ano nga ahuareka o to te tangata hoa aroha i ahu mai i nga tikanga mateoha i whakatakotoria e tona ngakau.

⁹Olie og Røgelse fryder Sindet, men Sjælen sønderslides af Kummer.

¹⁰Ko tou hoa aroha ake, a ko te hoa hoki o tou papa, kaua e whakarerea; kaua hoki e haere ki te whare o tou tuakana i te ra e mate ai koe: he pai ke hoki te hoa e tata ana i te tuakana i tawhiti.

¹⁰Slip ikke din Ven og din Faders Ven, gå ej til din Broders Hus på din Ulykkes Dag. Bedre er Nabo ved Hånden end Broder i det fjerne.

¹¹¶ E taku tama, kia whakaaro nui, kia koa ai toku ngakau, kia whakahoki kupu ai hoki ahau ki te hunga e tawai ana ki ahau.

¹¹Vær viis, min Søn, og glæd mit Hjerte, at jeg kan svare den, der smæder mig.

¹²¶ E kite atu ana te tangata tupato i te he, a ka huna i a ia: tena ko te kuware, haere tonu atu, mamae tonu atu.

¹²Den kloge ser Faren og søger i Skjul, tankeløse går videre og bøder,

¹³¶ Tangohia te kakahu o te kaiwhakakapi mo te tangata ke; tona taunaha ano hoki mo ta te wahine ke.

¹³Tag hans Klæder, han borged for en anden, pant ham for fremmedes Skyld!

¹⁴¶ Ko te tangata e maranga ana i te atatu, he nui hoki tona reo ki te manaaki i tona hoa ka kiia tana he kanga.

¹⁴Den, som årle højlydt velsigner sin Næste, han får det regnet for Banden.

¹⁵¶ He maturuturu e puputu tonu ana i te ra nui te ua, he wahine ngangare, rite tonu raua:

¹⁵Ustandseligt Tagdryp en Regnvejrsdag og trættekær Kvinde ligner hinanden;

¹⁶Ko te tangata e mea ana ki te pehi i a ia, e mea ana ki te pehi i te hau, a ka tutaki tona ringa matau ki te hinu.

¹⁶den, som vil skjule hende, skjuler Vind, og hans højre griber i Olie.

¹⁷¶ Ko te rino hei whakakoi mo te rino; waihoki ko te tangata ano hei whakakoi i te mata o tona hoa.

¹⁷Jern skærpes med Jern, det ene Menneske skærper det andet.

¹⁸¶ Ko te kaitiaki o te piki, ka kai i ona hua: ka whakahonoretia te tangata e whakaaro ana ki tona rangatira.

¹⁸Røgter man et Figentræ, spiser man dets Frugt; den, der vogter sin Herre, æres.

¹⁹¶ He pera i te wai, tiro atu, tiro mai he kanohi, ka pena ano to te tangata ngakau ki te tangata.

¹⁹Som i Vandspejlet Ansigt møder Ansigt, slår Menneskehjerte Menneske i Møde.

²⁰¶ Ko te reinga, ko te whakangaromanga, e kore e makona; e kore ano hoki e makona nga kanohi o te tangata.

²⁰Dødsrige og Afgrund kan ikke mættes, ej heller kan Menneskens Øjne mættes.

²¹¶ Ko te oko tahu para mo te hiriwa, ko te oumu mo te koura; a, ko te whakanui i a ia, hei whakamatautau mo te tangata.

²¹Digel til Sølv og Ovn til Guld, efter sit Ry bedømmes en Mand.

²²¶ Ahakoa i tukua e koe te wairangi ki te tuki i roto i te kumete i waenga i nga witi pepe, e kore tona whakaarokore e riro.

²²Om du knuste en Dåre i Morter med Støder midt imellem Gryn, hans Dårskab veg dog ej fra ham.

²³¶ Kia anga nui koa kia mohio ki te ahua o au hipi, a kia pai te tiaki i au kahui kau:

²³Mærk dig, hvorledes dit Småkvæg ser ud, hav Omhu for dine Hjorde;

²⁴E kore hoki te taonga e mau tonu; e mau ianei te karauna ki nga whakatupuranga katoa?

²⁴thi Velstand varer ej evigt, Rigdom ikke fra Slægt til Slægt;

²⁵Kua whaiti te hei, e kitea ana te tupu hou, a e kohikohia ana nga otaota o nga maunga.

²⁵er Sommergræsset svundet, Grønt spiret frem, og sankes Bjergenes Urter,

²⁶Hei mea kakahu mou nga reme, a koe nga koati hei utu mo te mara.

²⁶da har du Lam til at give dig Klæder og Bukke til at købe en Mark,

²⁷A tera te waiu koati, he nui noa atu hei kai mau, hei kai hoki ma tou whare, hei oranga ano hoki mo au kotiro.

²⁷Gedemælk til Mad for dig og dit Hus, til Livets Ophold for dine Piger.