¹¶ Whakamoemititia a Ihowa. Whakawhetai ki a Ihowa; he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.

¹Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans miskundhed varer evindelig!

²Me wai e korero nga mahi nunui a Ihowa: e whakakite katoa nga whakamoemiti ki a ia?

²Hvo kan opregne Herrens vældige gerninger, finde ord til at kundgøre al hans pris?

³Ka hari te hunga e mau ana ki te whakarite tika; me te kaimahi i te tika i nga wa katoa.

³Salige de, der holder på ret, som altid øver retfærdighed!

⁴Maharatia mai ahau, e Ihowa, kia rite ki tau manako ki tau iwi: tirotirohia mai ahau i runga i tau whakaoranga.

⁴Husk os, Herre, når dit folk finder nåde, lad os få godt af din frelse,

⁵Kia kite ai ahau i te pai o au i whiriwhiri ai: kia koa ai, koa tahi me tau iwi; kia whakamanamana tahi ai me tou kainga tupu.

⁵at vi må se dine udvalgtes lykke, glæde os ved dit folks glæde og med din arvelod prise vor lykke!

⁶¶ Kua hara tahi matou me o matou matua, kua mahi matou i te kino, i te mea he.

⁶Vi syndede som vore Fædre, handlede ilde og gudløst.

⁷Kihai o matou matua i mohio ki au mea whakamiharo i Ihipa, kihai hoki i mahara ki te tini o au arohatanga; engari ia i whakatoi ratou ki a koe i te moana, ae, i te Moana Whero.

⁷Vore Fædre i Ægypten ænsede ej dine Undere, kom ikke din store Miskundhed i Hu, stod den Højeste imod ved det røde Hav.

⁸Otira whakaorangia ana ratou e ia, he whakaaro ki tona ingoa, kia matauria ai tona kaha.

⁸Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at gøre sin Vælde kendt;

⁹I riria ano e ia te Moana Whero, a kua maroke: na arahina ana ratou e ia i nga rire, ano ko waenga koraha.

⁹han trued det røde Hav, og det tørrede ud, han førte dem gennem Dybet som gennem en Ørk;

¹⁰Na whakaorangia ake ratou e ia i te ringa o te tangata i kino ki a ratou; a hokona ana ratou i roto i te ringa o te hoariri.

¹⁰han fried dem af deres Avindsmænds Hånd og udløste dem fra Fjendens Hånd;

¹¹A taupokina ana e nga wai o ratou hoariri, hore rawa tetahi morehu.

¹¹Vandet skjulte dem, som trængte dem, ikke een blev tilbage af dem;

¹²Na whakapono ana ratou ki ana kupu: a waiata ana i te whakamoemiti ki a ia.

¹²da troede de på hans Ord og kvad en Sang til hans Pris.

¹³¶ Hohoro tonu to ratou wareware ki ana mahi: kihai i taria e ratou tona whakaaro:

¹³Men de glemte snart hans Gerninger, biede ej på hans Råd;

¹⁴Engari i whakaputa nui i o ratou hiahia i te tahora; whakamatautau ana ratou i te Atua i te koraha.

¹⁴de grebes af Attrå i Ørkenen, i Ødemarken fristed de Gud;

¹⁵Na ka hoatu e ia ta ratou i inoi ai; otira i tukua atu e ia te hiroki ki to ratou wairua.

¹⁵så gav han dem det, de kræved og sendte dem Lede i Sjælen.

¹⁶I hae hoki ratou ki a Mohi i te puni, ki a Arona ano, ki te tangata tapu a Ihowa.

¹⁶De bar Avind mod Moses i Lejren, mod Aron, HERRENs hellige;

¹⁷Ko te hamamatanga o te whenua, na horomia ana a Ratana; a taupokina iho te ropu o Apirama.

¹⁷Jorden åbned sig, slugte Datan, lukked sig over Abirams Flok;

¹⁸A mura ana te ahi i to ratou ropu; wera ana i te mura te hunga kino.

¹⁸Ilden rasede i deres Flok, Luen brændte de gudløse op.

¹⁹I hanga e ratou he kuao kau ki Horepa, a koropiko ana ki te whakapakoko i whakarewaina.

¹⁹De lavede en Kalv ved Horeb og tilbad det støbte Billed;

²⁰Koia i whitia ai e ratou to ratou kororia mo te mea i rite ki te puru kai tarutaru.

²⁰de byttede deres Herlighed bort for et Billed af en Okse, hvis Føde er Græs;

²¹Wareware ake i a ratou te Atua, to ratou kaiwhakaora, i mahi nei i nga mea nunui ki Ihipa.

²¹de glemte Gud, deres Frelser, som øvede store Ting i Ægypten,

²²I nga mahi whakamiharo ki te whenua o Hama, i nga mea whakamataku ki te Moana Whero.

²²Undere i Kamiternes Land, frygtelige Ting ved det røde Hav.

²³Na ka mea ia, kia whakangaromia ratou, me i kaua a Mohi, tana i whiriwhiri ai, te tu ki tona aroaro i te takiwa, hei papare ake i tona riri, kei huna ratou e ia.

²³Da tænkte han på at udrydde dem, men Moses, hans udvalgte Mand, stilled sig i Gabet for hans Åsyn for at hindre, at hans Vrede lagde øde.

²⁴Ae ra, i whakahawea ratou ki te whenua ahuareka; kihai ratou i whakapono ki tana kupu;

²⁴De vraged det yndige Land og troede ikke hans Ord,

²⁵Heoi amuamu ana i roto i o ratou teneti, kihai i whakarongo ki te reo o Ihowa.

²⁵men knurrede i deres Telte og hørte ikke på HERREN;

²⁶Na reira ka ara tona ringa ki a ratou, ki te turaki i a ratou i te koraha;

²⁶da løfted han Hånden og svor at lade dem falde i Ørkenen,

²⁷Ki te turaki i o ratou uri i roto i nga iwi: ki te whakamarara i a ratou ki nga whenua.

²⁷splitte deres Sæd blandt Folkene, sprede dem rundt i Landene.

²⁸I whakauru atu hoki ratou ki a Paarapeoro: a kai ana i nga patunga tapu ma nga mea mate.

²⁸De holdt til med Ba'al-Peor og åd af de dødes Ofre;

²⁹Koia i whakapataritari ai ratou i a ia ki a ratou hanga kia riri; a pakaru ana mai te mate uruta ki a ratou.

²⁹de krænked ham med deres Gerninger, og Plage brød løs iblandt dem.

³⁰Na ko te whakatikanga ake o Pinehaha, ki te whakaputa whakawa: a mutu iho te mate.

³⁰Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen blev bragt til at standse,

³¹I kiia ai ia he tika i nga whakatupuranga katoa ake ake.

³¹og det regnedes ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt, evindelig.

³²I whakapataritari ano ratou i a ia ki nga wai o Meripa; na hemanawa ana a Mohi mo ratou:

³²De vakte hans Vrede ved Meribas Vand, og for deres Skyld gik det Moses ilde;

³³Na ratou hoki i whakatoi tona wairua, i he ai te kupu a ona ngutu.

³³thi de stod hans Ånd imod, og han talte uoverlagte Ord.

³⁴¶ Kihai ratou i whakangaro i nga iwi i kiia nei e Ihowa ki a ratou;

³⁴De udryddede ikke de Folk, som HERREN havde sagt, de skulde,

³⁵Heoi uru ana ki roto ki nga tauiwi, a ako ana i a ratou mahi.

³⁵med Hedninger blandede de sig og gjorde deres Gerninger efter;

³⁶I mahi hoki ratou ki a ratou whakapakoko, i mahangatia ai ratou.

³⁶deres Gudebilleder dyrkede de, og disse blev dem en Snare;

³⁷Ae, i patua e ratou a ratou tama me a ratou tamahine ma nga atua maori;

³⁷til Dæmonerne ofrede de, og det både Sønner og Døtre;

³⁸I whakahekea hoki te toto harakore, nga toto o a ratou tama, o a ratou tamahine, i patua nei e ratou ma nga whakapakoko o Kanaana; a poke iho te whenua i te toto.

³⁸de udgød uskyldigt Blod, deres Sønners og Døtres Blod, som de ofred til Kana'ans Guder, og Landet blev smittet ved Blod;

³⁹Na poke iho ratou i a ratou mahi: a puremu ana ki a ratou mahi.

³⁹de blev urene ved deres Gerninger, bolede ved deres idrætter.

⁴⁰Koia i mura ai te riri o Ihowa ki tana iwi; a whakarihariha ana ia ki tona kainga tupu.

⁴⁰Da blev HERREN vred på sit Folk og væmmedes ved sin Arv;

⁴¹A tukua ana ratou e ia ki te ringa o nga tauiwi; waiho ana te hunga i kino ki a ratou hei rangatira mo ratou.

⁴¹han gav dem i Folkenes Hånd, deres Avindsmænd blev deres Herrer;

⁴²Na ka tukinotia ratou e o ratou hoariri: ka pehia ki raro i o ratou ringa.

⁴²deres Fjendervoldte dem Trængsel, de kuedes under deres Hånd.

⁴³He maha ana whakaoranga i a ratou: ko ratou ia i whakatoi ki a ia i o ratou whakaaro, a whakaititia ana i ta ratou kino.

⁴³Han frelste dem Gang på Gang, men de stod egensindigt imod og sygnede hen i Brøden;

⁴⁴Ahakoa ra, i titiro ia ki to ratou matenga, i tona rongonga i ta ratou tangi:

⁴⁴dog så han til dem i Trængslen, så snart han hørte dem klage;

⁴⁵I mahara hoki ia ki tana kawenata ki a ratou, a rite tonu ki te tini o ana mahi aroha te putanga ketanga o ona whakaaro:

⁴⁵han kom sin Pagt i Hu og ynkedes efter sin store Miskundhed;

⁴⁶I meinga hoki ratou e ia kia arohaina e te hunga katoa i whakaraua atu ai ratou.

⁴⁶han lod dem finde Barmhjertighed hos alle, der tog dem til Fange.

⁴⁷Whakaorangia matou, e Ihowa, e to matou Atua, kohikohia matou i roto i nga tauiwi: kia whakawhetai ai ki tou ingoa tapu, kia whakamanamana ai ki tou whakamoemiti.

⁴⁷Frels os, HERRE vor Gud, du samle os sammen fra Folkene, at vi må love dit hellige Navn, med Stolthed synge din Pris.

⁴⁸Kia whakapaingia a Ihowa, te Atua o Iharaira, i tua whakarere ano, a ake ake. A kia mea katoa te iwi, Amine. Whakamoemititia a Ihowa.

⁴⁸Lovet være HERREN, Israels Gud, fra Evighed og til Evighed! Og alt Folket svare Amen!