¹¶ Na Rawiri. Kia whakapaingia a Ihowa, toku kamaka, e whakaako nei i oku ringa ki te whawhai, i oku maihao ki te tatau;

¹(Af David.) Lovet være HERREN, min Klippe, som oplærer mine hænder til Strid mine Fingre til Krig,

²Ko te atawhai moku, ko toku pa, ko toku pourewa me toku kaiwhakaora; ko toku whakangungu rakau, ko taku e whakawhirinaki ai; ko te kaipehi hoki o toku iwi ki raro i ahau.

²min Miskundhed og min Fæstning, min Klippeborg, min Frelser, mit Skjold og den, jeg lider på, som underlægger mig Folkeslag!

³E Ihowa, he aha te tangata i maharatia ai ia e koe? Te tama ranei a te tangata i whakaaroa ai ia e koe?

³HERRE, hvad er et Menneske, at du kendes ved det, et Menneskebarn, at du agter på ham?

⁴Ko te rite o te tangata kei te mea memeha noa: ona ra me te mea he atarangi e rere atu ana.

⁴Mennesket er som et Åndepust, dets Dage som svindende Skygge.

⁵Whakapikoa iho ou rangi e Ihowa, a heke iho: pa ki nga maunga, a ka pongere.

⁵HERRE, sænk din Himmel, stig ned og rør ved Bjergene, så at de ryger;

⁶Kokiritia mai he uira hei whakamarara i a ratou: koperea mai au pere, kia whati ai ratou.

⁶slyng Lynene ud og adsplit Fjenderne, send dine Pile og indjag dem Rædsel;

⁷Totoro iho tou ringa i runga: tangohia ahau, whakaorangia ahau i nga wai nunui, i te ringa o nga tangata ke;

⁷udræk din Hånd fra det høje, fri og frels mig fra store Vande,

⁸E korero teka nei to ratou mangai, a he ringa matau teka to ratou ringa matau.

⁸fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

⁹¶ Ka waiatatia e ahau he waiata hou ki a koe, e te Atua: ka himene atu ahau ki a koe i runga i te hatere aho tekau.

⁹Gud, jeg vil synge dig en ny Sang, lege for dig på tistrenget Harpe,

¹⁰Ko ia te kaihomai i te whakaoranga ki nga kingi, te kaiwhakaora i a Rawiri, i tana pononga, i te hoari whakamate.

¹⁰du, som giver Konger Sejr og udfrier David, din Tjener.

¹¹Tangohia ahau, whakaorangia hoki i nga ringa o nga tangata ke, e korero teka nei o ratou mangai, a he ringa matau teka to ratou ringa matau.

¹¹Fri mig fra det onde Sværd, frels mig fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

¹²A, kia rite a matou tama i to ratou taitamarikitanga ki nga mahuri e tupu ake ana; a matou tamahine hoki ki nga kohatu kokonga, whakapaipai rawa, no te whare rangatira te tauira;

¹²I Ungdommen er vore Sønner som højvoksne Planter, vore Døtre er som Søjler, udhugget i Tempelstil;

¹³Kia ki a matou pakoro, mo te tiki noa atu i tena mea, i tena mea: kia mano, kia tini nga hua o a matou hipi i o matou parae;

¹³vore Forrådskamre er fulde, de yder Forråd på, Forråd, vore Hjorde føder Tusinder, Titusinder på vore Marker,

¹⁴Kia taimaha a matou kau i nga pikaunga; kia kahore he pakarutanga mai ki roto, he whatinga atu hoki ki waho, a kia kahore he aue i o matou huarahi;

¹⁴fede er vore Okser; intet Murbrud, ingen Udvandring, ingen Skrigen på Torvene.

¹⁵Ka hari te iwi e pena ana: ae, ka hari te iwi ko Ihowa nei to ratou Atua.

¹⁵Saligt det Folk, der er således stedt, saligt det Folk, hvis Gud er HERREN!