¹¶ He Makiri na Ahapa. E te Atua, he aha i panga ai matou e koe ake ake? He aha i pongere ai tou riri ki nga hipi o tau mara?

¹(En maskil af Asaf.) Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evig, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?

²Mahara ki tau whakaminenga i hokona e koe i mua, i utua e koe hei iwi mo tou kainga tupu; a ki tenei Maunga Hiona i nohoia nei e koe.

²Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, - du udløste den til din Ejendoms Stamme - Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.

³Hiki ake ou waewae ki nga whakangaromanga e mau tonu nei, ki nga mahi kino katoa a te hoariri ki te wahi tapu.

³Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.

⁴Kua hamama nei ou hoariri i waenganui i au whakaminenga, kua whakaturia e ratou a ratou kara hei tohu.

⁴Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.

⁵E rite ana ratou ki nga tangata e hapai ana i te titaha ki te puia rakau.

⁵Det så ud, som når man løfter Økser i Skovens Tykning.

⁶Inaianei ia e tukitukia ana e ratou ona mea whakairo, pakaruhia iho ana ki te titaha, ki te hama.

⁶Og alt det udskårne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.

⁷Kua toua tou wahi tapu ki te kapura, kua noa i a ratou te nohoanga o tou ingoa, kei te whenua e takoto ana.

⁷På din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.

⁸I mea to ratou ngakau, Me whakangaro ratou a poto ake: kua tahuna e ratou nga whare huihui katoa o te Atua i te whenua.

⁸De tænkte: "Til Hobe udrydder vi dem!" De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.

⁹Kahore matou e kite i o matou tohu, kahore atu he poropiti, kahore hoki tetahi o matou e matau ana kia pehea ake te roa.

⁹Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.

¹⁰E te Atua, kia pehea ake te roa o te tawai a te hoariri? Ka kohukohu tonu ranei te hoariri ki tou ingoa ake ake?

¹⁰Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at håne dit Navn?

¹¹He aha i pepeke ai tou ringa, tou matau? Unuhia i roto i tou uma, whakamotitia ratou.

¹¹Hvorfor holder du din Hånd tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?

¹²¶ Ko te Atua ia toku Kingi o tua iho, e mahi whakaora ana i waenganui i te whenua.

¹²Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.

¹³Nau, na tou kaha i wawae te moana: pakaru ana i a koe nga matenga o nga tarakona i nga wai.

¹³Du kløvede Havet med Vælde, knuste på Vandet Dragernes Hoved;

¹⁴Mongamonga noa i a koe nga matenga o rewiatana: a hoatu ana ia e koe hei kai ma te iwi o te koraha.

¹⁴du søndrede Hovederne på Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;

¹⁵I wahia e koe te puna me te roma; mimiti ake i a koe nga awa nunui.

¹⁵Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;

¹⁶Nau te ao, nau hoki te po; nau i whakarite te marama me te ra.

¹⁶din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,

¹⁷Nau i whakatu nga rohe katoa o te whenua: te raumati me te hotoke, he mea whakarite ena nau.

¹⁷du fastsatte alle Grænser på Jord, du frembragte Sommer og Vinter.

¹⁸¶ Kia mahara ki tenei, kua tawai te hoariri, e Ihowa: kua kohukohu te hunga poauau ki tou ingoa.

¹⁸Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har hånet, et Folk af Dårer har spottet dit Navn!

¹⁹Kaua e tukua te wairua o tau kukupa ki te kirehe: kei wareware ake ake ki te whakaminenga o au rawakore.

¹⁹Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;

²⁰Whakaaroa te kawenata; kua kiki hoki nga wahi pouri o te whenua i nga nohoanga nanakia.

²⁰se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.

²¹Kei hoki whakama mai te tangata e tukinotia ana: kia whakamoemititia tou ingoa e te ware, e te rawakore.

²¹Lad ej den fortrykte gå bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!

²²E ara, e te Atua, tohea tau tohe: mahara ki ta te tangata poauau tawai ki a koe a pau noa te ra.

²²Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af bårer,

²³Kei wareware ki te reo o ou hoariri: e kake tonu ana te ngangau a te hunga e whakatika ana ki a koe.

²³lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!