1¶ He himene na Ahapa. He pono, he pai te Atua ki a Iharaira; ki te hunga ngakau ma.
1(En Salme af Asaf.) Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!
2Ko ahau ia, wahi iti kua tapepa oku waewae: me i kotahi kua paheke oku takahanga.
2Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;
3I hae hoki ahau ki te hunga whakahi, i toku kitenga i te tangata hara e kake ana.
3thi over Dårerne græmmed jeg mig, jeg så, at det gik de gudløse vel;
4Kahore hoki he whakawiringa a te mate i a ratou: he maro ano o ratou uaua.
4thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;
5Kahore nga mea whakapouri tangata e pa ki a ratou; kahore ano ratou e whiua tahitia me te mano tangata.
5de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.
6Na reira, ano he hei te whakakake e awhi nei i a ratou, ano he kakahu te tutu e hipokina nei ratou.
6Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.
7Pupuhi ana o ratou kanohi i te ngako: nui ake nga mea i a ratou i a o ratou ngakau i hiahia ai.
7Deres Brøde udgår af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.
8E whakahi ana ratou, e korero kino ana mo te whakatoi: kei runga noa ake a ratou korero.
8I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,
9Tutuki tonu to ratou mangai ki nga rangi: e kopikopiko ana hoki to ratou arero i runga i te whenua.
9de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om på Jorden.
10Koia tona iwi i hoki mai ai ki konei: a e whakawiria ana he wai mo ratou, ki tonu te kapu.
10Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.
11E mea ana ratou, Ma te aha e matau ai te Atua? He matauranga koia to te Runga Rawa?
11De siger: "Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?"
12Nana, ko te hunga kino tenei, kei runga tonu i te whenua rangatira, e hua ana o ratou taonga.
12Se, det er de gudløses kår, altid i Tryghed, voksende Velstand!
13He pono he maumau taku mea i toku ngakau kia ma, taku horoi hoki i oku ringa ki te harakore.
13Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,
14E whiua ana hoki ahau i te roa o te ra, e pakia ana i nga ata katoa.
14jeg plagedes Dagen igennem, blev revset på ny hver Morgen!
15¶ Me i ki ahau, Ka penei taku korero; na e tinihanga ana ahau ki te whakatupuranga o au tamariki.
15Men jeg tænkte: "Taler jeg så, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt."
16I taku meatanga kia matauria tenei, ka kite ahau he mahi whakauaua rawa;
16Så grundede jeg på at forstå det, møjsommeligt var det i mine Øjne,
17Tae noa ahau ki te wahi tapu o te Atua, katahi ahau ka mohio ki to ratou mutunga.
17Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:
18He pono i whakaturia ratou e koe ki nga wahi pahekeheke; a whakataka ana e koe ki te ngaromanga.
18Du sætter dem jo på glatte Steder, i Undergang styrter du dem.
19Ano te panga whakareretanga o to ratou hunanga! kua pau rawa i nga wehi.
19Hvor brat de dog lægges øde, går under, det ender med Rædsel!
20Ka rite ki te rekanga kanohi, ina ara ake te tangata, tau whakahawea ki to ratou ahua, e te Ariki, ina ara ake koe.
20De er som en Drøm, når man vågner, man vågner og regner sit Syn for intet.
21¶ Na mamae noa iho toku ngakau, a hukihuki ana oku whatumanawa.
21Så længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,
22He whakaarokore hoki ahau, he kuware: me te mea he kirehe ahau i tou aroaro.
22var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.
23Ahakoa ra kei a koe tonu ahau; e puritia ana e koe toku ringa matau.
23Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;
24Ma tou whakaaro ahau e arahi; muri iho ka riro ahau i a koe ki te kororia.
24du leder mig med dit Råd og tager mig siden bort i Herlighed.
25Ko wai hoki toku i te rangi ko koe anake? Kahore atu hoki oku i te whenua e hiahia ai, ko koe anake.
25Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attrår jeg intet på Jorden!
26Hemo iho oku kikokiko me toku ngakau: ko te Atua ia te kaha o toku ngakau, toku wahi ake ake.
26Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.
27Na, ko te hunga e mamao atu ana i a koe ka mate: ka ngaro i a koe te hunga puremu katoa e whakarere nei i a koe.
27Thi de, der fjerner sig fra dig, går under, - du udsletter hver, som er dig utro.
28Ko ahau ia, he pai ki ahau te whakatata ki te Atua: kua waiho e ahau te Ariki, a Ihowa, hei whakawhirinakitanga moku, kia whakapuakina ai e ahau au mahi katoa.
28Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.