¹¶ He inoi na Mohi, na te tangata a te Atua. E te Ariki, ko koe to matou nohoanga i nga whakatupuranga katoa.

¹(En Bøn af den Guds Mand Moses.) Herre, du var vor Bolig slægt efter slægt.

²Kahore ano i whanau noa nga maunga, kahore i hanga e koe te whenua me te ao, ko koe te Atua no tua whakarere a ake tonu atu.

²Førend Bjergene fødtes og Jord og Jorderig blev til, fra Evighed til Evighed er du, o Gud!

³E whakahokia ana e koe te tangata kia mongamonga noa, a e mea ana, E hoki, e nga tama a te tangata.

³Mennesket gør du til Støv igen, du siger: "Vend tilbage, I Menneskebørn!"

⁴Ki tau titiro hoki, he rite nga tau kotahi mano ki te ra onanahi, kua pahure atu nei, ki te mataaratanga hoki i te po.

⁴Thi tusind År er i dine Øjne som Dagen i Går, der svandt, som en Nattevagt.

⁵Me te mea na te waipuke tau kahakinga i a ratou; he moe ratou: i te ata ano he tarutaru e tupu ana.

⁵Du skyller dem bort, de bliver som en Søvn. Ved Morgen er de som Græsset, der gror;

⁶I te ata e tupu ana, e pihi ana: i te ahiahi kua kotia, kua maroke.

⁶ved Morgen gror det og blomstrer, ved Aften er det vissent og tørt.

⁷¶ Kua hemo nei hoki matou i tou riri: ka ohorere hoki i tou aritatanga.

⁷Thi ved din Vrede svinder vi hen, og ved din Harme forfærdes vi.

⁸Kua maka e koe o matou kino ki tou aroaro, o matou mea huna ki te marama o tou mata.

⁸Vor Skyld har du stillet dig for Øje, vor skjulte Brøst for dit Åsyns Lys.

⁹Ka pau o matou ra katoa, me te riri ano koe: hemo ake o matou tau ano he korero e korerotia ana.

⁹Thi alle vore Dage glider hen i din Vrede, vore År svinder hen som et Suk.

¹⁰Ko nga ra o o matou tau e whitu tekau tau; a ki te whai kaha, ka waru tekau tau; heoi he mahi mauiui, he pouri to ratou kaha; ka hohoro hoki te hatepea atu, a ka rere atu matou.

¹⁰Vore Livsdage er halvfjerdsindstyve År, og kommer det højt, da firsindstyve. Deres Herlighed er Møje og Slid, thi hastigt går det, vi flyver af Sted.

¹¹Ko wai te matau ana ki te kaha o tou riri? Rite pu ki te wehi ki a koe tou riri.

¹¹Hvem fatter din Vredes Vælde, din Harme i Frygt for dig!

¹²¶ Akona matou ki te tatau i o matou ra, kia anga ai te ngakau ki te whakaaro.

¹²At tælle vore Dage lære du os, så vi kan få Visdom i Hjertet!

¹³Hoki mai, e Ihowa, kia pehea ake te roa? A kia puta ke he whakaaro mou ki au pononga.

¹³Vend tilbage, HERRE! Hvor længe! Hav Medynk med dine Tjenere;

¹⁴Kia na matou i te ata i tau mahi tohu: kia hari ai matou, kia koa ai, i o matou ra katoa.

¹⁴mæt os årle med din Miskundhed, så vi kan fryde og glæde os alle vore Dage.

¹⁵Whakaharitia matou, kia rite ki nga ra i whakawhiua ai matou e koe, ki nga tau i kite ai matou i te kino.

¹⁵Glæd os det Dagetal, du ydmygede os, det Åremål, da vi led ondt!

¹⁶Kia puta mai tau mahi ki au pononga, me tou kororia ki a ratou tamariki.

¹⁶Lad dit Værk åbenbares for dine Tjenere og din Herlighed over deres Børn!

¹⁷A hei runga i a matou te ataahua o Ihowa, o to matou Atua: whakapumautia ano ki a matou te mahi a o matou ringa, ae ra, te mahi a o matou ringa, whakapumautia e koe.

¹⁷HERREN vor Guds Livsalighed være over os! Og frem vore Hænders Værk for os, ja frem vore Hænders Værk!