¹परमेश्वरा, देवा, तू माझा तारणारा आहेस. मी रात्रांदिवस तुझी प्रार्थना करीत आहे.

¹Господе Боже, Спаситељу мој, дању вичем и ноћу пред Тобом.

²कृपा करुन माझ्या प्रार्थनेकडे लक्ष दे. दयेखातर माझी प्रार्थना ऐक.

²Нек изађе преда Те молитва моја, пригни ухо своје к јауку мом;

³माझ्या आत्म्याला हे दु:ख पुरेसे आहे. मी आता लवकरच मरणार आहे.

³Јер је душа моја пуна јада, и живот се мој примаче паклу.

⁴लोक मला आताच मृत आहे असे समजून वागवतात. मी जगायला अगदी शक्तिहीन आहे असे समजून वागवतात.

⁴Изједначих се с онима који у гроб одлазе, постадох као човек без силе,

⁵मला तू मृत माणसात शोध. मी थडग्यात असलेल्या प्रेतासारखा आहे. ज्याला तू विसरलास असा एक मृतात्मा, तुझ्यापासून आणि तुझ्या निगराणीपासून दूर गेलेला असा एक.

⁵Као међу мртве бачен, као убијени, који леже у гробу, којих се више не сећаш, и који су од руке Твоје далеко.

⁶तू मला जमिनीतल्या त्या खड्‌यांत टाकलेस. होय, तूच मला त्या अंधाऱ्या जागेत ठेवलेस.

⁶Метнуо си ме у јаму најдоњу, у таму, у бездану.

⁷देवा, तू माझ्यावर रागावला होतास आणि तू मला शिक्षा केलीस.

⁷Отежа ми гнев Твој, и свима валима својим удараш ме.

⁸माझे मित्र मला सोडून गेले. ज्याला कोणीही स्पर्श करु इच्छीत नाही. अशा माणसाप्रमाणे ते मला टाळतात. मी घरात बंद झालो आहे आणि मी बाहेर पडू शकत नाही.

⁸Удаљио си од мене познанике моје, њима си ме омразио; затворен сам, и не могу изаћи.

⁹अति द:ुखाने रडल्यामुळे माझे डोळे दुखत आहेत. परमेश्वरा, मी सतत तुझी प्रार्थना करीत आहे. माझे बाहू उभारुन मी तुझी प्रार्थना करत आहे.

⁹Око моје усахну од јада, вичем Те, Господе, сав дан, пружам к Теби руке своје.

¹⁰परमेश्वरा, तू मृतांसाठी चमत्कार करतोस का? भुते उठून तुझी स्तुती करतात का? नाही.

¹⁰Еда ли ћеш на мртвима чинити чудеса? Или ће мртви устати и Тебе славити?

¹¹थडग्यातले मृत लोक तुझ्या प्रेमाबद्दल बोलू शकत नाहीत. मृत्युलोकातील मृतलोक तुझ्या इमानीपणाविषयी बोलू शकत नाहीत.

¹¹Еда ли ће се у гробу приповедати милост Твоја, и истина Твоја у труљењу?

¹²अंधारात पडलेले मृतलोक तुझी अद्भुत कृत्ये पाहू शकत नाहीत. विस्मृतीच्या जगातले मृतलोक तुझ्या चांगुलपणाविषयी बोलू शकत नाहीत.

¹²Еда ли ће у тами познати чудеса Твоја, и правду Твоју где се све заборавља?

¹³परमेश्वरा, मी तुला मदत करण्याविषयी विचारत आहे. प्रत्येक दिवशी पहाटे मी तुझी प्रार्थना करतो.

¹³Али ја, Господе, к Теби вичем, и јутром молитва моја срета Те.

¹⁴परमेश्वरा, तू माझा त्याग का केलास? तू माझे ऐकायला नकार का देतोस?

¹⁴Зашто, Господе, одбацујеш душу моју, и одвраћаш лице своје од мене?

¹⁵मी तरुणपणापासूनच अशक्त आणि आजारी आहे. मी तुझा राग सोसला आहे आणि मी असहाय्य आहे.

¹⁵Мучим се и издишем од удараца, подносим страхоте Твоје, без надања сам.

¹⁶परमेश्वरा, तू माझ्यावर रागावला होतास आणि शिक्षा मला मारुन टाकीत आहे.

¹⁶Гнев Твој стиже ме, страхоте Твоје раздиру ме.

¹⁷दु:ख आणि वेदना सदैव माझ्याबरोबर असतात. मी माझ्या दु:खात आणि वेदनात बुडून मरत आहे असे मला वाटते.

¹⁷Оптечу ме сваки дан као вода, стежу ме одсвуда.

¹⁸आणि परमेश्वरा, तूच माझ्या आप्तेष्टांना आणि इष्ट मित्रांना मला सोडून जाण्यास भाग पाडलेस. केवळ भयाण अंधकार माझी सोबत करत माझ्याजवळ राहिला.

¹⁸Удаљио си од мене друга и пријатеља; познаници моји сакрили су се у мрак.