¹En sang ved festreisene. Til dig løfter jeg mine øine, du som troner i himmelen!

¹Kanimo giyahat ko ang akong mga mata, Oh ikaw nga nagalingkod sa kalangitan.

²Se, likesom tjeneres øine følger deres herrers hånd, likesom en tjenestepikes øine følger hennes frues hånd, således følger våre øine Herren vår Gud, inntil han blir oss nådig.

²Tan-awa, ingon nga ang mga mata sa mga alagad nanagtutok sa kamot sa ilang mga agalon, Ingon sa mga mata sa alagad nga babaye ngadto sa iyang agalon nga babaye; Mao usab ang among mga mata nagatutok kang Jehova nga among Dios, Hangtud nga siya adunay kalooy kanamo.

³Vær oss nådig, Herre, vær oss nådig! For vi er rikelig mettet med forakt;

³Malooy ka kanamo, Oh Jehova, malooy ka kanamo; Kay sa hilabihan gayud napun-an kami sa pagtamay.

⁴rikelig mettet er vår sjel blitt med spott fra de trygge, med forakt fra de overmodige.

⁴Ang among kalag napun-an sa hilabihan gayud Sa mga pagyubit niadtong anaa sa kasayon, Ug sa pagtamay sa mga palabilabihon.