¹En sang ved festreisene; av David. Hadde ikke Herren vært med oss - så sie Israel -

¹Kong dili pa si Jehova maoy kakapig namo, Ipasulti sa Israel karon,

²hadde ikke Herren vært med oss da menneskene stod op imot oss,

²Kong dili pa si Jehova maoy kadapig namo, Sa diha nga ming-alsa ang mga tawo batok kanamo;

³da hadde de slukt oss levende, da deres vrede var optendt imot oss,

³Nan sila minglamoy na unta kanamo nga mga buhi, Sa diha nga misilaub ang ilang kaligutgut batok kanamo:

⁴da hadde vannene overskyllet oss, en strøm var gått over vår sjel,

⁴Nan minglunop na unta kanamo ang mga tubig, Ang baha mibanlas na unta ibabaw sa among kalag;

⁵da var de gått over vår sjel de stolte vann.

⁵Nan mingsalanap na unta sa ibabaw sa among kalag ang mga tubig nga palabilabihon.

⁶Lovet være Herren, som ikke gav oss til rov for deres tenner!

⁶Dalayegon si Jehova, Nga wala magtugyan kanamo ingon nga tulokbonon ngadto sa ilang mga ngipon.

⁷Vår sjel er undsloppet som en fugl av fuglefangernes snare; snaren er sønderrevet, og vi er undsloppet.

⁷Ang among kalag giluwas ingon sa langgam nga gikan sa lit-ag sa mga mangangayam: Ang lit-ag nabungkag, ug kami gipalingkawas.

⁸Vår hjelp er i Herrens navn, han som gjorde himmel og jord.

⁸Ang among tabang anaa sa ngalan ni Jehova, Nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.