¹En sang ved festreisene. Lykksalig er hver den som frykter Herren, som vandrer på hans veier.

¹Bulahan ang tagsatagsa nga may kahadlok kang Jehova, Nga nagalakaw sa iyang mga dalan.

²Frukten av dine henders arbeid skal du nyte; lykksalig er du, og det går dig vel.

²Kay ikaw magakaon sa kinabudlayan sa imong mga kamot: Magamalipayon ikaw, ug adunay kaayohan uban kanimo.

³Din hustru er som et fruktbart vintre der inne i ditt hus, dine barn som oljekvister rundt om ditt bord.

³Ang imong asawa mahimong ingon sa mabungaon nga parras, Sa mga kasuokang dapit sa imong balay; Ang imong mga anak ingon sa mga tanum nga oliva, Nga managlibut sa imong lamesa.

⁴Se, således blir den mann velsignet som frykter Herren.

⁴Ania karon, sa ingon niini pagabulahanon ang tawo Nga may kahadlok kang Jehova.

⁵Herren skal velsigne dig fra Sion, og du skal skue med lyst Jerusalems lykke alle ditt livs dager.

⁵Si Jehova magapanalangin kanimo gikan sa Sion: Ug masud-ong mo ang kaayohan sa Jerusalem sa tanang mga adlaw sa imong kinabuhi.

⁶Og du skal se barn av dine barn. Fred være over Israel!

⁶Oo, masud-ong mo ang imong mga anak sa imong mga anak. Ang pakigdait sa ibabaw sa Israel.